The Tea Party - The Ocean At The End
(youtube: 
)
)blok başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
son update' ler ilə mobil versiyasının əvvələ nəzərən çox daha səmərəli olma yolunda irəliləyən platform. bir də ios üçün əvvəldən yaxşı imiş də, android üçün təzəlikcə oturuşur deyirlər. nədir ögey övladdır android?
Bu səfər anomal istilərini görmədik, bəy.
(youtube: )
)
istifadə etdiyim müddətdə "oha gör hər kəs necə xoşbəxtdir", "bir insan bu qədər məhrəm olanı hətta tanımadıqları/ ünsiyyətinin sadəcə salam- kalamdan o yana getməyən insanlar ilə necə rahat bölüşür?" dediyim, sonrasında uyum içərisində olmadığımdan ən yaxşısının həmişəlik uzaq durmağı düşünərək sildiyim proqram.
The Dark Side ilə sanki köhnə Muse dinlədiyimi hiss etdim. Xeyli olardı qrupu və işlərini təqib etməmə qərarı aldığım. Ta ki "bax sanki sonunda bizim sevəcəyimiz bir iş ortaya çıxıb" deyən dostuma qədər.
(youtube: )
)
King Crimson - Epitaph
(youtube: )
)
anlatdığı hekayəni çıxsaq, çox da bir şeyə bənzəməyən metal musiqi nümunəsidir. raistlin majere və crysania tarinius (dragonlance universe) haqqında olmaqla, raistlin' in öz məqsədinə çatmaqda qardaşı (caramon majere) bir yana, sevdiyi qadını- crysania' nı belə bir pillə olaraq görməsi, buna baxmayaraq crysania' nın "sevgi ürəkdəki hər qaranlığı aydınlığa çevirə bilər" mottosuyla yolundan dönməməsi mahnının sözlərindən də anlaşıla bilər. usta sehrbaz raistlin üçün yazılmış ən əjdaha mahnı isə, zənnimcə, blind guardian- the soulforged mahnısıdır.
"bilirəm. bilirəm ki, daha heç kim və heç nə məndə ehtiras oyada bilməz. başa düşürsən, kimisə sevməyə başlamaq çox böyük işdir. enerji, maraq, korluq lazımdır... əvvəl elə anlar olur ki, uçurumdan tullanmalı olursan, amma fikirləşəndən sonra bilirsən ki bunu etməyəcəksən. mən bilirəm ki, daha heç vaxt tullanmayacam."- j. p. sartr, ürəkbulanma
son illərdə kasıb uşaqlarından sistemdə bug tapanlar olub, ətrafımda bir neçəsinə rast gəlmişəm. varlı uşağı belə yayınırsa, kasıb uşağı niyə yayınmasın?
intihar etmək istəyən birisi son anlarda yazdıqları, ya da lentə aldıqları ilə insanlara səslənirsə, "kömək edin əslində intihar etmək istəmirəm, yaşamağa başqa alternativ tapmadığımdan ölümü seçirəm" demək istəyir. bir də səssizcə- pişiyinə son yeməyini bolluca verdikdən, dibçəyi gölməçəyə çevirib, soyuducunu son dəfə açıb içindəkiləri nəzərdən keçirdikdən , rəfdəki ən yaxşı kitabı bir yerə gizlətdikdən sonra və s.- gedənlər var. bir də "istənilən an intihar etmə şansım var, bu gücümünün fərqindəyəm, amma dayan bir sabahı da görüm" deyərək naçalo açdıranlar var. instagram' da paylaşım edib, ərinmədən ondan çox tag da əlavə etmiş (sanki bunu etmədiyi üçün sikəcəklər) birisi gedir intihar edir. qınamaq? heç kimi qınamıram əlbəttə. "mütləq paylaşım etməliyəm" hissi gör nə qədər işləyib varlığımıza. buna təəccüblənirəm.
albalıları çəyirdəyini çıxardıb 15- 20 sm uzunluğundakı nazik nar çubuğuna (əvvəlcə çubuğun bir ucunu sivri etmək lazım) keçirtmək və sonra onları yemək. ən azından uşaq vaxtı inanılmaz zövq verirdi.
