gic gülmək

Həyatımda sadəcə 3 ya da 4 dəfə gic gülüş ( içdən gülüş də deyə bilərəm ) tutub məni. Bunlar sarayfüqərasının eynəyi, arkadaşım hoşgeldində bir səhnə, kafkanın bir zarafatı və sözaltı səhnəcik. Qalanları hamısı ya sıradan ya da saxta olub. Hüzünlü ponçik-paça

Sarayfüqərasının eynəyinə görə götüm açılmışdı gülməkdən. Old but legend

avtobusa minib girişdə dayanan insanlar

Bizi ( girişdə dayananlar birliyi ) qınamayın əzizlərim, öz adımdan danışsam deyə bilərəm ki, utandığımdan orda dururam. Birdən arxada gedib otursam qoca nənələr, babalar yer vermirsən deyib peysər çıxardarlar məni, sonra bizim mentalitet səhifəsi tanıyın bu yer verməyən oğraşı başlığı altında məni paylaşar. Düzü çox vaxt heç arxada yer varmı bilmirəm, arxaya baxıb insanlarla üz-üzə gəlməyə utanıram. Gedib insanlar oturan yerdən əl tutsam malafatım kiməsə dəyər ya da səhv başa düşülər deyə qorxuram. Orda məcburiyyətdən dururam həmişə, heç vaxt da rahat olmuram. Ona görə qapının ağzında qalıram həmişə. Bizi də başa düşün, nə qədər stress keçiririk orda. Hallılüsıfır demişkən Ühü ühü.

pornoya baxarkən tutulmaq

Ümid edirəm bu başlıq yazarların hüznlü hekayələri ilə dolub daşar.

Bu yaxınlarda başıma gələn iş. Balaca kəllə-paçaya 1 aydı əl vurmurdum, tabi dellendi bizim oğlan. Bizdə oteldəyik, daha partdıyıram e, açıb baxmalıyam. Nəysə girdim baxmağa, ancaq səsini kəsib baxıramda, otaqda başqa adamlar da var. Ən qızğın yerində bir ağcaqanad gəlib qondu telefonun üstünə, öldürmək üçün telefona şillə vurdum ki, bir barmağım da səs ucaltma düyməsinə tuş gəldi. Bləə, səs qalxır ee, dayanmır, qaqaşım da orda machine gun kimi işləyir, ah uh səsləri bürüdü otağı, əlim ayağım dolaşdı bir-birinə, bir təhər səsini azaltdım. Əmim çönüb baxdı, dedim " bu tərbiyəsiz reklamlar hər yerdədi e ", sikim quracağım bəhanəni. Sonradan qozuma olmadı daha. Çox tutulmuşam e, sadəcə bu ən yenisi idi deyə paylaşmaq istədim

