1. proloqun əksidir, əsərin sonunda verilir. epiloq əsərin yekunudur. burada sənətkar əsər boyu qaldırdığı məsələləri yekunlaşdırır və bəzi hallarda nəticə verir. məhəmməd füzulinin "leyli və məcnun" poemasında "təmamiyi-süxən" əsərin epiloqudur. cəlil məmmədquluzadənin "danabaş kəndinin əhvəlatları" əsərində "xitamə" adlanan hissə epiloqdur. ("xitamə" ərəbcə "xətm" sözündən götürülüb, "sonluq" deməkdir.) proloq və epiloq , əsasən, irihəcmli janrlar üçün xarakterikdir (poema. povest, roman və s.)