ateist olmaq

kor-koranə bir seçim deyil. həmin qərarı qəbul edən insanlar adətən öncədən dini mükəmməl araşdırmış olurlar. dinə (yaradılışa) münasibətləri bəlli olduqda ateist olmağı "seçmiş" insanlar özlərini bitməz-tükənməz (bəzən çox əsəb yoran) mübahisələrin içərisində tapırlar. ona görə də, olduqca güclü sosial immunitetləri olur.
bizim cəmiyyətdə məsələnin ən ziddiyyətli tərəfi ondan ibarətdir ki, 70 illik ateist sistemin çöküşündən sonra din özünə sürətlə bu cür mövqe tutdu. demək ki, atam balası, həqiqətən də zorla gözəllik olmurmuş. bütün ali məktəblərdə tədris olunmuş "elmi ateizm" digər sahələr kimi sadəcə bir plan, öhdəlik olaraq tarixə "gömüldü". ortada yaranmış boşluğu ənənəvi "müsəlmançılıqla" yanaşı fərqli dini cərəyanlar doldurmağa başladı. növbəti-indiki mərhələdə isə insanlar internetin, sosial medianın təsiri ilə yenidən "mühakimə etməyə", bəzən isə "anlaqlı" ateist, deist, panteist, aparteist, aqnostik olmağa başlayıblar.
mövzu çox geniş və əhatəli olduğu üçün yazıb bitirməyə ömür vəfa etməyə bilər...

elm

(bax: nicat)
(baxma: qurtuluş)
(baxma: çarə)
(bax: işıq)
(bax: gələcək)
(baxma: çağdaşlıq)
(baxma: xoşbaxtlıq)