həyatın film kimi anları

10 noyabr 2020. Müharibənin bitdiyinin açıqlanmasından sonra dayım mənə zəng etdi. O gecə həvəssiz olanlardan biri idim. Nə oldu ki guya, yenə ruslar gəldi deyə evdəkilərə deyinərkən gördüm ki, dayım çöldə məni gözlüyür. Mindik maşına, Şəhəri kruqladıq. Mahnı qoyub oynayan bir tayfa var idi yol qırağında, onlara qoşulduq. Sonra gec saatda evə gəldik, artıq hava aydınlanmışdı. Gözümü yumub təzəcə yuxuya getmişdim ki, atamın və anamın qışqırıq səslərinə oyandım. Salona gedəndə atamın əlini başına qoyub ağladığını, anamın da mətbəxə qaçdığını gördüm. Həyatımda anlıq olaraq bu qədər qorxub həyəcanlandığımı xatırlamıram, ürəyimin səsini eşidirdim. Nə olduğunu qorxaraq soruşdum, anam yaşlı gözlərlə mənə dönüb əmimin öldüyünü dedi. Əmim gənc idi, 45 yaşı varıydı. Səhər vaxtı qələbəni qeyd etmək üçün çölə çıxanlardan biri idi. Maşınını sürərkən bir anda ürəyi tutmuş, maşını kənara çəkmiş və sonra ürəyi dayanmışdı. O günə qədər heç ürək tutması və infarkt keçirməmişdi, bu elə ilk və son dəfə idi. Tək bildiyimiz, əmim çox siqaret çəkirdi və böyük ehtimalla bu səbəb olmuş, ürəyinə gedən damar tıxanmışdı. Nə reaksiya verəcəyimi bilmədim. Çox ani bir şəkildə bunu dedi anam. qaçaraq otağıma keçdim, amma niyə qaçdım bilmirəm. Diz çöküb boş-boş yerə baxdım. Hələ də şokda idim, yuxu kimi gəlirdi mənə. Nə əlaqə, niyə əmim ölsün ki, nə ola bilərdi ki. Bir müddət sonra şokdan ayıldım, qonşular evə gəldi və onlarla danışıldı, insanlar toplaşmağa və baş sağlığı verməyə başladılar. Əsla bu adəti anlamasam da, ev əhalisi dərdini unudub baş sağlığına gələnlərə süfrə açmaq və xidmət etmək dərdinə düşdü. Qonşum və həm də məktəbdən dostum evə gəlmiş, çıxaq şəhəri kruqlayaq sənin də başın qarışar demişdi. Hələ onsuz əmimin gətirilməyinə 1-2 saat varıydı, qəbul etdim. Evdən çıxıb insanların arasına qarışanda, çox pis ağlamaq tutdu məni. Ora qədər sanki şokda idim, amma orda içimdəki kədər boğazıma qədər gəlmişdi. başladım ağlamağa. Nəysə uzattım, gəlim indi film kimi olan səhnəyə. Mənim getdiyim yöndən gedən heç kim yox idi, hamı mənə doğru gəlirdi qarşı tərəfdən. Mən gözyaşları içində ağlıyıram, yanımda əlində bayraqları olan insanlar səsli mahnı oxuyurlar və sevinirlər, qışqırırlar. Mənə baxıb sevincdən ağladığımı zənn edirlər və gülürlər. Özümü bir film səhnəsinin içində hiss etmişdim o an. Gülən və sevinən insanların və siqnal səslərinin arasında, kameranın fokusladığı və ağlayan o insan idim sadəcə. Çox çarəsiz və yalnız hiss etmişdim. Ağlıma qazınan səhnələrdən biri olaraq qalacaq həmişə.

təkcə mənmi edirəm deyə düşünülən şeylər

universitet imtahanı olan günlərdə səbəbsizcə xoşbəxt hiss etmək -*.2-3 gün qabaq türkiyəli dostum yks adlanan universitet imtahanına girdi.Bilmirəm niyə , belə narsistik bir pozitif hiss gəlir o saatlarda.Həftəsonu evində oyanmısan , bilirsən ki indi minlərlə gənc orda əcəl tərləri tökür gələcəyi üçün və sən yaylanaraq kondisoner altında telefonda bir şeylərə baxırsan.Düzünə baxsaq böyük ehtimalla onlar səndən daha xoşbəxtdi ( mən o yaşlarda daha həyata bağlı idim ).Amma həyatında artıq belə bir dərd olmadığı üçün yersiz bir şükür etmə halı olur üstündə.

