gələcək qayğısı olmadan, istədiyin hər bir hobbini,işi,kursu rahatlıqla öyrənmək və istədiyin həyatı yaşamaq ən əsası zəhlən getdiyin adamlardan uzaqlar da rahat yaşamaq ola bilərdi...
işçini on iki saat işlətməsi,işçiyə iki-üç nəfərin işini bir nəfərə elətdirib ama bir nəfərin maaşını verməsi,maaş artımı barədə demək olarkı fikirləşməməsi,ümis edirəm ki,bir gün avropa ölkələrinə baxıb irəli getmək üçün işçinin çox vacib olduğunu dərk edəcəklər...
küçədə sahibsiz olan heyvan yemələmək antidepressant hissi verir,bir ara çox fikirləşirdim ki,heyvanlara bu mövzuda daha çox üzülməyim insana nisbətdə haqzılıqdırmı deyə,bəs küçədə olan insanlar haqqında ən sadə yol insan şüurludur ən azından bir dəmir-dümür yığıb və yaxud tullanıları toplayıb yemək pulunu düzəldə bilir,heyvanlar isə helə deyil əksər hissəsi daim qorxu təşviş içində olur,insan olaraq hər birimiz imkan daxilində hər sahibsiz heyvan görəndə bir dəfə yemləsək özünüzdə dediyim hissləri keçirdiynizi görəcəksiniz.
kaş ki,birazda özümüz üçün yaşaya bilsəydik sırf ona buna görə yox,mən çox çalışdım çıxardım özümü o bataqlıqdan heyf ki mənidə içinə çəkdiniz.kilometrələrcə uzaqda olsamda,əlimdən gələnlərlə təmin etsəmdə sizi imkan vermədiz adam kimi yaşamağa.
65 in dayanacağından,şahmat məktəbinə gedən yolda bir kofeshop bənzəri bir məkan var,havanın soyuq olduğu günlərdə,gecələr isti kakao ilə pudralı (bax: ponçik )
verilən yerdə, duyulan kiçik xoşbəxtliklərə daxil edilə bilən hisslər.
insanların çox hissəsi qayğı deyir amma nədənsə çox qayğı göstərəndə də, qayğıdan bezirlər,mənə elə gəlir ki ən yaxşısı özün kimi olmaqdır heç kim heç kimə görə dəyişilməməlidi,dəyişsə belə müəyyən müddət çəkəcəy bu dəyişim onsuz xisləti ortaya çıxır,yəni yaxşı insan olmağa doğrunu nəzərdə tuturam,yaxşı insan onsuzda yaxşı qalacağ.
saçımın bir hissəsini dostumla sarı rəng eləmişdiy,çox qəribə idi,bir növ ləzzət eləyirdi insanın ürəyi istədiyi xırda şeyi edə bilməy, bakıya düşən kimi ailəmin ilk işi bu nə saçdı gedəy kəsəy oldu,çox dirəşmədim çünki mənası yox idi dost tanış hamısı baş beynimi xarab eliyəcəydilər,maraqlısı odur ki bu insanlar qıraqdan danışanlara heçvaxt sən heçnə deməsəndə fikir bildirməsəndə illah da adamın dalıyca palçığ atmağdan qorxmurlar.
nə danışaq axı? siz ancaq öz prablemləriniz maraqlandırır,daha məndə tab gətirə bilmirəm danışmağa elə birdəfəlik deyirəm prablemi deyin həll edə bilirəmsə edirəm yox edə bilmirəmsə təbii ki vaxt alıram.ama ən pisi üstündən illər keçəndən sonra anlamışam ki sizin üçün maraqlı deyiləm.ultra zəkalı deyiləm ama mən dediyim şeyləri əl tərsiylə kənara çəkib üstündən bir müddət keçəndən sonra həmən mövzü ilə mənə gəlməyiviz nədir axı?vallah həyat bəlkə də bu qədər çətin deyil,olmamalıydı ama niyə çətinləşdirdiz bu qədər?bir nəfərə görə?nədir axı bu camaat nə deyərə görə?çox qəribədiye deməli prablemin olanda bütün bu camaat yoxa çıxır dərin sular çəkiləndən sonra üzə çıxırlarsa dəyərdimi onlara görə həyatı belə qurmaq?
tranzit ölkə kimi çox üstünlüklərimiz var idi əfsuslar olsun ki,üç ildir quru sərhədlərimiz bağlıdır,maddi vəziyyəti nisbətən zəif olan insanlar heç olmasa turizm,maşın ehtiyyat hissələri və biri sürü başqa şeylər var idi ki,oranın vasitəsi ilə getməy və yaxud gedib gətirməy olurdu, indi isə qalıb belə.
sanki hər entri yazmamışdan qabaq məndə vərdiş halını alıb,girib köhnə yazdığım entrilərə göz gəzdirirəm,burdada gördüm pişiklərnən bağlı yazmışam.yadıma bugün olan bir hadisə düşdü.deməli çox istəyirdim ölkə dəyişdirmək, dəyişməyinə dəyişdim amma elə bir şəraitdə işə gəlib çıxmışam ki elə bil türmədəyəm. arxa qapı 2ci mərtəbədədir burda gördüm qapıda açıq idi qəşəng də hava var idi fikirləşdim biraz hava alım cəhənnəm
,gördüm göyərçinlər yazıq heyvanlar zibil qabından yem axtarmağa çalışır yem nə gəzir?hamısı bizim kardon karopkalar idi,fikirləşdim bunlara neynəyə bilərəm, iki dənə yumurta içlikli slayon xəmirli peraşkilər var idi əzdim əlimnən düşdüm aşağı bunlar indi yeyir məndə bunlara baxıram, işi yorğunluğu hər şeyi unuddurdu onların yemlənməyi.üç beş dəqiqəliydə olsa biraz içim rahatladı.
