- camus xoşbəxt olardı.
the unbearable lightness of being kitabı indiyə qədər yarısında dayana bilməyib parçaladığım tək kitab idi. səbəbini bilmirdim. o vaxtlar gənc və yazmağa həvəsli olduğum üçün qısqanmışdım deyəsən yazı tərzini. ya da hekayədə özümü tapmışdım hansı ki əmin deyiləm əsəri mi oxuyurdum yoxsa halusinasiyamı görürdüm səhifələrdə. love triangle - sevgi üçbucağı var idi deyəsən və aldatma qısqanclıq.
son həftələrdə əsər yadıma düşürdü və bənzər bir travma aldığım üçün geri dönüb oxumaq istəyirdim. əvvəllər diri yazarları oxumaq kimi bir problemim var idi. sağolsun 95 yaşına qədər gözləyib. camus artıq sağ qalan dostları üçün qısqanc deyil.
- intihar etmək istəsəm də istəmirəm çünki sağ qalacaq dostlarımın gələcəkdəki xoş günlərini qısqanıram.
- albert camus
varlıq və yoxluq arasında romanını yazarkən ən çox təsirləndiyim yazarlardan biri idi. Varlığın Dözülməz Yüngüllüyü kitabına geri dönüb səhifələri birləşdirəsi olacam, çünki bəlkə də özümü orda itirmişdim.
kunderanın ən sevdiyim sitatı:
"O, birdən Platonun "Simpozium"undan xatırladı: Tanrı onları ikiyə bölmədən əvvəl insanlar hermafrodit idi və indi bütün yarımlar dünyada dolaşaraq digər yarılarını axtarırlar. Sevgi, itirdiyimiz yarımızı arzulamaqdır."
(“He suddenly recalled from Plato's Symposium: People were hermaphrodites until God split then in two, and now all the halves wander the world over seeking one another. Love is the longing for the half of ourselves we have lost.”)
rest in nothingness.