212. hal-hazırdakı vəziyyətim. evdə tək oturmuşam. heç kim yoxdu. nə bir görüşəcəy dostum, nə bir yazışacaq sevgilim var. dostlarımın yarısı əsgərdi, yarısı da işində gücündədi. kursa falan gedib birtəhər başımı qatıram. artıq 2-ci siqaret paçkasını da bitirdim. həqiqətən bəzi insanların görüşərik deyib, sonra bunu etmədən heç bir şey olmamış kimi çıxıb getməsi də adama qoyur. digərləri ilə görüşüb sağollaşanda mən heç kimin yadına da düşmürəm. çox qəliz məsələdir sözlük. içim sıxılır. adam nə qədər siqaret çəkər, nə qədər kinoya baxar, nə qədər video oyun oynayar axı. sosiallaşmaq üçün əlimdən gələni edirəm. amma heç cür alınmır. dəyər verdiyim insanlar tərəfindən adam yerinə qoyulmuram yavaş-yavaş. o adamları yox, onlara verdiyim dəyərləri sikim.