doğum günü

Doğum gününün gözəlliyini heç vaxt yaşaya bilmədim. bəlkə də balaca vaxtı yaşamışam, ancaq xatırlamıram.
Balaca olanda ad günüm yay tətilinə düşürdü. Məktəbdə Hər kəsin ad gününə hədiyyələr alınırdı, mən isə ad günüm məktəb vaxtına düşmür deyə başını alırdım. Heç təbrik də etmirdilər, zarafata qoyulurdu bu şeylər, açıqcası bir az da xətrimə dəyirdi. Ad günü yay tətilinə düşənlər başa düşər məni.
Heç vaxt çoxlu hədiyyələr alınmadı mənə. Son 8 ildə deyəsən sadəcə 2 dənə hədiyyə almışam. Ad günüm illər keçdikcə hər kəsin yadından çıxırdı elə bil. Bu il ad günümün olmasını ailəm deməsə mənim də yadımdan çıxmışdı.
Artıq ad günüm özəl gün deyil elə bil. Kiminsə ad günü yaxın olsa ad günlərimizi birləşdirib keçirirlər. Diqqət mərkəzində olmaq istəyərdim, ancaq ətrafımda yığılıb şəkil çəkdirir, sonra yeməklərin şəkillərini çəkməyə gedirdilər insanlar. Özümü öz ad günümə yad hiss edirdim. Sanki çağırılmamış qonaq idim. Hər kəs başqa şeylə məşğul olurdu, sıradan bir gün kimi özləri üçün əylənirdilər.
Bəzən çox qəlbim qırılırdı, əsasən də çox sevdiyim insanlar məni təbrik etməyəndə. Bütün gün onların təbriki üçün gözləyirdim, ancaq heç nə demirdilər. Bəlkə də unudublar, qınamıram çox, sadəcə koyuyo be...
Böyüdükcə unudulurammış kimi hiss edirəm. insanlar məndən getdikcə uzaqlaşır, yeni dostluqlar qura bilmirəm, içimə qapanıram getdikcə. Hər il sadəcə bu soxduğumun ad günü xatırlanmaq istəyirəm, o belə alınmır bəzən.
Ad günümün birində tək qaldım hətta. Səhər durdum ki, heç kəs yoxdu ətrafda, sadəcə mən və dörd divar. Yalnızlığı dibinə qədər hiss etdim o gün. Gözümdən bir damla yaş düşdü. Ad günü sevincinin yoxsa yalnızlığın acısının şərəfinə yerə düşmüşdü bu damcı, bilmədim. Acının tatlı tebessümü idi deyəsən.

yazarların ən pis pərt olduğu an

Sıradan bir gün idi. Duş alacaqdım, girdim hamama, birdən mənə zəng gəldi. Uşaqlar zəng edib ki, 3-4 dənə qaqaşdı məhlədə qızların arxasınca düşüblər, tez gəlin ( o vaxt məhlədə böyüklər ( 11.sinif ) biz idik deyə, məhlənin qeyrəti bizim əllərimizdə idi ). Mən də qalmışam tursikdə telefonla danışıram, dedim 2 dəqiqəyə ordayam. Nəysə, şalvarımı dartışdıra-dartışdıra evdəkilərə heç nə demədən çıxdım evdən. Bir də bizim bu peysər çıxartma maşınını çağırıblar ( hər an peysər çıxarmalı ola bilərdik ), yetim də hazırlıqdan bura heyvan kimi məsafəni qaça-qaça gəlir. Onda da bir göt var idi ki, daşımaq hər oğulun işi deyil. Gir içində yaşa da, elə bir götü var yəni. O götlə 5 dəqiqəyə gəlib çatdı. Gedirik qaqaşların arxasınca, uşaqlardan soruşduq bəs məsələ nədi tez danışın, dedilər qızların arxasınca düşüblər. Getdik qaradokdan çıxanda dayandırdıq bunları. Dedik " qaqa, qızların arxasınca düşmüsüz zad nə məsələdi ". Dedilər " yox normal evə gedirdik ". Soruşdum uşaqlardan ki, " necə olub məsələ, tam aydın danışın ". Xiyar çönüb dedi ki, " qaradokdan keçəndə yolda gülüşüb, bir-birinə sumka atırdılar ". Bləəə, başımdan qaynar sular tökdülər e. Dedim " buna görə çağırmısız bizi?! ". Qaqaşlardan üzr istədik qayıtdıq. Hələ gedib evdə də pazlandım ki, çiməcəm deyib getmisən avaralanmağa. Belə dostların amına qoysan yeridi.
(baxma: yazarların peysər çıxmaqla üzləşdiyi anlar)

