-təşəkkür edirəm! (dişlər görünmədən incə bir gülüş üzərinə də bonus olaraq 2 saniyəlik uzun kipriklərlə yerə baxan baxışlar)
təşəkkür etməyi bacaraq dostlar, başqa alternativlə ibnəliyə lüzum yoxdu.
blok başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
səsiylə sevişilmək istənəndir. amma artıq yoxdu. rip
sevdiyin birinin xəstə olduğunu öyrənmək. normalda ciddi xəstəliyi qəfil üzə çıxmış adamlar xəstə olduqlarına inanmırlar. mənim heçnəyim yoxdu deyə beyinləri siqnal göndərir. ama var əzizim. səninçün bundan sonrakı həyatının ağrı içində keçəcəyini hamımız bilirik. çox üzgünəm. 27 yaşında sağalmaz bir xəstəliyə tutulmaq həyatın çox cındır olduğunun ən gözdə sübutudu.
2004-cü ilin payız ayı idi. 8-ci sinifdə oxuyurdum. çox sevdiyim dəri gödəkcə almışdılar mənə açıq çəhrayı rəng. birinci gün idi geyinib məktəbə gedirdim. 106 nömrəli avtobusun son dayanacağına yaxın idi məktəbim ona görə də avtobusda adətən bir neçə tanış məktəb uşaqları qalırdı sona. bu dəfə amma heç kim yox idi, sağda tək nəfərlik yerdə oturub pəncərədən çölə baxırdım. avtobusdan düşməyimə 5 dəqiqə qalmışdı ya yox sol tərəfimdə mənə çiynim və qoluma bir şey dirəndiyini hiss etdim. ötəri ayaq üstə dayanan adama baxdım, 35 yaşlarında normal görünüşlü biri idi, hər halda müvazinətini itirib mənə tərəf əyilib dəyib düşündüm fikir vermədim. bir neçə saniyə belə keçməmişdi mənə adamın deyil də sərt başqa bir şeyin dirəndiyini hiss etdim. qolumun yuxarı hissəsinə diqqət elədim ki, bu nədi görüm. ömrümdə ilk dəfə ereksiya halında penis görən mən ilk baxışda bunu əlillərin və qocaların yeriməkdə çətinlik çəkdiyi üçün istifadə etdiyi çubuğun başına bənzətdim hətta ani olaraq durub adama yer vermədiyim üçün özümü günahlandırdım, sonra dərk eldim ki, avtobus boşdu. adamın üzünə baxdım ki, göz gözə gələk burda oturmaq istəyib istəmədiyini soruşum. və adamın üzünə baxanda nə görsəm yaxşıdı, 12 ildi unutmadığım o iyrənc gülüş. 15 yaşındakı yeniyetmə bir uşağa bu travma çox ağır olub demək ki, indiyə qədər ağlımdadı o üz və gülüş üst üstə 15 saniyə görməsəm də.
olan isə yeni gödəkçəmə olmuşdu, çox sevsəm də bir daha geyinə bilmədim.
not: sözlük o günü bölüşdüyüm ilk yerdi.
xoşbəxt adamların yaşadığı ada. cennet sözü sönük qalır sahillerinde
gediləcək, ediləcək nəyinsə yarısını etmiş olmaq.
bir də həyatının artıq yarısında olduğunu düşün. yaşadığın qədər yolun qalıb. amma nə qədər istəklərin, bir gün mütləq edəcəm dediklərin var daha. vaxtın azalma tempinin bu `have to list`dən daha tez irəlilədiyini gördükcə adam güzgüdə özünə daha da qəribə görünməyə başlıyır. deyəsən bunun adı da qocalmaqdı.
xorun və ya orkestrın rejissoru, istiqamət verəni, yönləndirəni. əsas vəzifəsi loru dildə desək tempi tutdurmaqdı. masteri də seiji ozawadır.
əfsanəvi yapon dirijor. hələ də aramızda yaşayaraq bizi qürurlandıran seijinin adına filmlər, kitablar var. ən uzun müddət simfoniya orkestrasına direktorluq edən adamdı, 29 il. bir axşam içkinizi də əlinizə alıb bir konsertini izləyin deyərdim.
bakıda yerleşen zooparkdır.
orada yaşayan canlıları görende sadece ağlamaq istiyir adam. növünden, tebii şeraitinden asılı olmayaraq hamısı çox balaca arxası daş hasar, onu qefes olan otaq kimi yerlerde saxlanılır. şirlerle üzbeüz qefesi olan ayıları göre bileceyiniz yerdi. heddinden artıq pis baxılırlar. bunu ister zooparkdan gelen qoxudan, isterse de heyvanların gözlerinden, bedenlerinden anlamaq olar.