yaş artdıqca daha yaxşı dərk edilən şeylər

doğru zaman deyə bir şey yoxdu.Həyatda qarşılaşacaqlarına heç vaxt tam olaraq hazır ola bilmirsən.insan planları üçün doğru zamanı gözlüyür.O gün gəlsin bunu edərəm , bu bitsin sonra baxaram və s. Halbuki hər zaman planlamadığın hadisələr də paraleldə yaşanmağa davam edir və həyatın daha da şaxələnir.indi geri dönüb baxanda , həyatımda heç mükəmməl başlanğıclar yoxdu.Bir qərar verib yola çıxırsan və hər şey elə yolda formalaşır.Məncə əgər beyninizin arxasında qalmış bir fikir, düşüncə , hiss , plan varsa onu ordan çıxarıb analiz edin və reallaşdırmağı yoxlayın.Nəysə uzattım , qısaca hər zaman praktika > theory . Heç nə kağızda yazıldığı kimi deyil , ancaq yoxlayaraq öyrənirsən həyatı.

overhead, without any fuss, the stars were going out.

Ani bir şəkildə bitməsi ilə dəhşət hissi verən , Arthur C. Clarke-ın "Tanrının 9 Milyard Adı" adlı qısa hekayəsinin son cümləsi.Hekayə belədir ki , bir qrup tibetli rahib inanır ki , tanrının 9 milyard adı var və bu adların hamısı yazıldıqda kainatın məqsədi tamamlanacaq, yəni hər şey sona çatacaq. Onlar bu adları əl ilə yazmaq çox uzun çəkdiyi üçün, bir kompüter sifariş edirlər və iki texniki işçini Himalaya gətirirlər. Kompüter bu adları sürətlə çap edir və rahiblər də səsli oxuyurlar. Texniki işçilər bu inancı ciddiyə almırlar və klasik amerikalı baxışlarıyla bunu gülünc hesab edirlər.Nəysə , bütün hekayəni anlatmayacam təbii ki , amma son ismin çap olunduğu gecə amerikalılar hava limanına doğru çıxıb gedirlər.Biraz da qorxurlar ki , son isim çap ediləndə bir şeylər olmasa , rahiblər onları günahlandırıb zərər verəcəklər.Gecə vaxtı himalaya dağlarının ətəyində ulduzlarla aydınlanan bu qaranlıq yolun sonunda təyyarənin işıqlarını görüb sevinirlər.Bu sırada aralarında danışırlar ki , görəsən rahiblər son adı oxudular ya yox.Və bir anda səmaya baxırlar.Göydəki ulduzlar , bir anda sönür. Overhead, without any fuss, the stars were going out.

sufizm

Mənə görə islamdakı ən maraqlı cərəyan.Dini inanclarımı itirmədən öncəki axtarış və sorğulama dönəmində son dayandığım dayanacaq da sufizm olmuşdu.Digər cərəyanlar və məzhəblər kimi sıxıcı və qapalı qutu deyildir.Sufizm əsasən islam mistisizmidir , yəni yəhudilikdə kabbala nədirsə ( eyni şəkildə yəhudiliyin də ən maraqlı tərəfləri fikrimcə buradadır ) , islamda sufizm də odur.indi nə yerdədir bilmirəm amma , mənim axtarışda olduğum vaxtlar 19-cular var idi məsələn.Bu adamlar quranın içində riyazi şablonlar axtarırdılar , çünki inanırdılar ki riyaziyyat allahın göndərdiyi bir elmdirsə , quranda da riyaziyyat diliylə gizlənmiş sirlər ola bilər.Bilirsiniz quranda hürufi muqatta deyilən hərflər var , yəni nə mənaya gəldiyini heç kimin bilmədiyi , düzülmüş hərf adları olan random ayətlər.Misal üçün ən çox bilinəni əlif ləm mim.Bəzi sufist təriqətlərə görə ( məsələn (bax: hürufilik ) ) bu hərflər riyaziyyat yoluyla göndərilmiş gizli kodlar idi.Və 19-cular da 19 ədədinin gizli bir kod olduğunu və ayətlərin bu ədədlə özəl olaraq kodlandığını düşünən bir cərəyan idi.Və ya mövlanadan bildiyimiz mevlevilik də var ki , bunlar da şamanist metodlarla ve psixodelik maddələrin şifasıyla allaha yaxınlaşmağın yollarını axtaran mistik axtarışlar içindəydilər.Nəysə mövzunu çox dağıttım , qısaca sufizm islamın ən əli ayağı bir şeyə oxşayan tək cərəyanıdı.Sonra inancımı itirsəm belə , ən azından sufizm sayəsində riyaziyyat , fizika , botanika haqqında çox məlumatlar öyrənmişdim , boşa getməmiş oldu o vaxtlarım -*.