əjdahalar googlla 5. axırıncı dəfə kağıza yazdığım məktubu 6 yaşımda bir öküzə yazmışdım. hə öküz, bildiyin öküz. buzov vaxtdan tanıyırdım. adı rövşən idi. sonra nənəmgil ətlik üçün satdılar. ona qədər heç fikirləşməmişdim yediyim ətlər hardan olur. 1ci dəfə idi heyvanın ayaqlarını bağlıyıb, vəhşi kimi apardıqlarını görürdüm. məktubda da yazıb üzrxahlıq edirdim ki, ayaqlarının ipini kəsə biərdim, amma kəsmədim. amma məktubu öküz oxumadı təbii ki.mamam oxudu camaatın yanında, biyabır oldum. (bax: acı uşaqlıq xatirələri)
odu budu məktub yazmıram. amma içimdən kiməsə kağız məktub azmaq keçdi. kağız məktublar daha səmimi hisslərlə yazılır məncə.