televiziya

1. reallığı hər hansı bir media qurumunun informasiya siyasətinə uyğun olaraq müəyyən fiksasiyalarla psevdogerçəkliyə çevirən transliyasiya vasitəsi. azad televiziya, müstəqil yayım hazırda, sadəcə boşboğazlıq və çərənləmədən başqa nəsə deyil. bu dünyanın istənilən qurumu üçün labüddür. çünki proseslər müəyyən ssenarilərə uyğun gedirsə, "dördüncü hakimiyyət" adlanan jurnalist qaragüruhun ağzını açıb-yuman kukladan başqa heç nə hesab etmək olmaz.
hazırda azərbaycan kanalları dünyanın manipulyasiya siyasəti vasitələrinin pis plagiatlarıdır. bundan əlavə əksər kanallarda birbaşa yayım müəyyən gecikmələrlə transliyasiya olunur. məsələn, ans kanalında vəziyyət o qədər bərbaddır ki, 5 dəqiqə gecikmə var yayımda, atvdə 3 dəqiqədir və sair. bunlar imkan verir ki, müəyyən kəsmə-doğrama işləri, habelə səsi lazımi məqamda söndürmək kimi əməliyyatlar edilsin. bildiyimə görə, birbaşa yayımı saniyəsi saniyəsinə yayan tək kanal spacedir bizdə, amma nə olsun? bilirik ki, o kanalda heç nə tərs gedə bilməz -*

2. bəzən yolda birini görüb üzünə baxıb "bunun üzündən biclik mərdimazar yağır" deyib çəkinib/qorxub ehtiyatlı davrandığınız adamlar yəqinki mənimkimi sizdə də olub.

insan elə bir məxluqduki kimsə sizə nəvaxtsa pislik etsə, kimsə pulunuzu əlinizdən alsa, ölümlə üz üzə qoysa, ölümcül döysə və s. bu kimi hadisələr beyində təcrübə kimi yadda saxlayıb gələcəkdə onun sifət quruluşuna oxşar eyni insan gördükdə beyin aftamatik olaraq ondan uzaq durmağını və güvənməyib ehtiyatlı davranmağınızı tələb edir.

bəzən ata analarıvızından yada qohum və dostlarıvızdan "mən adamın üzünə baxanda bilirəm necə biridi" sözünü eşitmisiz. bu əslində doğru olan şeydi ancaq tv də türk serialları və xarici kinolara baxmayan adamlarçün doğrudu. niyə belə olduğunu deyim:

çox kino və seriallara baxan insanlarda seriallardakı əsəbləşdiyiniz mənfi və müsbət obrazların sifətlərini beyin zamanla təcrübə kimi yadda saxlayır. və çox kino və serial izləyənlər kinodakı sifətdə birini real həyatda görəndə ehtiyat edir yada "pis adama oxşamır" deyib tez güvənirlər. sizdə bilirsiz ki əslində isə o kinolarda və seriallarda oynayan aktyorlar gerçək həyatda başqa xasiyyətlidi. onlar sadəcə verilən senariləri seriallarda oynayır. üzdən saf birinə oxşayanlara güvənib sonrada elə olmadıqlarını öyrənib yanıldığınız adamların və üzdən oğru, maşennik, yada sizə qorxulu biri kimi görünənlərin yaxınnan tanıdıqda yaxşı dürüst sakit və normal çıxmasıda buna görədir.

edit: yuxarıda yazdıqlarım sadəcə illərdi özüm üzərində təcrübə edib gerçəkliyinə inandığım bir təcrübədir.

televiziya

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!