sözaltı etiraf

Daima Hər kəsin pis xüsusiyyətlərini üzünə vurmuşam və kobud danışmışam . Bunları edəndə də empatiya qurmamışam. Bu yaxınlarda etdiklərim haqqında çox düşündüm. buna görə Nə qədər dost itirdiyimi xatırladım. Özümə də yaxşı dost deyirdim hələ, güya açıq sözlü ( pis şeyləri üzə vurmağı açıq sözlülük olaraq qəbul edirdim ) olaraq insanlara yaxşılıq edirdim, qozuma olmurdu onların qəlbinə toxunur ya yox. Ki bunu da "alfa"lıq hesab edirdim. Mənim də bir neçə belə dostum var və mənə qarşı belə davranırlar. Açıqcası qəlbim qırılır bəzən, hər nə qədər yaxın olsaq da. Onda dərk etdim ki, bu etdiyim "alfa"lıq yox hörmətsizlikdir. Artıq insanlara qarşı daha mülayim davranmağa çalışıram. Bu cür qəhbəlik etdiyim insanlardan üzr istəmək istəyərdim, ancaq bunu etməyə üzüm gəlmir normal olaraq.

sözlük yazarlarının qəribə zövqləri

Yolda səki ilə gedəndə ancaq eyni rəngli daşların üzərinə basıram.

Məsələn, belə yolda ancaq qırmızı rəngli daşların üzərinə basaraq irəliləyirəm. Hətta, bəzən ayağım çatmayanda həmin daşın üzərinə tullanıram və bundan zövq alıram. Hə, bir də yolda ağacdan yarpaq qoparmaq kimi bir adətim var. Bir dəfə türk konsolluğunun qabağından keçirdim. O binanın divarında da sarmaşıqlar olurdu. Birdən əlimi uzatdım ki yarpaq qoparım ( öz istəyimlə deyildi, istəmədən etdim bunu, çünki axırında bilirəm ki, götümə dubinka girə bilər. ). Yarpağı qoparmaq üçün dartdım, birdən 3 dənə budaq qırılıb düşdü yerə. Bu səhnədə də polis ilə üz-üzə gəldim. Ardını sizin xəyal gücünüzə buraxıram. Amma Həvəslənməyin, götümə dubinka girmədi.

hemeroplanes triptolemus

ilk baxışda bunun ilan olduğunu düşünə bilərsiniz. Ancaq bu tırtıldır. Bu tırtıl balaca cüssəsinə baxmayaraq təhdid hiss etdikdə şəkildə gördüyünüz kimi özünü öldürücü ilana bənzədə bilir. Hətta bəzən qarşısındakını qorxutmaq üçün üzərinə tullanır. Onun bu vəziyyəti almağı saniyələr çəkir. arxa ayaqları ilə bir yerə tutunur, başını aşağı əyir, başının qabağ hissəsini bədəninə doğru çəkir. Bədəni genişlənir və əvvəlcə orda olmayan müxtəlif rəngli cizgilər ortaya çıxır, eyni zamanda gözlər, burun dəlikləri və digər şeylər də ortaya çıxır. Bu tırtılların iki növü mövcuddur. Digər növü isə Hemeroplanes ornatusdur.

(youtube: )

sualtı buz saçağı

Sualtı buz saçağına "brinicle" və ya "finger of death" adı verilir. Bu hadisə Çox soyuq duzlu su axıntısının okeana çatması nəticəsində baş verir. Bu duzlu və soyuq su okeanın dərinliklərinə enərkən ətrafındaolan daha az duzlu suyu dondurur və bunun sayəsində buzdan boru şəklində duzlu su kanalı əmələ gəlir, eyni zamanda okean dərinliklərində yaşayan canlıları donduraraq öldürür.

(youtube: )

aşiq olmaq

Həyatımda sadəcə 1 dəfə yaşadığım hadisədir. sonu hər nə qədər yaxşı bitməsə də gözəl təcrübə olmuşdu mənim üçün. Bunu da siz yazarlarla bölüşmək istəyirəm.

