
yalniz dovsanlari yox, yumsaq olan her seyi sevdiyini düsündüyüm yazardi. mene "adamlar ve siçanlar" romanindaki levi obrazini xatirladir
Son yazılanlar
yalniz dovsanlari yox, yumsaq olan her seyi sevdiyini düsündüyüm yazardi. mene "adamlar ve siçanlar" romanindaki levi obrazini xatirladir
bir gün amerikali bir qaraderili oglan türkiyeye sefere gelirmis. tesadüfen bu oglanin adi lenardo di caprio olur. heyatdi da ola biler, qaraderili olanda nolar, adi beleymis. neyse bu gelir turkiyenin havalimaninda gömrük yoxlama menteqesinden kecende pasportunu verir nezaretçiye. nezaretçi de kim olsa yaxsidi, temel reis. temel götürür pasportu bir ada baxir, bir qara derili oglana baxir. yanindaki nezaretçi dostuna deyir:
- ala, cemal, bu titanik batmisdi, yoxsa yanmisdi?
çox "gözel"li cümledi, amma gözel deyil
çox "gözel"li cümledi, amma gözel deyil
çox "gözel"li cümledi, amma gözel deyil
nihad hatipoglunun sesidir. divar qonsum geceler 3den sehere qeder bu kisinin verlisine baxir. sesi duz otagimin icine gelir. evvelce yatmaq ucun mubarize apariram. gorurem, yox alinmir, onda da baslayiram verlisin arxa fonunda calinan musiqiye qulaq asmaga
"ideal məmə oğlanın ovcundan bir az balaca olmalıdır" deyib gedirəm.
meselen bu mahnida gelmis kecmis en böyük tung life'lardan biri var:
oglan deyir:
- quzu kesim ay qiz sene men
çox mene naz etme bele
qiz cavab verir:
- o quzunun birin özne kes
ye belke geldin emele
kamran ismayilzadeyle iki-üç cümle söhbet eden her kes onun ancaq cinsi elaqe(oxu: çütlesme) üçün yasadigini bilir. seksual inqilabi arxa nahiyesiyle basa düsen bu adam ele bilir ki, hami ona vermelidir. eslinde, kamrani ve kamrankimiliri yetisdirenler bizim cemiyyetdir. niyemi? çünki, insanlari layiq oldugu yere qoyan, insanlara düzgün qiymet vermeli olan bizik. biz cemiyyet olaraq bunu ede bilmirikse, bu tip insanlara layiq oldugundan çox qiymet veririkse, yazilarini saytlarda derc edirikse, günahin en böyüyü ele bizdedi. ve en nahayetinde, kamran ifsa olunandan sonra reylere baxanda anlamaq olur ki, bu cemiyyet hele de "qizlar adam kimi geyinsinler ki, oglanlar onlara tecavuz etmesin" tefekkurundedi.
evvel izleyirdim her statusunu maraqla, indi baxiram artiq paylasdiqlarinin hamisi 'eyniseydi'
eger o sinif yoldasin sevgilin olubsa, yaninda balaca usaq varsa, neyneyeceyini bilmezsen. kederle baxisarsan. "salam, necesen" deyende sesin titreyer. o da "yaxsiyam" deyer. gözlerinden gözünü ayirmazsan, görersen ki, onun gözleri dolur. usagin adini sorusarsan, deyer. birden sorusar ki, "sen evlenmisen?". "yox" deyersen, ele bil gozlerinde ümid parildayar. bu ümid neye göreydi anlamazsan.
ve...
susarsan, susarsan, susarsan...
- internet üzerinden aldiginiz en son sey ne olub?
- otval
basligin görenden düsünürem, düsünürem, düsünürem
men heç naxçivanli qiz görmemisem, ala. ne sinifde, ne qrupda, ne heyatimda bele bir qiz olmayib
allah, aqsin yenisey sene deyib ki,
kafirler senin qarsinda günahkardi, möminler bizim...
mence yene yap qazanacaq. çünki bu xalqin 60%den coxunu aztv yetisdirib. artiq bu adamlarin inanacaq, tutunacaq heç kimleri yoxdu. yap hakimiyyeti müxalifeti, aktivistleri ele zerersizlesdirib ki, yapdan basqa alternativ qalmayib xalq üçün. biz qinayiriq, amma inanin ki, "allah ömrumden kesib prezidentin omrune calasin" deyenlerin coxu semimidi. cunki inanirlar, cunki aldadiliblar, inandiriliblar. ele bilirsiz 5min 10min bizi kimi genc yapa etiraz edir, beyenmir deye butun xalq da beyenmi?!