çox qəribə həyatdıye,ancaq kreditnən borc ödəmək üçün işləyirəm elə bil,son illərdə beynimdə ancaq bu var,işdə qalmağıma yeganə stimul verən səbəb budur, dayanmadan fikirləşirəm ki,bunu bağlasam bəlkə yaxşı olacaq özümə yatırım eləyəcəm ya da cəhənnəm öz istədiyim bir işə girişmək istəyəcəm amma yox ki yox heç cür alındıra bilmirəm,bir allahın kursuna yazıla bilmirəm ki görüm bu həvəs göstərdiyim sahə mənlikdir yoxsa yox.
hal hazırda,şamaxıda rəssədxanada teleskopla izlədim çox möhtəşəm hiss idi,hələ ayada baxa biləcəyimizi deyiblər iki saat iyirmi dörd dəqiqədir burdayıq,çox sayıda insanın olmağını görmək də ayrı bir gözəl hiss idi,ayıda yaxından izləyə bildim ümumən bu qədər maraqlı ola biləcəyini gözləmirdim yəqinki növbə olmasa oturub dəqiqələrnən izləyərdim ayın hərəkətdə olduğunu.
ən çox insan yatağına girəndə beyninin içinə gələn və xırda xırda adamı içdən-içə yeməyə başlayan mövhum,ancaq neqativ fikirləri elə bil sırf yatağa girəndə beyin özünə saxlayır, ən pis tərəflərindən də biri odur ki neqativ fikirləşmək istəmədikcə, daha da neqativin tapıb çıxartmağa səbəb olandır.
yeni dünya çempionatnın oynanılacağı olan ölkə,ilk görüş ekvador ilə olacaq zənnimcə ən yaxşı halda heç heçə ilə bitəcək qatar üçün ən yaxşı halda,ümumən futbol çempionatları getdikcə nostalji hissi olur,əvvələr dəhşət həvəslə gözlədiyimiz oyunlar getdikcə o həyəcan verən hisslər azalır,bəlkə də yaşa dolduqca artan problemlərdən dolayı vaxtımız qalmır az da olsa (bax: həzz verən şeylər ) dən həzz almağa,ortalama avropalı gəncləri ilə bizləri yan yana qoyduqda belə xırda məsələlərdə nə qədər şanssız olduğumuzu görürəm ki,normal gənc olaraq gedib işdən çıxıb oturub bir dostumuzla pivələyib bir fudbola baxmaq çox çətin məsələyə dönüb artıq...
biləcəridən qırağa çıxan kimi,insana öz doğmalığını hiss etdirən şəhər, amma bu hissi bir növ ertələyən, xəbərlərdə adamın qabağına çıxan tıxaclar və digər problemlər bir növ darıxma prosesini uzadır.
asan xidmətdə,vəsiqə dəyişdirərkən yetkilinin barmaq izli olsun,yoxsa sadə sualı cavabına havalıymış kimi barmağ izli olsun,o da dalıyca onda 25 manat zəhmət olmasa ödəniş edin deyəndə,dedim ehtiyac yoxdu elə dədə baba sadəsi olsun həm də rahat olur o *glş (baxma: kasıbçılığın qurdurduğu cümlələr)
vallah bəzən insan anlamağda çətinlik çəkir,4 nəfər tanışımızla bir luks restoranda oturarkən 2 nəfərin zengin havalarına girməsi,zarafatcada olsa eyni masada əyləşdiyi dostuna kasıbsan sən buranın havasından anlamazsan deməkləri ironik tərəfi hesabın çox hissəsini o yetim ödədiyi halda məkandan ayrılandan sonra,səsi çıxmamasına baxmayaraq,həmən dostların yol boyu çox bahadır deməkləri insana çatmır,onsuzda biz ortalama 5 dostumuzun eynisyik deyə bir şey oxumuşdum,deməyim odur ki onsuz hamımız eyniyikdə yəni niyə atdanıb düşürsünüzki?(bax: səhər tezdən oyanan kasıb insan)
da.
bütövlükdə yaraşıqlı olmasa(q)da ən azından cəhd edirlər,kimisi lazerə gedir,kimisi estetik əməliyyata gedir,kimiləri özünü şəxsi inkişaf kurslarına gedərək geridə qaldlğı mövzularda özünü inkişaf elətdirir,nəticə etibarı ilə yaraşıq insanlıqdan geridə olsada olar,önnəmli olan yaxşı insan olmaqdı.
keçən dəfə otağımda bir arı var idi. pəncərələr setkalı olduğundan, arı çıxa bilmirdi. atam da setkaları şurup ilə bağlamışdı. mən isə heyvana yaxşılıq etmək istədim, arını bir parça ilə tutub çölə atmaq istədim. amma bu, suda boğulan birinə kömək edən adamın batma riskini daşıması kimi oldu və məni sancdı. ilk əvvəl, əski parça vasitəsilə sancmağın mümkün olduğuna inanmadım. beynimdə düşünürdüm ki, sancmaz. lakin, sancma hissi gəldi və bəlkə də həyatda belədir: kimə nə qədər yaxşılıq edirsinizsə, və ya yaxşı insan olduğunuzu göstərirsinizsə, elə ilk arı misalı sizi sancacaq. buna görə də,həyatda da yaxşılıq etmədən əvvəl düşünün ki, bu sizə hansı nəticəni verə bilər. insan bəzən yaxşılıq edir, amma ən azından ziyan görməmək üçün ehtiyatlı olun.