O yaşlarımda sevgi nədir bilmirdim, iki-üç sevgilim olmuşdu, o da uşaq olduğumdan anamın telefonunda bir qızla instagramda yazışmağı böyük bir sevgi hesab edirdim və aşiq olmaq çox asan gəlirdi buna görə. qrupumu dəyişdiyimdən kimya hazırlığına gedirdim. Onu ilk dəfə orda gördüm ( bəlkədə əvvəl görmüşdüm ancaq xatırlamırdım ) gözlərimi ondan ayıra bilmirdim, hazırlıq boyunca gizlincə onu süzdüm. Həqiqətən çox gözəl idi, bəzən göz-gözə gələndə nə edəcəyimi bilməyib axmaqca davrana bilirdim. Eyni yerdə qaldığımızdan ( hərbi şəhərcikdir və onlarla bina olduğundan təbii olaraq eyni ərazidə qalırdıq ) az da olsa heç kim olmayanda bir yerdə gedirdik evə. Evə gedəndə keçirdiyim hissləri kəlimələrlə ifadə etmək mümkün deyil. Ürəyim çox sürətli döyünürdü və mən heç tərləməyən adam qızın yanında heyvan kimi tərləyirdim, onsuz utancaq biri idim, hələ onunla danışmaq zülm verirdi mənə, ancaq bu zülmə qatlanmağa həqiqətən dəyərdi. Kimya müəllimin dərsdən ayrı uşaqların şəxsi həyatı ilə də maraqlanırdı və mən də müəllimlə dost idim. Ən başdan anlamışdı bu qıza aşiq olduğumu və mən də boynuma almışdım. Bütün hadisələr bu müəllimin sayəsində cərəyan etdi.


Bir gün evdə oturmuşdum. Tam da tualetə girirdim ki, birdən zəng gəldi. Kimya müəllimi zəng etmişdi, dedi ki " qız hazırlıqdadı. ya indi gəlirsən, qızı tez buraxıram, qıza hər şeyi deyirsən ya da gəlməsən mən özüm deyirəm ", dedim elə şey olmaz, edə bilmərəm. Bu da elə bilir ki utancımdan demirəm, amına qoduğum imkan ver sıçaq da aq. Qalmışam tualetin qapısında. Nəysə, götüm ağrıya-ağrıya getdim. Müəllim qızı tez buraxdı digərlərindən, məni gördü, dedi nə əcəb gəlmisən, dedim elə-belə ( nədi amk, belə vəziyyətdə adamın ağlına heç nə gəlmir ). Dedim gəl bir yerdə gedək. Tez deyib canımı qurtarmaq istəyirdim. Hər dəfə çönüb demək istəyəndə gözlərimin içinə baxır, onda da halım pisləşir, əlim qolum boşalır, sözlərimi yenidən ürəyimə geri qaytarırdım. Artıq evə çatanda, dedim. Üzümə şok olmuş tərzdə baxdı, gülümsədi və " axşam yazacam " dedi. O axşam gələnə qədər 2 əsr keçdi elə bil. Başımı qatıb vaxtın tez keçməsi üçün çalışırdım, ancaq alınmırdı. Sonda mesaj gəldi, o mesaj gələnə qədər nə xəyallar qurmuşdum mən. Mesajda " belə işlərə ayıracaq vaxtım yoxdur, dərslərim var, bağışla. Ümid edirəm başa düşürsən məni " yazılmışdı. ilk dəfə həqiqətən gözüm doldu, qarın nahiyəsində boşluq yarandı, nəfəsimin kəsildiyini hiss etdim. Bir yandan da çox əsəbi idim, divara yumruq atdım əsəbdən, hələ də izi divardadı, atam da mənə yumruq atmaq istəmişdi buna görə. Soxdum içimə, sakitləşdim və başa düşürəm yazdım. Amma vaz keçmədim, çünki edə bilməzdim, bacarmaram, heç istəmərəm də. O gündən sonra əlaqəni kəsmədim, hər gün yazdım, bəzən sevdiyimi belə dedim. Yazmamaq əlimdə deyildi.