bizim bookstagram' lar üçün yeni məkan. gör nə genişdir? 2500kv metr. çək çək bitməz (şəkil)
çox deyil, azacıq müşahidə olunsa, normal bir hal olduğunu görmək olar. azərbaycanda hal- hazırkı istehlakçı kütləni götürsək, normal olan haldır. heç kimə zorla nə musiqi dinlədilmir, nə də filmlər izlədilmir. amma ətrafına baxıb görürsən ki, bütün bu "thrash" məhsulları istehlak edən böyük bir kütlə var. müqayisəli dövrlərimizdəki cəmiyyətin çoxluğunu təşkil edən tipik kütlə ilə indiki arasında dağlar qədər fərq var. zaman dəyişib, sistem dəyişib, təhsil sistemi "hər tərəfdən bir parça götürüb puzzle tamamlamaq" a çevrilib; ortaya çıxan ədəbiyyat da, musiqi də, kino nümunələrinin də bu cür görünməsi normaldır. bəs avanqard incəsənət nümunələri ortaya çıxmırmı? əlbəttə, bir əlin barmaqlarını keçməyəcək qədər. bu da təəccüblü hal deyil. istənilən cəmiyyətdə zaman- zaman bu tip nümayəndələr və əsərlər ortaya çıxıb, çıxır, çıxacaq da. və hətta birinci nümunədəki kütlə həmişə bunları qınaq obyektinə çevirib.
"buradayım, çünkü bende vaadi, iki yüz yıl önce bu kentte ettiğimiz vaadi — yerine getirilen vaadi görüyorsunuz. vaadi yerine getirdik biz, anarres'te. özgürlüğümüz dışında hiç bir şeyimiz yok. size kendi özgürlüğünüzden başka verecek bir şeyimiz yok. bireyler arasında karşılıklı yardımlaşma dışında hiç bir yasamız yok. hükümetimiz yok, yalnızca özgür birlik ilkemiz var. devletlerimiz, uluslarımız, başkanlarımız, başbakanlarımız, şeflerimiz, generallerimiz, patronlarımız, bankerlerimiz, mülk sahiplerimiz, ücretlerimiz, sadakalarımız, polislerimiz, askerlerimiz, savaşlarımız yok. başka da pek fazla şeyimiz var sayılmaz. biz paylaşırız, sahip olmayız. varlıklı değiliz. hiç birimiz zengin değiliz. hiç birimiz iktidar sahibi değiliz. eğer istediğiniz anarres'se, aradığınız gelecek oysa, o zaman ona eli boş gelmeniz gerektiğini söylüyorum. ona yalnız ve çıplak gelmeniz gerekiyor, tıpkı bir çocuğun dünyaya, geleceğine, hiç bir geçmişi olmadan, hiç bir malı mülkü olmadan, yaşamak için tümüyle başka insanlara dayanarak gelmesi gibi. vermediğiniz şeyi alamazsınız, kendinizi vermeniz gerekir. devrim'i satın alamazsınız. devrim'i yapamazsınız. devrim olabilirsiniz ancak. devrim ya ruhunuzdadır, ya da hiç bir yerde değildir."- leguin, mülksüzler
elmi- fantastik janrda "new wave" adlanan dövrün nümayəndəsi, janrın tanrıçası və son qalası (idi). yazdıqlarıyla, düşüncələriylə ölümündən sonra belə bir çox insanın yolunda işıq olacaq yazar. oxumaq istəyənlərə leguin külliyatından bəzi əsərlər:
o məşhur "yerdeniz" (earthsea) seriyası. oxunma sırası,
1. yerdeniz büyücüsü (earthsea #1), 1968
2. atuan mezarları (earthsea #2), 1970
3. en uzak sahil (earthsea #3), 1972
4. tehanu (earthsea #4), 1990
5. öteki rüzgar (earthsea #6), 2001
6. yerdeniz öyküleri (earthsea 5), 2001
digər əsərlərindən,
1. mülksüzler (the dispossessed, hainish cycle #1), 1974
2. dünyaya orman denir (the word for world is forest, hainish cycle #2), 1972
3. rocannon' un dünyası (rocannon's world, hainish cycle #3), 1966
4. sürgün gezegeni (planet of exile, hainish cycle #4), 1966
5. yanılsamalar kenti (city of illusions, hainish cycle #5), 1967
6. karanlığın sol eli (the left hand of darkness, hainish cycle #6), 1969
