268. insan deyilən primatlarla heç bir bağ qura bilməməyim səbəbilə içində olduğum vəziyyət. Heç bir mühitdə uyğunlaşa bilmədim onlara. Məktəb, universitet hətta sosial şəbəkələrdə belə. insan sosial varlıqdır deyirlər amma deyəsən istisnalar da olurmuş. Əvvəllər sosial marağım yox deyiləcək qədər az idi. Sadəcə mənfəət üçün qurduğum əlaqələr də bağda ərik qurtarana kimi davam edirdi. Sonra işimə görə bu primatlar pul mənbəyim oldu. indi isə olmayan sosial marağım yerini yavaşca nifrətə verməyə başlayıb. Heç tanımadığım insanlara belə p*xa baxar kimi baxmağa başlamışam. Yalnızlıq yaxşıdır yoxsa pis deyə bilmərəm. Bu başlığa yazdım amma vəziyyət daha fərqlidir. Yalnızlığı mən seçməmişəm. insanlara olan nifrətimə görə yalnızlığımdan əl də çəkə bilmirəm. Yaxşı hiss etmirəm. Bu anlıq bir hiss deyil çox uzun müddətdir ki belədir. Nə etməliyəm bilmirəm. Sevmədiyim primatlardan dəstək istəyəcək qədər vəziyyət ciddiləşir deyəsən. Buna əvvəl cəhd eləmişəm. Bir dost və ya sevgilim olsun deyə bir şeylər etməyə çalışmışdım. Amma hamısını yarı yolda qoyub ortadan yox olan yenə mən oldum. Tanıdıqca iyrəndilər mi, qorxdular mı soyudular mı bilmirəm ancaq onlar həyatımdan çıxmamış mən onların həyatından çıxdım. Nə hiss etdin desəniz heç nə. Hətta rahatlamış. Yaxşı ki bu canlılardan nifrət edirəm deyə düşündüm. Hələ də elə düşünürəm.