Üstündən artıq 1 il keçdi. Hələ də yazmağa davam edirdim. Bir gün mənə bu qızın padruqası dedi ki " onun da səndən xoşu gəlir və sabah sənə deyəcək ". Sevincimdən dəli olmuşdum, bilmirdim nə edim ciddən. Gecə yata bilmədim. Səhər məktəbə getdim. Məktub göndərdi və xoşu gəldiyini ancaq sevgili ola bilməyəcəyimizi dedi. Yenə xəyallarım başıma yıxıldı, hər gün haqqında xəyal qurduğum qıza heç cür qovuşa bilmirdim. Yenə soxdum içimə.

Müəyyən müddətdən sonra hər şey rayına oturdu, artıq hər şey yaxşı idi. Sevgili kimi idik, necə deyərlər ilişkinin özü var idi, adı yox idi. Özü mənə bəs edirdi elə, varsın insanlar bizi bir bilməsin, camaatı nə edirəm axı o mənlə olduqdan sonra. Həyatımı onunla keçirməyə hazır idim, o qədər çox xəyal qurmuşdum ki artıq 4 illik plan hazırlamışdım. Çox gözəl planlarım var idi. Bir az soyuq bir tip idi, çox yazışmırdı, qısqanc deyildi ( əslində hər kəsin axtardığı xüsusiyyətləri daşıyırdı ), bir problem var idi ki, soyuq davrananda başa düşmürdüm, çünki hər zamankı halına bənzəyirdi, hardan bilə-bilərdim axı.

Məktəbdə hamı bizim münasibətimizi bilirdi, qardaşı ilə danışıb hər şeyi yoluna qoymuşdum, anlayışlı biri idi. Ailəm də bilirdi və qarışmırdılar bu mövzuya. Başıma çox hadisə gəlib, ancaq hər şeyi danışıb sizi də sıxmaq istəmirəm. bir gün anası bildi və əlaqəmiz kəsildi, ancaq dözmək olardı, Dözürdüm də. Onu xatırladan çox şey var idi, belə şeylərlə başımı qatırdım və vaxt bir təhər keçirdi. Ümid edirdim ki o da səbr edə bilir.

Doğum günümə bir gün qalmışdı, qızın dostu mənə yazdı, bəs sənə demək istədikləri var, ancaq deyə bilmir. Mən sənə çatdırıram sözlərini. Ayrılmaq istədiyini və əslində məni heç vaxt sevmədiyini dedi. Duruxdum, 4-5 dəqiqə ekrana boş-boş baxdım. Nə təbəssüm, nə kədər var idi simamda. Sadəcə boşluq. Həmin vaxt nə düşündüyümü bilmirdim. Ruhum bədənimdən ayrılıb, otağın digər ucundan mənə baxırmış kimi hiss etdim, uzaqdan özümə baxdım. Heç nə yaza bilmədim. Həmişəki kimi yenə soxdum içimə.

Üstündən 1 ay keçdi, artıq dostlarıma demək vaxtımın çatdığını başa düşdüm. Çünki onlar " yenge ilə necə gedir " deyəndə pis olurdum. " Doğum günü hədiyyəsi bu imiş " deyərək zarafatla izah etdim uşaqlara. ilk dəfə depressiyaya düşdüm. nə yemək yeyə bilir nə də yataqdan qalxa bilirdim. 8-9 kilo arıqlamışdım, halbuki çox arıq idim. Özümə gəlməyim 5 ay filan çəkdi, qəbullandım ən sonunda. Mənə Çox təcrübə qatdı bu hadisə. Bir də aşiq ola bilmədim. indi də ola bilmirəm. Bəlkə də buna görə biseksual olduğumu düşünürəm. Bəzən istəmsizcə özümü onunla bağlı xəyal qurarkən yaxalayıram və dərhal başımı qatmağa çalışıram. Çox çətin gəlir bəzən. Nə isə...