7. bağışlanmanın dört yolu (four ways to forgiveness, hainish cycle #7), 1994
8. içdeniz balıkçısı (a fisherman of the inland sea, hainish cycle #8), 1994
9. anlatış (the telling, hainish cycle #9), 2000
10. dünyanın doğum günü (the birthday of the world and other stories, hainish cycle #10), 2002
11. kadınlar, rüyalar, ejderhalar (məqalə toplusu), 1999- tr
12. balıkçıl gözü (the eye of heron), 1978
13. her yerden çok uzakta (very far away from anywhere else), 1976
14. rüyanın öte yakası (the lathe of heaven), 1971
15. yaban kızlar (the wild girls), 2011
16. marifetler ( gifst, annals of the western shore #1), 2004
17. sesler (voices, annals of the western shore #2), 2006
18. güçler (powers, annals of the western shore #3), 2007
19. aya tırmanmak (unlocking the air and other stories), 1996
20. hep yuvaya dönmek (always coming home), 1985
21. lavinia, 2008
22. malafrena, 1979
23. rüzgargülü (the compass rose), 1982
24. uçuştan uçuşa (changing planes), 2003
25. dümeni yaratıcılığa kırmak, 1998
qeyd. entry' nin çox uzanmaması adına yazarın yaratdığı "hainish cycle" dünyası ilə bağlı bir başqa zaman danışacağam.
"we believed we'd catch the rainbow,
ride the wind to the sun,
sail away on ships of wonder."-
rainbow- catch the rainbow.
dio, musiqi bir daha sizin zamanlarınızdakı qədər gözəl olmayacaq.
başı çıxsa nə edəcək? çox maraqlıdır. başı çıxanlar günlərini diskusiyalarla keçirməklə qocalacaqlar. həyata keçməyən düşüncələr, qərb ilə müqayisələr, "vəhşi kapitalizmdə yaşayırıq" temaları və s. digər tərəfdən, ətraf mühit məsələsi var- oxşar düşüncə mütləq başqasını tapmağa can atır. azərbaycanda ölkə/ yaxud dünya gündəmi ilə maraqlanmayan çoxdur, bunu hər hansısa cinsə yazmağın doğru olmadığını düşünürəm. tələbəlik vaxtı elə qızlar tanıyırdım anarxizmi sənə saatlarca danışsın, 90- cı illər oyunlarını izah etsin, yoxsa bir çox bizim ətrafımızdakı "am həvəskarı" olanlar "heç kimə boyun əymirik biz zoruq" kimi başa düşmürdülər (o vaxtın ergenlikleri). təbii ki, hər iki tərəfdən də maraqlananlar elə o vaxtı da, indi də azdır. ümumilikdə bu biganələyi və qəbullanmışlığı tənqid etmək daha yerində olar. səbəbləri çoxdur, çıxış yolları da təklif edənlər olur. bəs hərəkətə keçmək? əsas məsələ budur; bir şeyləri dəyişdirmək uğruna hərəkətə keçmək. yoxsa istəyirsən səhərdən axşamacan siyasi söhbətlər elə, mühazirələr de və s. ədalətsizliyi görməmək korluq ola bilər, ədalətsizliyi görüb hərəkətə keçməmək isə utancdır (gələcək nəsillərin söyüş obyekti).
bir ilə yaxın olardı nə vangelis, nə karunesh, nə yanni, nə də kitaro dinləmirdim. iki gündür kitaro dinləyirəm. masanori takahashi, sən nə böyük sənətkarsan.
bəzi oyunlarda əslində ng çatana qədər tutorial oynadığın hissi verən hadisə. digər oyunları deyə bilmərəm, dark souls üçün isə ng üstünə gəlinən " pylus " artırsa, qarşınızdakı pc nin sağ qalma şansı o qədər azalır (tərs mütənasib asılılıq).
əgər mmorpg oyunlarında farm elətdirmək düşüncəniz varsa lazım olan uşaqdır. oturt pc qarşısına səhərə qədər mob kəssin, getsin "5 bundan gətir, 3 onu kəs" tipli npc quest' leri etsin. səsi də çıxmaz.
(baxma: qonaq uşağı istismarı)
overrated olduğunu düşündüyüm qrup.
(fanların gözlərindən iraq)
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1336
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1343