220. seriyanı pozmaq istəmirəm, məncə də yalnızlıq çox pis şeydi. artıq 3ildən çoxdu ki tək yaşıyıram, bu 3 ildə evdə tək, yalnız yaşadığımda olub insan içərisində, toplum içərisində yalnız yaşadığım da olub. əslində 1. 2.ə nisbətən pisdi. 2. də ən azından içində olduğun vəziyyətdən diksinib aralanmaq istəyəndə bunu edə bilirsən müvəqqəti olsa da, amma nə fərqi var yenə əvvəlki olduğun vəziyyətə qayıdırsan. 1. isə çox pisdi səssizliyin dibinə vurmuş olursan, az qala damarında axan qanın səsini eşidəsən. bu zəhrimara qalmış insanı buraxmır. ətrafında insanlar olsa belə hətta sevgilin belə olsa yenə də içində ya yaşadığın ya da yaşayacağın yalnızlığın qalıntısı vəya cücərtisi olur. bilmirəm əvvəl axır gedəcəyimiz yerə əvvəlcədən hazırlığdırmı instinktimiz tərəfindən yoxsa sadəcə baxış aspektinin fərqliliyindən doğan bir yansımadırmı. sonda da (bax:rainer maria rilke) nın dediyi kimi, "tərifsiz yalnızlıqlar içində yaşayıb gedirik, xüsusilə ən dərin və ən vacib mövzularda hamısından daha çox böyüyür yalnızlığımız"