david lynch

mən tanıdıqdan bir neçə gün sonra vəfat edən adam.niyə bilmirəm amma nə vaxt yeni birini tanısam (tarixi şəxsiyyət, streamer, nə bilim ala məhşur adam) yetimlərin başına nəsə pis bir şey mütləq gəlir. bilmirəm problem məndədi yoxsa psixoloji düşünürəm. bu filmin özü mənim yaşadığım ştatda çəkilib, north carolina. bəlkə onun da hansısa psixoloji təsiri var. bu qaqaşımızın filmlərindən bir blue velvetə baxmışam, filmin birtəhər fetiş səhnələri var. tutmadığım oydu ki qız niyə eyni şeyi frank edəndə həyəcanlanırdı, pis olurdu amma eyni şeyi kinodakı cavan qaqaş eləyəndə (söhbət fetişist cinsi əlaqədən gedir. qaqaş qızla bildiyin çırpa-çırpa cinsi əlaqədə olur.) o qədər də pis olmur, hətta xoşuna gəlir. hə də opşim kinodakı qaqaşımız burda bir yazarın yazdığı kimi ata obrazını yıxmağa çalışır, ancaq bir müddət sonra özü də yıxmağa çalışdığı ata obrazına çevrilir. ordakı qadınla cinsi əlaqədə filan olur, səni xilas edəcəm deyir ki xilas da edir amma niyə qadın eyni şeyi həmin qaqaş eləyəndə pis olmur onu tutmuram. mənə elə gəlir bu da bir az ana psixologiyasını ortaya qoyur filmdə. çünki analar ərlərindən qorxurlar, amma eyni cür rəftarı oğullarından görəndə ərlərindən gördükləri rəftardan fərqli olaraq daha az təsir edir bu onlara. hətta bir nöqtədə öz oğullarına haqq da verirlər.