Əslində bu mövzunu heç vaxt yazmayacağımı düşünürdüm. Ancaq hal-hazırda təyyarədəyəm və onunla vaxt keçirdiyim, əl-ələ tutuşduğumuz küçələri uzaqdan görürəm. Bu artıq mənim bura son səfərim idi. Bu yerləri bir də heç vaxt görməyəcəm, görmək də istəmirəm.

vətən üçün ölməyi istəyəcək qədər axmaq olmaq

Vətən üçün ölənlərə şəhid deyirlər deyə bu haqda danışacam. Bizim ölkədə Müəyyən bir toplum var ki daimi olaraq şəhid olmaq arzusundadır.
Bu tip insanları üç hissəyə bölmək düzgün olar deyə düşünürəm

1. Şəhid olmağı qarşısına məqsəd qoyanlar.
Keçən dəfə qaqaşın birini gördüm, yazıb ki " inşəallah şəhid olmağa gedirəm " digər vətənpərvər qaqaşımız da qarşılığında " amin qardaşım " deyib. Wtf amk. Yəni gedib ön cəbhədə iştirak edim filan demirlər ha, bir-başa şəhid olum deyirlər. Bu adam gedib özünü düşmən qabağına atar ki ölsün ya da Orda ermənilər bunu vurmasa özünə bıçağı soxar ki şəhid sayılsın.

2. instagramda, vatsapda story şəpləyən igidlər.
" Vətən şəhidin var " " biz müharibə istəyirik " kimi mottolarla adamın beynini sikirlər, qabaqlarına çıxan hər mitinqə qatılmağa hazırdırlar. Bu adamların fəaliyyətləri ancaq sosial şəbəkələrdədir. Başqa bir sikə yaramırlar. Son mitinqə minlərlə insan axın etdi, amma səfərbərlik şöbəsinə 150 nəfər getmişdi, yəni vəziyyət ortadadır.

3. Tanrıya fake atmağa çalışan kərtənkələlər.
Həyatda bütün poxları yeyib, minlərlə cəhənnəm pointi yığan bu arizona kərtənkələləri şəhid olanda nar məməli hurilərin qucağında gözlərini açacaqlarını düşünürlər. Cənnət pointi kasmaq yerinə həyatın 'bug'unu tapıblar. Tanrı da qarşı tərəfdə deyəcək ki " hadi iyisin amına qoduğum, yırttın bu dəfə ".

Bir çox hərbiçi ilə bu barədə danışmışam. Atam da daxil olmaqla əsgərindən tutmuş general leytenanta qədər. Şəhid olmaq istəyən bir nəfər görməmişəm. Bu adamlar hərbidə Azı 20 il keçirib. Onlara görə də şəhid olmaq sadəcə bir poxa görə qurbana çevrilməkdir. Vətən üçün özünü qurban vermək istəmək ancaq bizim sözdə vətənpərvərlərimizin işidir. O da onlar yuxarıda sadalanan üç kateqoriyadan birinə aid olurlar, yəni vətən üçün ölmək istəyən yoxdur. Həqiqətən şəhid olmaq istəyən varsa da çox azdır. Mən hələ belə birinə rast gəlməmişəm.

unudulmaz məktəb xatirələri

Gözəl amma acılı bir xatirəmi sizinlə bölüşmək istəyirəm. Abituriyent dönəmimiz idi. Buna görə də heç kim məktəbə gəlmirdi, qozlamırdı dərsləri. Nəysə, bir gün səhər mənə zəng gəldi. Sinif rəhbəri zəng edib ki, direktor ortalığı sikə-sikə gəlir, tez gəlin məktəbə, dedim yaxşı gəlirəm. Məktəbə doğru irəliləyirəm, ortalıq çox sakit idi. Deyəcəksiniz dərs gedir, ona görə sakitdi. Kaş elə olsa idi, sən demə fırtına öncəsi səssizlik imiş...

