139. (baxma: həşəratlar)
isti yay günüydü, bilirsiz necə isti? adamı oturduğu yerdən tərlədən istilərdən. hansı ki, çöldə gəzəndə başın hərlənir və dayanırsan, bax, elə isti. kənddəydim, təbii olaraq yayıydı deyə evdəkilərlə bura gəlmişdik. evə çatandan 1-2 saat sonra qohumlar gəldi, kirvə zad hamsı. axı gəlmişik qonaqlıq da verməliyik. kirvəoğlu dedi ki, gəl uşaqları yığaq çıxaq dağa. nə zor olar ala deyə fikirləşirdim, mən nə bilim ki dağda ağac yoxdu və addım başına 20 çəyirtkə düşür. deməli 6 nəfər çıxırıq dağa mən də hər addımda qışqırıb dayanıram. 6 nəfər 6 addım 120 çəyirtkə, yazarkən belə əllərim titriyir sözlük. özümü itirmişəm, çəyirtkələr xarç-xarç deyə səs çıxardır, yanlarında da sarı başqa böcəklər, zibil. yarısına çıxa bilmədim heç dağın, dayanmışam yerimdə mal kimi titriyib kömək çağırıram. axırda kirvəoğlu gəldi özüdə iri şeydi, bir qolu 2 ayağım boydadı. aldı məni qucağına o birisilər də bizi əhatəyə almışdı ki, çəyirtkələr üstümə hoppanmasın. dağdan düz evə qədər məni qucağında apardı. evə çatandan sonra 3 gün çölə çıxa bilmədim. hələ axşamlar işığa doluşan şeylər var e, lənətə gələsən, yazmaq belə istəmirəm. bir canlı niyə bu qədər zəhlətökən və iyrənc olar axı?