xaricə çıxdıqdan sonra gələn boşluq hissi

hamının başına gələn amma heç kimin danışmadığı şey, çünki insanlar azərbaycandakı qobumlarına xaricə çıxandan sonra hər şeyin bomba olmayacağı reallığını çatdırmaq, bunu onların üzünə vurmaq istəmirlər. yetimlərin tək həyat amalı xaricə çıxmaqdı axı, tək ümidləri odur, o da olmayandan sonra yaşamaqları üçün bir səbəb qalmır. sən necə 40 yaşındakı taksavatlıq edən dayıya başa salasan ki ay dayı, evdəki 4 uşağına baxmaq ümidi ilə çıxdığın xaric səni varlı eləməyəcək, ora gedib taksi işləsən heç özünə pul çatdırammıyassan. bir növ azərbaycana demokratiya gəlsə də bir şey dəyişməyəcək demək kimidir. ermənistana və gürcüstana demokratiya gəldi, noldu ki? maaşları 100-200 manat artdı, cəmiyyət daha sərbəst oldu amma yenə də həmin kasıb qafqaz ölkələridir, varlanmaq üçüm dörd fırın çörək yeməlidilər. bayaqkı nümunədə də dediyim kimi, yetim elə bilir xaricə çıxsa hər şey dörd dördlük olacaq, düzdür xaricə çıxanda hər halda azərbaycandakından daha yaxşı yaşayır, amma bu uğruna 10 minləri tökəcək dəyərdə bir şey deyil, ən azından mənim subyektiv fikrim etibarı ilə elədir. xaricə çıxanda qohumlarının birinci reaksiyası ala köşəni döndü ki bu olur, halbuki icebergin aşağıdakı hissəsini görmürlər. başa düşmək istəmirlər ki kasıbsansa amerikada da kasıbsan. bir də mən özüm amerikaya gedib özlərini varlı göstərmək istəyən insanları görəndə yazığım gəlir. qaqaş olduğu ölkənin ən aşağı təbəqəsində yaşayır, amma reallıqlarla üzləşmək istəmədiyi üçün özünü başqalarına (özündən də bərbad şəraitdə yaşayan azərbaycanlılara) xoşbəxt göstərib validation almağa çalışır, bura azərbaycanca video çəkən abidik-qubidik amerikada həyat tipli youtube kanallarının hamısı daxildir. ingiliscədə belə adamlara pathetic deyirlər. çoxusu azərbaycanlılara hava atacam deyə elə videolar atırlar, yoxsa niyə dünyanın nömrə bir ölkəsinə gəldikdən sonra azərbaycan adlı cırtdan boyda qafqaz ölkəsindəki həmkəndlilərin üçün video çəkəsən ki? mənə elə gəlir bu boşluq hissinin əsas səbəbi insanın komfort zonasında çox yaşamağıdır, bir müddət sonra isə insan fikir verir ki komfort zonasında olduğu müddət ərzində özünü inkişaf etdirməyib. bu əsasən də bizim kimi istiqanlılığa öyrəşmiş şərqi avropa ölkələrində olur. hətta amerikada yaşayan tanışlarınız varsa soruşun, ukraynalılar, ruslar, qazaxlar kimi post-sovet xalqları orada best friendləriniz olur, ən azından mənə elə olmuşdu hacı, sizdə nə cürdü bilmirəm. hə bir də bunu yazanda fikir verdim, bayaq dediyim kateqoriyanın içində özüm də varam. bunun fərqinə vardığı andan etibarən isə depressiya başlayır. bax buna da deyirlər downfall. sözümün canı odur ki insan özünü o dərəcəyə qədər inkişaf etdirməli, o dərəcədə uğur qazanmalıdır ki insanlar olduqları ölkədən asılı olmayaraq ona və yaratdığı dəyərlərə hörmət etsin. azərbaycanda oxuduğun rüşvət yuvası olan universitetləri, tarix kitablarındakı geydirmə napolyonları xaricdə heç kim qozuna almır brat, məndən deməsi. bundan başqa beynəlxalq aləmdə rəqabət edə bilmirsənsə əlində olan resursların bir önəmi yoxdur. bir az rəsmi yazdım, bunu bir az açım. deyək ki python bilirsən, bunu o səviyyəyə qədər yaxşı bilməlisən ki almaniyadakı, kanadadakı hind nerd kompüter mühəndisi ilə belə rəqabət apara biləsən. çünki bir ölkədəki ideologiya, din və ya fikir digər ölkə üçün heç bir şey ifadə etməyə bilər. günün sonunda insanın əlində qalan yeganə şey özü və cəmiyyət üçün yaratdığı dəyərdir. bu dəyəri heç vaxt itirməyin.

ilk dəfə tanış olduqdan sonra ghostlanmaq

çirkin və gücsüz oğlanların başına gələn şey. heç vaxt görməmişəm ki hansısa yaraşıqlı və varlı oğlan qızlar tərəfindən ghostlansın. deyə bilərsiniz ki çirkin olsan da güclü olmaq sənin əlindədi, ki bu da haradasa düzdü. çünki pulun varsa, reputasiyan yaxşıdısa istənilən qadını əldə edə bilirsən. sadəcə geci-tezi olur. çirkinliyə gəlincə isə normal geyinmək, yaxşı bədən filan yığmaq üçün pul, vaxt və effort lazımdı. 14-lük cavad istədiyi qızı effortsuz-filansız bir-iki həftəlik istifadə edib bir qırağa atdığı halda onun yaşıdı ibrahim min bir metoddan istifadə edir amma cavadın sıxıldığı üçün istifadə etdiyi qızı belə özünə cəlb edə bilmir. buna görə də söhbət sevgiyə gələndə nihilist oluram, çünki verdiyin effort və çabanın o qızın gözündə zərrə də osla dəyəri yoxdur, o qız özünə bərbad davranan dagestan köynəkli oğlana daha çox bağlanacaq nəinki sənin kimi hər dediyini 4-5 dəfə düşünüb albert camus oxuyan oğlanı. tyler durden demiş, self-improvement masturbasiyadı, tuman reklamlarındakı celvin clein kimi görünməyə çalışan oğlanları görəndə onlara yazığım gəlir.

