flakka

alpha-pvp
stimulant psixoaktiv sinfinin katinonlar kimyəvi ailəsinə daxil bir narkotikdir. farmakologiyası NDRI (norepinephrine-dopamine reuptake inhibitor) mexanizminə əsaslanır. yəni kokainlə oxşar formada çalışır. neyrotransmitter ifrazına səbəb olmur.

dizayner paltarlar var, bilirsiniz? baxın bu da dizayner narkotiklərdəndir. sıravı narkotiklər funskional məqsədlərlə ixtira edilir (təəssüf, əsasən, militarist məqsədlərlə). bunların isə tək məqsədi var. insanları asılı etmək.

hədsiz dərəcədə güclü və eyforikdir. (ağlınızdakı bütün referansları bir kənara qoyun. təxmin etmək üçün çalışmağa dəyməz.) fikrimcə, siqareti çıxsaq, ən asılıedici maddədir. crack cocaine ilə müqayisə edəndə crack şəkər tozu kimi qalır. üstəlik, olduqca süni hiss etdirir. nə kokainin təbiiliyi var, nə də metamfetaminin saflığı. axmaq dərəcədə güclü olduğundan yan təsirləri də çoxdur. psixoz eşiyi də çox aşağıdır. yoxlamağa dəyməz.

NDRI mexanizmi üçün kokain bəsinizdir. çox daha təbii və subyektiv olaraq daha eyforikdir. a-pvp onlarla qat daha güclü olsa da, bu, eyforiyanı zədələyir əslində.
belə izah edim. yoxlasanız, a-pvp çox daha eyforikdir. lakin o qədər eyforikdir ki, bunu təcrübə edə bilmirsiniz. balanslı deyil. buna görə də tətmin olmursunuz və yenidən yoxlamaq istəyib asılı olursunuz. çox xoşunuza gəlməyi yox, yetəri qədər xoşunuza gəlməməyi sizi yenidən vadar edir. nə qədər etsəniz də, gəlməyəcək. nəzəri olaraq yox, praktiki olaraq yanaşmaq lazımdır. praktikada ifrat dərəcədə intensiv olduğundan eyforiyası aşağıdır.
xülasə, kokain candır.

qaynaq: şəxsi istifadə. müxtəlif administrasiya üsulları ilə.

yazarların çəkdikləri pişik şəkilləri

Ayıbaş və Həci.

half-life

1998-ci ildə çıxmış, oyun dünyasında yeni bir dövrün başlanğıcını gətirən, günümüzdəki bəzi oyun və janrların atalarından hesab olunan şah əsər. oyunun gameplay dediyimiz hissəsi, hətta oyundakı silahların növü və işləmə mexanizmi belə quake seriyası üzərinə qurulub. bu, half-life barədə mənfi fikir doğurmamalıdır, çünki həmin dövrdə quake sənayə normu idi. Bəs half-lifeı digər quake modlarından fərqləndirən nədir? necə bu qədər böyük bir təsirə malikdir?

günümüzün əksər oyunları hekayəsini ədəbiyyat və ya kinematoqrafiyadan kömək alaraq anladır, çünki oyunçular, təəssüf, düşünməyə o qədər də meyilli deyillər. oyunun ortasında idarənin əlindən alınıb "oyunçu" kimlyindən "izləyici", "oxucu" kimliklərinə keçirilmələri bunu göstərir ki, oyunçu dediyimiz kütlə nə istehlak etdiyini, etmək istədiyini bilmir. təbii, bu hal developerlar üçün xoşdur, çünki kütləvi istehsal dövründə yaradıcılığa ehtiyac qalmadan eyni işi təkrarən alıcılara təqdim edirlər. bəs half-life nə edir?

half-life nəhəng və kompleks bir hekayəni fps janrının mexanizmlərinə yerləşdirməklə bir yeniliyə imza atdı və janrı başdan-ayağa dəyişdi. bayaq qeyd etdiyim storytelling alətlərindənsə hekayəni janrın mexanizmləri üzərinə qurub əvəzsiz bir təcrübə yaşadır. bunun necə baş verdiyini xəyal edə bilməməyiniz təbiidir, çünki günümüz oyunları yuxarıda bəhs etdiyim səbəblərdən özlərinə əziyyət vermirlər. oyunun yayımlandığı dövrdə heç bir fps oyunu hekayə anlatmırdı. ümumən, fps oyunlarından hekayə gözlənilmirdi. half-life isə bunun mümkünlüyünü sübut etdi və bununla da fps janrı yeni bir çağa qədəm qoydu.