200-ü memeli olan teqriben 1200 baş heyvan yaşayan zooparkın cemi 44 işçisi var. işçi sayı zennemce çox azdı. bu qeder heyvanın bu veziyyetde olduğunu bunna bağlamaq istiyirem. 44 neferin 20 neferinin adı sadece ştat cedvelinde varsa bu çox üzücüdü. canlıların heyatı ile oynamaqdı. zooparklar onsuz da heyvanlar üçün işkencedi. bir de bu işkence aclıq ve sefaletle birleşende adamın boğazı düyümlenir.
bu qeder haqqında üzüldükden sonra keçen yaz şirin balası doğulduğunu eşidib sevinmek istedim amma o iy geldi burnuma. sonra öyrəndim ki işçinin biri evində saxlıyır şir balasını ki süd versin axşam.
bu adamın uşaqlarına həqiqətən yazığım gəlir (əgər varsaç tam əmin deyiləm). həyatda öz səhvlərinin nəticələrinə görə yaşamaqlarına macal belə verilmiyib. nadir qafarzadə kimi bir səhvin uşağı olaraq dünyaya gəliblər. ümid edirəm uşaqları da özü kimidi və atalarına görə utanmırlar
daha çox kimin oxuyub nə reaksiya verəcəyi ilə əlaqəlidir. yoxsa sadəcə özü üçün insan yaza bilər istədiyi qədər. ya da onu tanımayan biriləri üçün. çünki onlar yazdıqlarını önyarqısız oxuyacaqlar.
o yaş həddinə çatmamış adamların indidən istəmədiyi həyatdı. bəlkə də yaşlarında ölməmək üçün yalvaracaqlar. həyat şirindi ondan əl çəkmək nə olursa olsun asan deyil
çox çətindir. yaxşı dost, yaxşı valideyn, yaxşı övlad, yaxşı yoldaş kimi alt sinifləri var ki birində yaxşı olsan da başqa birində pis ola bilirsən. bu da sənə bir baş pis insan damğasını vurdurur cəmiyyətdə. halbuki hər bir insanın içində sevilməyə dəyər cəhətləri var. birində daha az birində daha çox.
bacardığmız qədər yaxşı insan olmağa çalışmaq lazımdı dostlar. mən şəxsi təcrübəmdə bir neçə dəfə stres atmaq məqsədilə problem yaradan sevimsiz tip kimi aparmışam özümü sonra özümdən iyrənmişəm. nə qədər sakin, tolerant, yola verən, empatiya bacarığı yüksək fərd kimi yetişdirsək özümüzü o qədər rahat olarıq daxilimizdə də. həmişə cavan, aktiv həyatımız olmayacaq. ona görə də cavanlıqda özümüzü nə qədər problemli tip olaraq yetişdirsək qocalıqda bu xasiyət olaraq formalaşdığı üçün artıq həyat daha çətin olacaq və o yaşda o xasiyyətlə bizə heç kim beş dəqiqə belə dözə bilməyəcək. oyunda öz oyunumuzu sakit, rahat oynayıb dna'mızı kirlətməyək
çox təəssüf ki mümkün deyil. 21ci əsrdə belə bir vəziyyət çox sayılı ölkədə qalıb. öz gücü ilə sıfırdan yavaş yavaş yüksələn heç kim yoxdu ölkədə. çünki icazə vermirlər. hamısı oliqarxların əlində cəmlənib. eqoistliyin bu qədəri. bir idarəçi düşünün deyir ala sən kimsən mən və mənimkilər qazanacaq bütün pulları. və gözü doymur. hər kəsin nifrət etdiyi halda işlərin hələ də bu gedişlə getməyi heç xeyrə əlamət deyil.
sən də tutmasan yaxşı olar deyə cavab verilməlidir. yoldaşlar özünüzə yazığınız gəlsin acın vəziyyətindən anlamaqçün ac qalın amma susuz qalmayın. çox zərərlidi bədəniniz üçün.3 litr içməli olduğunuz suyu 1 litrə endirəndə bədəniniz lazım olan mayeni almır və dehidrasiya nəticəsində özünüzün belə xəbəriniz olmadan bədəniniz sahib olduğu suyu 2-ci dövrəyə soxur ki bu da sizin tərinizdən və ağzınızdan daha çox iy gəlməsinə səbəb olur.
tarixinə zərrə dəyər verməyən hakimiyyətin var olduğu ölkədə çox şanslıdırsa bir neçə akademik mövqedən birində. kim istəməzdi tarixi bizə sevdirən sənədli filmlərdəki araşdırmacılardan biri olmağı. bu dəfə bizimki gətirmədi
fərdin harada yaşadığından, necə qidalandığından, nə dərəcədə aktiv həyat yaşadığından asılı məbləğdi. ən minimumu həyətdə toyuq saxlıyıb mağazadan sadəcə çörək alaraq və ya çörəyi belə özü bişirərək bütün rasionu yumurta çörəkdən ibarət olan insan düşünün ki, (kəndlərin çoxunda belədir) ona ayda 200 manat da bəsdi. amma bir neçə il sonra çeşidli xəstəliklərin pəncəsindən qurtula bilməyəcək çox güman. bir de sağlam həyat var təbii. idman salonuna yazılmaq belə 50 manatın üzərindədirsə, adam həftədə bir hansısa məkanda dostları ilə əylənsə 1000 manata ancaq yaşayar.
qısacası yaşamaqdan qəsdinin nə olduğunu dəqiqləşdikdən sonra hesablanması mümkün olan məbləğdi.
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1365
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1372