ilk dəfə tanış olduqdan sonra ghostlanmaq

son vaxtlar dəfələrlə başıma gələn şey. pis tərəfi də odur ki bu mənim həm bağlanma, həm vurulma, həm də sədaqət hisslərimi öldürür. tutaq ki bir qıza yaxınlaşıb danışıram, söhbət əla gedir. gələn dəfə qız məni 90% ehtimalla ghostlayır. söhbət orasıdı ki çox vaxt nə üçün elə etdiklərini anlaya bilmirəm. insan nə qədər təsirlənmədiyini göstərmək istəsə də əslində dünyan başına yıxılır. niyə də ala niyə, danışmaq istəmirsənsə özümə de də bunu, nə üçün mənim hisslərimlə oynayıb özünü tatmin etdikdən sonra məni kənara atırsan. sanki heç vaxt danışmamışıq, heç vaxt zarafatlarıma gülməmisən, instagramını almamışam. sanki məni tanımırsan. insanı yandıran da odur ki ghostladıqdan sonra sanki yuxarıdan aşağı baxırmışcasına gülümsəmə olur üzlərində. dostum sən olmasan başqa qızı da tapa bilərəm, bu qürur haradan gəlir. ghostlayan insan ilk öncə başa düşməlidir ki birisini ghostlamağın ona psixoloji şiddət tətbiq etməkdən bir fərqi yoxdur. bu qarşındakı insanın özgüvənini darmadağın edir, üstəlik insanda başqaları ilə sosiallaşmaq həvəsini də öldürür. insanı intahara belə götürə bilər, xüsusən də səni ürəkdən sevən, səni həyatının mərkəzinə qoyan birisinə qarşı eqoist olub onu kiçik sayırsansa, heç nə yaşanmamış kimi onu həyatından bir anda silirsənsə. sırf buna görə heç bir qıza güvənim qalmayıb, ona görə də heç kimi həyatımda tək qız olaraq tutmuram. heç bir qız həyatımda mənə məzə niyətinə maraq qatan digər qızları siləcək qədər önəmli deyil, baxmayın sədaqətdən danışdıqlarına, yaraşıqlı deyilsinizsə sadiq olmağınız qızlar üçün heç bir şey ifadə etmir. hətta bir ara o qədər çox hər şeyi salıb önümə gələn qızla danışırdım ki, hamısı paxıllıqdan dörd künc olurdular, yanın amk. siz eynisini sizə vaxt və marağını xərcləyən bir oğlana eləyəndə problem olmur, amma bir oğlan sizə güvənməyib başqa zapas qızları da həyatında saxlayanda olur pick me. xeyir ola ala?

sevmək

sevin, amma qətiyyən sevməyi sevməyin. çünki sevməyi sevdiyiniz an həmin insana öz həyat amalınız kimi baxmağa başlayırsınız, bu da təbii olaraq bir müddətdən sonra xəyal qırıqlığına səbəb olur. romantika zad boş şeydi, özünüzə fokuslanın, həyatdakı hədəflərinizi reallaşdırın və güclü olun. qadınlar hər nə qədər özlərinə yaxşı davranan adamları sevdiklərini desələr də əslində özlərini adam yerinə qoymayan adamlar, boşanmış alkoqolik kişilər onlara daha cəzbedici gəlir. hətta onlara bullying edən adama daha hörmətlə yanaşırlar, çünki onu həll olunası bir problem olaraq görürlər, hətta bir qızın diqqətini çəkmək istəyirsinizsə toksik olun qısası. bir müddətdən sonra vurula da bilər hətta.

