216. salam böyük bir ehtimalla bu entryimi çox adam uzun olduğu üçün oxumayacaq ancaq özümü və içimi bura tökəcəm sırf rahatlaşmaq üçün.
Sevgili sözaltı bugünlərdə xüsusilə fərqli hiss edirəm öz ətrafımı azaltdığım üçün biraz təklik hiss edirəm sanırdım ancaq fərqinə vardımki ətrafımda insan çox olduqdada bu yalnızlıq var idi məndə sadəcə beynim özünə yalan danışırmış.artıq 3 cü kursam 1 ilim qalıb bitirməyə bu ali təhsil verən əyləncə mərkəzini.universitetə hazlırlaşarkən buranın fərqli bir atmosfer olacağını düşünürdüm ancaq belə deyilmiş sadəcə mənim kimi düşünən insanlar var ancaq əməldə heçnə yoxdu.ağlımda xaricə getmək var və əsgərlik 'borcumu' azərbaycana qaytardıqdan sonra getməkdi məqsədim.ancaq nə olaraq nə üçün getdiyimi bu il ixtisasıma əks olan bir sahəylə tanış olduqdan sonra qərar verdim .proqramist olmaq istəyirəm içimdə olan düşüncələrimi sistematik kodlara tökəcəkdim və hal hazırda pythonu öyrənirəm.data scientist olmaq istəyirəm ancaq hələlik veb tərəfinə sürüşürəm biraz cash qazanıb qayıdacam data ya .istədiyim ölkələr daha çox soyuq sakit və gözəl pivəsi olan yerlərdi.çexiya,kanada yada gözəl amerika .silikon vadisi nə qədər gözəl səslənsədə çexiyanın tarix qoxan küçələri və pivəsi və ya kanadanın mənim kimi depresiv yaşayış tərzi.bəs sual budur özüm üçün bu xüsusiyyətlər sənə aid olmaq hissini yaşadan azərbaycanı unutmaq üçün bəs edəcəkdi?
təbiiki yox çünki mən gözümü açandan zır azəriyəm yada azərbaycan türkü ikisidə eyni şeydi
mənim mentalitetim var.nə qədər imtina etsəm belə var bu venom məndə.11 ci siniflə indiki herseydenbiraz arasinda böyük fərqlər var ancaq yetərli deyil.bu gələn gedəcəyim əsgərlik mənə nə qədər təsir edəcək görəsən bilmirəm ancaq ümid edirəm çox çətin olmaz.
nəysə günlük hələlik yenidən görüşmək arzusu ilə