1. 1929-cu il dünya iqtisadi böhranı, iqtisadi siyasətin, kapitalist istehsal tərzinin krizə girməsini və liberal doktrinaların yenidən sorğulanmasını bərabərində gətirdi. 1929-cu il dünya iqtisadi böhranı nəticəsində əksər ölkələr içə bağlanmış ( idxal nisbətlərində azalma) və dövlətçilik siyasətinin həyata keçirilməsinin zəruriliyini vurğulamışlar. Bu vurğunu ilk səsləndirən J.M. Keyns idi. Keyns iddia edirdi ki, iqtisadi sahədə yaranan tənəzzüllər və digər problemlər dövlətin həyata keçirəcəyi iqtisadi siyasət və investisiyalar ilə həll edilə bilər. O, bazarı özbaşına buraxdıqda (yəni, bazarın böyük qismini özəl şirkətlərin müdaxiləsinə verdikdə) sosial resursların tam məşğulluğuna nail oluna bilməyəcəyini və dövlətin belə hallara müdaxiləsinin vacib olduğunu aşkar edib. Keynsçi yanaşmanın həyata keçirilməsində mühüm rol oynayan amillərdən biri də 1930-40-cı illərdə Şimalda, 1950-ci illərdə isə Cənubda sənaye işçilərinin və işsizlərin mövcud nizama qarşı müstəmləkəçilik əleyhinə apardıqları mübarizədir.
1930-cu illərdən sonra həyata keçirilməyə başlanan və əsas məqsədi rifah dövləti yaratmaq olan Keynsçi siyasət iqtisadi inkişafda, işsizliyin qarşısının alınmasında və inflyasiyanın idarə olunmasında qısamüddətli müsbət nəticələr vermişdir. inkişaf və artım təşəbbüslərində qeyri-kənd təsərrüfatı/sənaye sektorunda istehsalın artırılmasına üstünlük verilmişdir. Xüsusilə, 1950-1970-ci illərdə məşğulluq göstəricilərində, istehsal vasitələrinin (texnologiya yenilikləri ehtiva edən maşın və avadanlıqların) keyfiyyət və kəmiyyət təməlli müsbət artımı müşahidə olunurdu. Sözü keçən politikalar nəticəsində, sosial xidmətlər təməl haqq səviyəsinə yüksəldilmiş və işçinin işəgötürəndən asılılığı müəyyən dərəcədə azaltmışdır. 1970-ci illərə qədər Keynsçi siyasətin inkişaf ideologiyası dünyada öz hökmranlığını qoruyub saxladı. Bu qısa müddətli inkişaflar isə həm inkişaf etmiş, həm də inkişaf etməkdə olan ölkələrdə ekologiyaya bağlı krizlərin gündəmə gətirilməməsinə səbəb olmuşdur. inkişaf adı altında edilən hər cəhdə şübhəylə yanaşılmadığı və sorğulanmadan qəbul edildiyi üçün ekoloji problemlər daha da artmışdır.
Bu isə 1960-cı illərin sonu və 70-ci illərdə çeşidli sahələrdən hərəkatların ortaya çıxmasına səbəb olmuşdur. Yeni ictimai hərəkat olaraq adlandırılan ekologiya hərəkatları, qadın hərəkatları, kəndli hərəkatları, tələbə hərəkatları və işçi hərəkatları.
Keynesçi politikaların süqutu yeni iqtisadi politika olan və ingiltərə’də Margaret Thatcher, Amerika’da Ronald Reagan, Türkiyə’də Turgut Özal hökümətlərinin hakimiyyətə gəlməsiylə həyata keçirilən neoliberal politikaların doğmasıyla nəticələnib.