rayon mədəniyyətinin çöküşü

demək olar ki 90% azərbaycanlıların bakıya köçməsi ilə baş verən şey. çünki azərbaycanlı təbiəti etibarı ilə şəhərdə yaşamaq üçün dizayn olunmayıb, ata-babası orta asiyada at çapan azərbaycanlını sən gətirib 21-ci əsrdə müasir bir şəhərə qoysan axırda ortada bir xalq qalmaz, yozlaşar. azərbaycanlı dediyin at çapar, əkin əkər, süd sağar. azərbaycan tradisionalizminin son qalaları olan rayonlar hökumətin onlara investisiya qoymamağı səbəbi ilə çökdüyünə görə artıq azərbaycanda elə də bir köklü adət ənənə qalmayıb. köhnələrə qulaq asan bilər, 70-80-ci illərdə azərbaycan indikinə nəzərən çox daha ənənəvi bir yer olsa da indi qərbləşmişik. o dövrdəki qonaqpərvərliyin indi olmamağının səbəbi də bəlkə budur. rayonlara investisiya qoymamağımız bizim başımızda bir gün pis partlayacaq, çünki oralar artıq bizim torpaqlarımız deyil, koloniyamızdır. koloniyalardan köçən adam ya gec tez mərkəzi hökumətə baş qaldırar, ya da məhv olub gedər. azərbaycanlı indi mədəniyyəti ilə birgə yavaş yavaş solur.

cemre demirel

sözlükdəki yazarların niyə bəyənmədiyini anlamadığım insan. görünür azərbaycan kimi şərq ölkələrində gənclər solçuluğa meyilli olur, buna görə individualistləri sevmirlər. azərbaycan insanı təbiəti etibarı ilə kollektivistdir onsuz da. məncə çox babat bir abimizdir. videolarına baxanda sanki özüm çəkib editləmişəm kimi hiss eləyirəm. və məncə insanların heç biri feminizmi yüz faiz yaxşı bir tərzdə tətbiq edə bilməz, hər bir insanın bu cür mövzularda xətası ola bilər. üstəlik feminizm kommunizm və xristianlıqla birgə digər dinlər kimi romantik bir ideyadır, buna görə də tətbiq oluna bilməz. demirəm səhvdir, sadəcə olaraq feminizmi bütün aspektləri ilə tətbiq etməyə çalışsaq onda azərbaycan indi olduğundan çox çox daha pis və patriarxal bir ölkəyə çevrilər, olarıq bir növ feminist idarəli ərəbistan. elə bilirsiniz ölkədə feminizmi tətbiq eləsək ailə içi psixoloji və fiziki şiddət qurtaracaq? hansısa axmaq mamed öz qızını iki dənə qırmızı saç feminist they them hər nədirsə zırvalayır deyə döyməyi dayandıracaq? ancaq biz həmin mamedləri uşaqlıqdan tolerant, açıqfikirli və insanlarla, ailəsinə qarşı hörmətli bir şəkildə yetişdirsək, onda necə? mamed daha başa düşəcək ki qızını döymədən də həyata hazırlaya bilər. hə bir də, mamed anlasa ki qızının da şəxsi həyatı, hətta və hətta cinsi həyatı var, onda mamed və qızı arasında normal valideyn övlad əlaqəsi yaranar. cemre demireli dini görüşlərinə görə ilk dəfə tanıyıb follow eləməyə başlamışdım. indiyə qədər heç eşitmədiyim islami yanaşma olan quranyönümlülüyü şak deyə açıb ortaya qoyduğuna görə qaqaşa hörmətim çox artmışdı. üstəlik həmin vaxtlara qədər heç vaxt eşitmədiyim şeylərdən danışırdı, hər videosuna baxmışlığım var. yadımdadı hətta, ilk dəfə niyə müsəlmanam videosuna baxanda ala nə deyir bu gijdıllax demişdim, sonra o birsi videolarına da baxanda qaqaşın ideyalarını tutmağa başladım. bir müddətdən sonra özünü təkrar etməyə başladığı üçün sıxılıb baxmağı dayandırdım. hə bir də, mən ateistəm. ən azından son bir-iki aydır özümü belə tərif edirəm. bəlkə də fazadan keçirəm, bilmirəm, gələcəkdə ideyam dəyişə də bilər. ancaq bunu demək ehtiyacı hiss etdim ki insanlar ala sən müsəlmansan ona görə müsəlmanın tərəfini tutursan, ya da misoqinistsən, ona görə antifeministin tərəfi i tutursan deməsinlər.