849. bu başlığın çox sevimsiz olduğunu fikirləşirəm, sözaltı sözlük. burada insanlar "filan entry-də babat bir yazar görmüşəm, onu sevirəm." kimi şeylər yazırmış kimi gəlir. ancaq elə deyil və palaza bürünüb, ellə sürünmək lazımdırsa, etiraf etməliyəm ki, ya ən dibləri sıyırıb ya da ən yüksəklərə çıxmaqdan bezmişəm. hər kəs qədər stabil hiss etmək istəyirəm. bəlkə arada kiçik-kiçik up and down-lar, amma qorxunc ilə çox xoşbəxt/əylənən arasında yol çəkmək yox. mən pis hiss edəndə "onda bunu bəyənərsən." deyə hüznlü mahnı atan insanlardan da əslində inciyirəm və məsləhət gördükləri şey öz sahəsində həqiqətən uğurludursa, ondan da inciyirəm. kimsə üzümə "sən mazoxistsən və mən bunu bilirəm. kef elə." demiş kimi hiss edirəm və ya "sən özünü incitməklə məşğul ol. sənə yaxşı əzab çəkməklər."

mən şişirdilmiş şəkildə xoşbəxt davrananda da (çünki şişirdilmiş şəkildə xoşbəxt oluram.) ciddi reaksiyalar verməkləri əsəblərimi tarıma çəkir. sanki sadəcə aşağıda qalmağımı istəyirlər. "bir yerdə dur." və"əgər burada durmursansa, get."

kiminsə üstümə qışqırmağından ən azı hər kəs qədər xoşum gəlmir, amma hər dəfəsində yaratdığı təsir ondan fərqli olmur.
əhvalımın mavili-sarılı ətəkləri isə quru torpağa sürtülərək bolca toz toplayıb. halbuki az əvvəl onları havada yaxşıca çırpalamış, silkələmişdi. ətəklərini bir də yerə dəyməyəcək qədər qısa kəsmək istəyirəm. onda ayağına bağlamaq üçün torpaqdan yuxarı sadəcə ortada bir yerdə duracaq şəkildə yüksəlməsinə icazə verən bir şey də tapmış olaram.