330. ilk dəfə olaraq nəyisə, nələrisə etiraf eləmək istiyirəm. etirafdan daha çox dərdləşmək demək olar buna.

ego, id və superego var a, bax şəxsən özümdə onların hansı vəziyyətdə olmalarını bilirəm. əslində mən bilirəm hansı halda özümü aktyorluğa qoyub qarşı tərəfin mənim haqda hansı fikrə düşməsinə yönləndirirəm, mən bilirəm hansı hərəkətlə hörmətə minirəm və ya düşürəm. yuxularımı belə şüuraltımdakılara əsasən çözümləyə bilirəm. son vaxtlar isə simvolik yuxular görürəm. onlardadı əsas çətinliyim.

bu günə qədər mən həmişə yarımçıq adam olaraq qalmışam. başda özüm olmaqla bir çoxları üçün bir çox iş görmüşəm, amma hamısını yarımçıq qoymuşam. çünki tam deyiləm. tam olmamağımın əsas səbəbi də təkliyimdi. bunu lütfən ərgənlərin öydükləri yalnızlıqla, kaybedenler kulübü ilə bağlamayın. sevgilim olanda belə özümü tək hiss eliyirdim. çünki o məni tamamlaya biləcək qız deyildi.

sözlük, son vaxtlar heç bir işim düz gətirmir. və ümumiyyətlə, işin özü gətirmir, nəinki düz, ya əyri. məşğul ola biləcəyim heç nə yoxdu. vakuumdayam. planlarımın heç biri olmur. qərarsızam. böyük bir boşluqdayam.

söhbəti hardan hara gətirdim özüm də bilmirəm.

daha sözlükdə də yazmaq istəmirəm. soyumuşam. çox güman ki sonuncu entry'mdi * hətta bunda belə qərarsızam