178. monolog inkişaf edir, get-gedə ətrafında kimlərsə varmış kimi yaşamağa başlayırsan, yalnız olduğunu hiss etmirsən gün ərzində, ən gözəl bir günü xəyal edirsən, hansısa bir uğurunu qeyr edirsən ən sevdiyin insanlarla.yalnızkən qurduğun mühitə adeta tapırsan(türklər demiş) bir müddət sonra bu sənə xoş gəlir.yəni insanların içində olmağı sevmirsən, amma yalnızkən əslində yalnız deyilsən, xəyallarında bir ordu insan var.amma realda heç vaxt o bir ordu insanın içində xoşbəxt olmursan.gündüzləri əla olur, amma gecələri divarlar seni yeyecekmiş kimi gəlir, boğulursan, yaşadığın və yaşayacağını düşündüyün hər bir negativ hadisə axşamlar yadına düşür.sonra gecənin 2-3də 2 valeryan da işə yaramır.