Girdim sinifə, gördüm 6 nəfər lövhənin qabağında düzülüb, Məsum məsum mənə baxır. biri bizi qurtarsın sözləri gözlərinin içindən oxunur. Nəysə, mən də durdum qapının ağzında. Direktorda arvadı dünən gecə bu götü tatmin etməyib ya nədisə beyni çönüb. Sol tərəfdən başladı uşaqların üzərinə qışqırıb, şillə vurmağa. Soldan sağa şəpləyə-şəpləyə gəlir. Mən də gördüm ki qapının ağzındayam deyə sıraya qoşulmuş oluram amk. Ay blə kişi yorulmur, sikə-sikə gəlir. Mən də uslu-uslu partalara doğru sürüşməyə çalışıram ( həyat mücadiləsi veririk orda ) partada oturanlarla anlıq baxışdıq. Məni də alın qoynunuza dedim; artıq çox gecdir dedilər; Hələ vaxt var dedim; dur sikdir dedilər... Biz burda danışanda, direktor orda şillələmə törəninə davam edir. Bu 6 nəfər məktəb formasında deyil deyə şillələnirdi, dedim yəqin məni əlləməz. Mənə çatdı. Belə bir dialoq keçdi aramızda:
: Niyə dərsə gec gəlirsən?
+ Müəllim, 1 dəqiqə keçib zəngdən
: Mənə cavab qaytarırsan?!
Gördüm vəziyyət xarabdı, direktor " şimdi siktim belanı" baxışı atır. Jonny əminin sözləri yadıma düşdü: tecavüz kaçınılmazsa zevk almasını bileceksin. Buraxdım özümü direktorun qollarına, sikti belamı, acımadı amına qoduğum...


Direktor artıq şillə vurmaqdan həzz almağa başladı, yeni qurbanlar axtarışına çıxdı. Getdi peysər çıxartma maşını olan dostumun yanına ( xatırlamayanlar ya da bilməyənlər üçün: #299291 ). içimdə Dedim " aha, siktirdin e direktor, peysər çıxacaqsan. Al intiqamımı, cənab sərkərdəm.". Bunların arasında söz atışması getdi. Təxmini belə bir dialoq oldu:
: Sən niyə məktəbə gəlmirsən?
+ Balımı yığıram, daha nə istəyirsiz?
: Bir az bal yığdın, hava ilə gedirsən ha!
+ Olanı ded.........
Elə yetim sözünü bitirmədən başına Azərbaycan dili qayda kitabı keçdi. Dirçəldi ki cavab qaytarsın, başına bir zərbə daha aldı. Elə orda da qaldı. ona belə qalib gəldisə, artıq qarşısı alınmaz bir qüvvəyə çevrilmişdir demək idi bu. Bəxtimiz gətirdi ki yorulmuşdu. Qızları da pazlayıb sinifdən çıxdı. O gündən sonra hamı məktəbə vaxtında gəlməyə başladı. Çox sarsıldıq, çox can itkisi verdik həmin gün...

Dedim yazım, burdan məktəbdə oxuyanlar həyat dərsi çıxarsın. Siz siz olun dərsə gec getməyin.

qızların heç vaxt başa düşə bilməyəcəyi vəziyyətlər

Tumuş geyinməyəndə toplarının toqquşub qığılcım yaradaraq alovlanması. Bunun qarşısını almaq üçün altına sıçmış dayılar kimi gəzməlisən. Başqa yolu yoxdur.

çükünü düzəltməyə çalışanda əcaib formalara girmək. Hələ qızla qabaq-qabağa danışanda, birdən müəllim başını qaldırıb "mən də burdayam amk" deyir haa, tanrı heç kimə göstərməsin...

Həyatda ən azı 1 dəfə peysər çıxmaq. Düzü hələ belə bir şey olmayıb məndə, ancaq olmasa mən özümü Azərbaycan vətəndaşı saya bilmərəm. Çıxmalısan a qardaş, mümkünatı yoxdu ki bu boyun bir dəfə ağrımasın.