kinyas ve kayra

elif görürə ithafən yazılan, hamısı yaralar, sonuncusu öldürər, hər keçən dəqiqə yaralar, sonuncusu öldürər mənalarını verən omnes vulnerant ultima necat latın sözü ilə başlayan kitab. bir bilsek bu elif görür kim.

həyatın nə qədər gözəl olduğunun anlaşıldığı anlar

aylardır, təxminən bir il spendiya üzünə həsrət qalıb, heç olmasa o içindəki 60 qəpiyi çıxartsam yol pulu edərdim, bir qutu siqaret alardım deyib həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anları yaşıyarsan. kartı evə atarsan artıq, nə ehtiyac var aq onsuzda pul olmayacaq deyə. ama alışqanlıqdan cibində olar çox vaxt. hər dəfə yoxlarsan pul olar, ama yoxdur. pes edərsən artıq, qrup uşağının spendiyalar çıxıb sözünü ciddiyə almazsan, ümidsizsən, barışmışsan çünki. çünki kəsrin vardır bu sənə aid deyildir. ama pulsuzluqdan və içdə qalan o azca ümiddən kartı yoxlamağa gələrsən. bankamata yaxınlaşarsan bir qadın olar səndən öncə. ama nədənsə kartını gec çıxardar deyə sənə yol verər. sən nə edirsən ay xala, onsuz azca bir ümidim var, onuda yol verərək yox edirsən, fərq etməz çünki səninçün, bir xeylağda gözləyə bilərsən. nə qədər uzaqsan, bir o qədər yaxınsandır pula elə bil. kartı bankamata salıb kodu yadına salmağa çalışarsan. dilinin altında mızıldanarsan, olmayacaq falan filan. kodu yığıb təsdiq edərsən. monitora baxıb ala bu 60 qəpik idi, nöş 42 qəpik olub iç yanğısı keçirərsən. kartı çıxarmağa çalışmaq fikrindəykən, yanındakı qadın de 42 manat var ki deyər. gözlərin öyrəşib çünki eyni şeyi görməkdən. diqqətlə baxarsan, a doğurdan 42 manatdı ki ala, deyə sümsük bir gülümsəmə yapışar üzünə. hələdə aşağıdan pul çıxacağına şüphə ilə yanaşarsan. ama pul çıxmışdır artıq yerindən və o zaman həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anları olduğu kimi həyatın nə qədər gözəl olduğunun anlaşıldığı anlarının olduğunun fərqinə vararsan.

daqestan yazılı köynək geymiş qaqaşlar

adətən cüt gəzən qaqaşlar olur ki, 2 sidə eyni tipli qara üstündə rusca və ya brat bağışla taleyin belədi kimi yazılı sözlər olan köynək olur, varoskoy aləmini yansıtan. yəni əvəzləyirlər bir-birlərini, biri gözdən itsə onu əvəzləyəcək bir olmadı. bir sürü insanın eyni boyunbağını taxdığı, eyni köynəkləri aldıqları kimi. bu həvəsin hardan gəldiyi məlum olmasada, sırf yaxşı oğlan olmaq və şəraitə uyğunlaşmaq istəyindən irəli gəlir. bunuda geyindiyi şeylərlə göstərmək fikrindədirlər. özlərini yetişdirməkdə gərəksiz insanların xüsusiyyətlərini mənimsəməklə təsirə düşürlər. hər kəs kimi olurlar. facebookda oğru aləmi səhifələrinin açılması, seçdikləri nicklərində təsiri bundandır. sosial və asosial həyatlarını eyni tərzdə qururlar yəni. belə şeylərə sevgi bəsləməri üzülməli durumdu. ki, başqa bir məni içlərində daşıdıqları üçün, onların heç vaxt özləri olmaq kimi imkanları olmayacaq.

hakan günday

oxumadığım kitablarına həsrət qaldığım, əlimə pul düşərsə hepsini topdan götürcem fikrində olduğum yazar.
(baxma: alınan kitablarına peşman etməyən yazarlar)
(baxma: parası neyse veririz)
(baxma: kasıbıq biz qardaş)

osho

oxucusuna daima optimistlik bəxş edən insan. bunu özümdə hiss etmişəm. sənin içində olanı, narahatlıq keçirtdiyin bir şeyi bilir sanki. hər hansısa kiçik bir yazısını oxusan belə ehtiyac olan haqda sənə ümid verir. o an inam hissi ilə ümidlənirsən elə bil. kitablarını oxumasamda sosial səhifələrdə yazılarını oxuyurdum. üst bir insan. bu insandan azərbaycanda 5-10 belə biri olsa buranın debilləri onun tələbələri olsa deyə düşünsək hansısa inkişafdan danışmaq olar həm bu ölkə, həm də insanları üçün. ama oşodan bir dənə bəxş olunub dünyaya. deyək ki, olmasa də belə 50% insanı siktirmiş durumdadı. heçnə ilə maariflənməyib, adi tpik söhbətlərlə günləri keçirtməkdədirlər.

yalnızlıq

illər əvvəl, oxuduğum kitablardakı, seyr etdiyim filmlərdəki yalnız insanlara özənərdim həmişə. yalnızlara. danışacaq kimsəsi olmayanlara. sonra həyat məni buralara gətirdi. təbii ayaqlarımın az hesab edilə bilməyəcək köməyi ilə. və artıq o roman xarakterlərindən biri oldum. o kitablardakı təkliyi çox dəbdəbəli görərdim. eyni zamanda da qorxuducu. özümə ''bu qədər tək qalına bilərmi?'' deyə soruşardım. ''sosial heyvan insan, dayana bilərmi kimsəsizliyə?'' amma artıq bilirəm təkliyin qorxulacaq bir tərəfi olmadığını. təbii bunu ruh sağlamlığı yerində və içlərində tək bir şəxsiyyət daşıyanlar üçün söyləmirəm. sözüm mənim kimi içində minlərlə ruh daşıyanlara, uzaq şərq əfsanələrindəki canavarlar kimi yeddi başlı tək bədənli insanlara. mən həmişə geniş oldum. şəhərin uzağındaki bir səmtə gedən, günün tək avtobusu qədər sıx. tıkış tıkış! hər kəsin üst-üstə olduğu bir avtobus qədər. bu səbəbdən yaxşı gəldi mənə yalnızlıq. özümə kifayət qədər zərər verirdim. və bir də dünyanın verəcəyi zərərləri ortadan qaldırmanın imkanı olmadığına görə, yoxlarmış kimi davranaraq yalnızlığı seçmək ən doğrusuydu. təklik güllə keçirməz. dostluq, eşq, ailə keçirməz. heç bir şey keçirməz. xaricdən soxmadığı kimi içəridən də çıxartmaz. irin edər. antibiotikni də özündə saxlayar. yetər ki harada olduğu bilinsin.

"insanın tək gerçək azadlığı təkliyidir.. və təkliyi hörmətdən salansa asılılıqlardır. eşqlər, spirt, nikotin, əxlaqi dəyərlər, narkotiklər. hamısı da bir qandal ola bilər hər an, insanın ayağına. zövq verən qandallar. ortaq xüsusiyyətləri, varlıqlarının verdikləri zövqün uzun bir müddət sonra hiss edilə bilməməsi, yoxluqlarının isə dərhal ürəkdə bir ağrı yaratmasıdır."

hakan günday - kinyas ve kayra