4. Heç bir zaman potensiallı olaraq görülməmişdim. Ortalama və sıradan birisi kimi görünürdüm bəlkə. Heç bir xüsusi istedadım yox idi, nə yaxşı idmançı ola bilərdim, nə yaxşı riyazi biliklərə sahib bir vunderkid, nə də ki yaxşı musiqi və ya rəsm bacarığı olan bir sənətkar. Sıradan idim, çox sıradan. Amma bir gün özümdə birşey kəşf etdim. Mən bütün bir kitabı oxuyub bitirib, bunu yadda saxlayıb hətta bunun əsasında kitab belə yaza bilirdim. Qısaca müəyyən məlumat aldıqda onu təhliledə bilirdim. Bunun sayəsində yaxşı ədəbiyyatım, coğrafiyam və tarix biliyim yaranırdı. Tarix və coğrafiya da sinif birincisi idim amma yenə də mənə uğursuz və savadsız birisi kimi baxırdılar evdə. Çünki riyaziyyat bilmirdim. Əslində onu da bacarırdım amma həyatımın keçid dönəmi olan dönəmlərində qaqa kimi yaşadığım üçün və riyaziyyat müəllimələr dediyinə gö bir zincir kimi olduğu üçün mən halqaların çoxunu itirmişdim. Ona görə özüm-özümə dedim ki, mən bunu bacarmıram. Amma əslində bir müddət sonra universitetdə məcburiyyətdən onları da öyrənə bildiyimi gördüm. Öz güvənim qalxdı. Qısaca əslində özüm-özümə inandırıldığım düşüncə olan savadsızam fikrini illər ərzində sındırdım. Vaxtilə mənə savadsız gözü ilə baxanlar indi artıq yanımda danışmırlar ki, dedikləri istənilən sözdə və ya məlumatda səhv tutmayım.