yazarların ən çox sevdiyi oyun personajları

Raul Tejada
Kenny (The Walking Dead)
GLaDOS
Cave Johnson
Gordon Freeman
Fat Larry

hawkwind

70-ci illərin əvvəllərində rock musiqisi müxtəlif qollara bölündü, yeni qapılar açıldı. bunlardan birini də hawkwind açmışdı. space rockın əsasını qoyaraq psychedelic rockı çox fərqli yerlərə daşıyıb janrın adının haqqını verdi. təəssüf, elə bu səbədən məşhur ola bilmədi. insanlar hawkwindi anlamırdı. onun açdığı cığırdan demək olar ki heç kəs onu izləmədi. o, pink floyd kimi digər psychedelic rock qruplarının kölgəsində qaldı. buna rəğmən həmin dövrdə parlamamış sönən digər qruplardan fərqli olaraq yarandığı 1969-cu ildən bəri (55 il) fasiləsiz fəaliyyət göstərir. 35 studio, 13 canlı, 17 tərtib, 8 EP albomuna və 22 single'a sahibdir.

fikrimcə, rock tarixinə adını qızıl hərflərlə yazdırmış qruplardandır. sevimli rock qruplarınızın sevimli rock qruplarındandır özü də. -*

bundan əlavə, tərzi monster magnet, kyuss, electric wizard kimi stoner rock qruplarının səsində əvəsiz rol oynadığından mənim üçün musiqidə izah olunmaz yerdədir.

ufomammut

italyan stoner doom qrupu. janrın qırıldığı yerdədir. snailking albomunu dinləyəndən sonra metal janrı barədə fikriniz xeyli dəyişir. "bundan o tərəfə stoner doom demək olarmı?", "bundan o tərəf varmı?" kimi suallar da stoner doom həvəkarlarının ağlına ilk gələcək suallardandır. electric wizardın açıb bağlamaq istədiyi qapını tapıb təpiklə sındırıblar sanki.

no country for old men

yaxşı film deyil. müdafiə olunası tərəfi də yoxdur. hər cəhətdən zəif bir işdir. coen qardaşlarının başqa bir filmi olan fargo ilə adı hallana belə bilməz. filmi pisləmək istəyirəm, fəqət ortada pislənəsi bir şey də yoxdur. heç nə yoxdur sanki. o qədər istəksiz və mənasızdır ki.
bircə vermək istədiyi mesaj barədə yazacağam. film boyunca gözümə soxaraq demək istədiklərini Noah Hawley fargo serialında çox daha yaxşı izah edib. Xüsusilə də, dördüncü sezonda. istəmədən Malvo ilə müqayisə etdiyimdən Chigurh'u da heç sevmədim.
serialla filmin müqayisəsi nə qədər ədalətlidir, bilmirəm, lakin chigurh qarşımda olsa, uzağı, saçına gülərdim. bundan filmin mənə yansıtmağa çalışdığı gərginlyin nə qədər uğurlu olduğunu anlayın.

stoner doom

təbii ki, stoner da, doom da təxminən black sabbathdan gəlir. həmin dövrdə pentagram, black widow, iron claw, zion, buffalo, sir lord Baltimore və s. kimi qruplar nəinki günümüz metal subjanrlarının təməlini atıblar, hətta fikrimcə, dinləyə biləcəyiniz ən original rock/metal işlərinə imza atıblar.
davamında isə saint vitus, the obssessed, candlemass kimi qruplar jarnı əsas bir neçə qola böldü. aralarından candlemass Epicus Doomicus Metallicus albomu ilə epic doom metal subjanrının əsasını qoydu. üçünü də hədsiz sevsəm də, mən bu hissədən sonra amerikan qruplarının səsini daha çox bəyənmişəm. bununla da, son hissəyə gəlirik.

amerikanın stoner musiqisi ilə birləşəndən sonra doom, şübhəsiz, ən gözəl dövrlərini yaşayırdı. sleep və electric wizard kimi qruplar bu dövrdə ilk ağıla gələnlərdir. ikisi də black sabbathın (sleep saint vitusdan da xeyli ilhamlanıb) çox daha ağırlaşmış versiyaları olan bu qruplar özlərini stoner doom subjanrına aid bilirlər.
dinləyə biləcəyiniz ən ağır metal rifflərinə sahib bu iki qrup death metal və onun törəmələrinə "ağır" deyənləri gülünc vəziyyətə salır.
bu izdən davam etsək, qarşımıza acid king, uncle acid & the deadbeats, OM, sunn o))), blood ceremony, acid mammoth, mars red sky, sons of otis, rezn, highest priest of saturn, dopelord, mammoth weed wizard bastard, sergeant thunderhoof, dope smoker və s. və s. kimi qruplar çıxır. ilk ağlıma gələnləri yazdım.

xülasə, gözümün işığı olan bu janrı izah etmək istədim. eqoist yazıram deyə səliqəsiz oldu. olsun. dopethrone dinləyin.