yeni ki, bu hakimiyyeti deyismayin yolu hec de düzgün, edaletli seçki keçirmekde deyil. hee, eger çox yaxsi, xalqi özüne inandira bilecek bir müxalifet lideri cixsa, onda edaletli seckiye ehtiyac olacaq
gülüs günü niye aldatmaqla elaqelidi? kimise aldatmaq, kimese yalan danismaq ancaq bizim ölkede gülüs dogura bilerdi. meselen, bu gün yigisib bir usaq evine getsek, qocalar evini ziyaret etsek, ya da kiminse üzünde tebessüm yaratmaq üçün nese etsek, bu günün mahiyyetine daha uygun olmazmi? facebookda baxiram, iki cebhe yaranib, bir cebhe ucdantutma yalanlar yazir(biri yazib ki, namiq qaraçuxurlu qezaya düsüb ölüb, ne dexli var, a mellim), diger cebheninde ilahiyatçi damari tutub(ne bilim, ispanlar musalmanlari aldadib öldürübmus o vaxt). bu adamlar sevgililer gününde filan da bele edirler. a kisi, cehennem olsun e bu gunlerin yaranma tarixi. içinde sevgi olan, gülüs olan her seyi qollarinizi açin qucaqlayin da. qucaqlaya bilmirsizse, heç olmasa ellerinizi cibinize qoyun çekilin bir kenarda dayanin...
hem de hemid herisçinin bir kitabinin adidir. kitabda yeterince sanballi meqaleler, arasdirmalar var. bilirem, yeqin hemid herisçinin kitabi deyende ele bildiz içinde pirlerin, etaganin zadin sekli olacaq, amma ele deyil. kitab bu nezeriyyenin haqqini veren kitabdi. oxumadan ölmeyin
qardas, menim usaliq travmamdi e bu. yox e meni qacirtmayiblar, gozumun qabaginda bibim qizini qacirdiblar. her alca yeyende yadima dusursur o hadise. dayanin basdan danisim. demeli, isti yay gunlerinden biridi, mehlede usaqlarla oynayiriq, bibimgilin qapisinin yaninda da mehlenin qadinlari qizli-gelinli oturub alca yeye-yeye sohbet edirler. alcani da biz usaqlara yoldurublar agacdan. neyse alca sohbetini baglayaq, bilirem agziniz sulanacaq.demeli, belece sad xurrem bir yay gunudu, mehelede siradan bir gundu. birden bir masin geldi, dayandi bu qiz gelinin yaninda, icinden oglanlar tokulusdu, cumdular bibimqizinin ustune. hay-hesir qopdu. bibim masinin altina yixildi, cekdiler cixardilar qiraga qoydular, bibimqizini da gucle masina mindirib qacirdilar. usaq idim men de, birinci defe onda spaydirmen ola bilmeyeceyimi anladim. cunki, masin gedenden sonra xeyli arxasinca qacdim, cata bilmedim. usaqligimi ordaca elimden saldim itirdim. sonra nemi oldu? bibimqizini zorla qaciran oglanin valideynleri filan geldi, barisdilar, toy elediler, indi iki boyuk usaqlari var. happy end oldu yeni. amma onlar ucun happy end, menim usaqligim getdi ara yerde
kendimizde bir oglan vardi. sesi eynen "guduk necmi" obrazinin sesine benzeyirdi. men usaq olandan o adam var idi. hemise harasa gedirdi, hemise eyni paltarda olurdu. anasi, atasi kim idi, hansi mehellede yasayirdi bilmirdim, hele de bilmirem. her kendde bir ele adam olur, sanki her kende bezek vermek ucun reng qatmaq ucun gonderirler o adami. usaqlar mezelenirdi onunla. boyukler de mezelenirdi. hec vaxt onun ne isle mesgul oldugu, hansi terefde yasadigini dusunmemisdim, dusunsem zaten kimdense sorusub bilerdim, amma dusunmemisdim. bu gun halit akcatepenin vafat etdiyini esidende yadima dusdu o adam. atamdan sorusdum onun indi harda oldugunu. atam dedi ki, 3-4 il evvel masin vurub, rehmete gedib. istedim sorusam, o hansi mehlede yasayirdi, hansi terefde vurub masin, qebiristanligin harasina basdiriblar? sorusmadim. ele bil sorussam, bir daha oldurecekdim onu...
haqqinda heddinden çox terif yagdirilan, facebookda her cümlesi ayri ayriliqda paylasilan kitablardi. mellim, mellime, bildik de, oxuyursan bu kitabi, niye her cümlesini status kimi paylasirsan, niye spoler(bu söz neteri yazilirdi, ala, unutdum deyesen) verirsen. qoy biz de oxuyanda hezz alaq da. meselen voyniçin "ovod" romanini oxuyanda bir qram da hezz almadim. roman yaxsi romandi e, sadece bu eser haqqinda o qeder paylasim ediblerse, her cümlesinde de ja vu yasadim: bunu filankes paylasmisdi, bu hissesini filankes analiz etmisdi deye-deye birde baxdim ki, eseri bitirdim, amma hezz almadim. burdan facebookda kitablardan hisseler paylasan bütün istifadeçileri qinayiram. ve burdan onlara demek isteyirem ki, siz bir edebiyyat qatilisiz, allah sizi öldürsün, öldürsüüün...
Son bəyənilənlər