23. ingilis dili kursuna geri qayıtmağa qərar vermişdim. getdim, kurs tamam dəyişmişdi. yeni müəllimlər, receptionda fərqli insanlar, yeni interyer, dərs otaqlarına keçilən koridorun başında kart oxudulan aparatın qoyulması falan (yavaşdan ipuclarını da verək). amma aşina olduğum bir şey var idi, o da ilk mərhələnin parçası olan level yoxlanışı. keçdim, oturdum otaqda, müəllim də gəldi. əslində yaxşı başlamışdı, yeni qulaqüstü qulaqcığım müəllimin diqqətini çəkmiş və bildiyi yerdən çıxmışdı, ona görə də qəribə səssizlik yaranmadı ilk. sonrası isə trajikomediya. söhbət necəsə depressiyaya gəldi. tam xatırlamıram, amma yaxşıca gəvələdiyimi bilirəm:d içində olduğum şey idi depressiya və manik dönəmi yaşayırdım yəqin. antidepressantların dozaları yaxın zamanda artırılmışdı, mən isə çox az müddət elə qəbul edib sonra sıxılıb tamam dayandırmışdım dərmanları, hansı ki edilməsi elə də normal ağıl işi deyil. o manik dönəm isə sakit, təmkinli məni yersiz dürüst, daha düzgün ifadə etsəm, oversharing edən və insanlarla səmimi olmağa, gülüb əylənməyə çalışan biri edirdi, bəlkə də onları narahat edəcək səviyyədə. yenə də həyəcanlı idim, elektron saat yüksək nəbz haqqında xəbərdarlıq elədi və bunu da müəllimlə paylaşıb gülünəcək şeyə çevirmişdim, ki bu okeydi nisbətən. level yoxlanışı mental sağlamlıq söhbətinə çevrilmişdi, amma müəllim görməzlikdən gəlmədi təqdir ediləcək şəkildə, dərhal digər suallara keçmədən özünün də belə bir dönəmi geridə qoyduğundan danışdı. bu mərhələ bir şəkildə bitdi, o adam isə gözümdə bildiyin allah qatına çıxmışdı. god tierrrr, meen. yaxşı biri idi, eyni zamanda heç nəyi çox önəmsəməyən amma mimikalarının da əksik olmadığı, aydın, aram-aram danışığı var idi + məntiqli :dd mini fanı olmuşdum adamın, bu zibil vəziyyətin içindən çıxıb bu "level'a" gəlmək istəyirdim. etdiyim online xarici dil testinin cavabını göndərəndə guya zarafat ilə qarışıq "sry about therapy session" falan deyə üzr istəməyə çalışmaq, ingilis dili öyrənmək kontentli səhifəsini izləmək və conversation club kanalının olduğunu falan kəşf etmək. falan. davam edim, dərsdən əlavə istəyə bağlı conversation club'a da gedirdim kursun özündə olan. son gedişim olan convoda bu dili öyrənmək üçün metodlardan, qoşula biləcək şeylərdən bəhs edildiyi an müəllimin kanalını reklam etməyə qərar verdim niyəsə. "sizin də elə bir kanalınız var idi, hə?" kimi bir şey dedim, bir neçə saniyə səssizlik. sonra davam etdi müəllim amma mən day orada deyildim, yerin dibinə səyahət edirdim. bu kursdakı son günüm idi, səbəbi bu ya da hələ o yoxlanışdan öncə müəllim yönləndirsə də otağı tapmaqda çətinlik çəkməyimin, həmin o lənət olası aparatdan keçmək istəyəndə kartı yerə salıb dırnaqlarımla götürə bilməməyimin, eynilə onlarla receptionda qəribə baxış və şərhə məruz qalmağımın, üstəlik olduğum level'ı düzgün tələffüz etmədiyimin, bunların hamısının birləşib yaratdığı evdən çıxmaq istəməmə durumu deyildi. o son dərs çox pis keçmişdi mənim üçün, özümü biraz yaxşı görə bildiyim tək şeydə necə zəif ola bildiyimi görmüşdüm. evdəkilərin işdə olduğu momentə düşən kursdan çıxış vaxtından sonra pis vəziyyətdə tək qaldığım saatlar keçirmişdim. bütün bunların yanında önəmli bir kəsə, insanın özünə etdiyi umbaylıq da var bu qədər çökərək. hə, nəysə, sonra da canımmı canım həftədə 2 dəfə olan əsas dərsləri keçən əsl goddess müəlliməmi kursu dayandırmağıma görə mənimlə maraqlananda içində qısa podcastların da olduğu bir neçə səs yazısı mesajlarına məruz buraxmışdım. ~ 13. nəsil, umbaylığa məhkum olan umbay