
Varlığımızın düşüncəmizə və ya qavranılmağımıza bağlı olması, var olmanın sayrışan təbiətli olmasına gətirib çıxarar. Yəni gah var olarıq, gah yox. Belə çıxır bir müddətdən bir yox olub, sonra yoxdan var olarıq.
Əslində bir misal var ki, əgər heç kimin olmadığı bir meşədə ağac aşsa, o ağacın yerə çırpılma səsi "yoxdur". Çünki heç kim tərəfindən qavranılmayıb. Fiziki olaraq bu belədirsə, onda "qavranılma" konsepsiyası üzərində duranlar haqlıdırlar.