34. Dünyanın ən bədbəxt milləti. Öz həyatımdan misal gətirim. Bir dəfə bir əfqan var idi deyirdi ki "40 yaşım var amma 40 il yaşamamışam". Mən də onun günündə. Gözümü açandan müharibə aclıq gördüm. Günlərlə yanmayan işıq, aylarla gəlməyən su, köhnə paltarla yamanan pəncərələr. Həyatımız yamamaqla keçdi. Bu da bəs eləmirmiş kimi zəif olmağın ağırlığını hiss edirdin kollektivlərdə. Geri qalmış təhsil, işəyaramaz səhiyyə bax bunlarla keçdi ömrüm. Beynəlxalq arenada hər cür haqlılığı ola ola ölkəmin sözünü heç kim demədi. Ayrı vaxtı insan haqları uşaq hüquqları zırt pırt deyən qəhbə qərb cəmiyyəti qəhbə abş kor oldu ölkəmə. Iqtidar bunlara satdığı nefti 1 dollar qaldırsa "insan haqları" "demokratiya" ağlına gələn bu qəhbələr qarabağdakıları insan olaraq görmədi. hər addımında rus nəfəsini ənsəsində hiss elədi ölkəm. Talehin ən pis işi də belə gijdıllağ düşməninin olmasıdır. Nə var nə var bunların sikilmiş babalarını 1915 də gəbərdiblər. Onun kinin saxlayırlar. Ala mən neynim sənin babanı osmanlı gəbərdib get osmanlıdan al qisasını. Bir də içimizdəki parazitlər var. Bunlar da 2 xarici görməsin o dəqiqə tumanbağını əldən verir. Bütün gün ermənilərə tərifdən eşir sonra da mənə bizə azik deyir. Bunlara da deyən lazımdı ki ay gijdıllağ sən də aziksən də nə göynən gedirsən bilət. indi 30 il sonra işğaldan azad edilir torpaqlar bu tumanbağını itirinlər də çıxır "bu əliyevlərin oyunudur" deyir. Qiyas kimi dalbayoblar var ki sikim heç yazmaq istəmirəm. Yəni ala bir millət nə qədər bədbəxt olar. afrikanı misal gətirib şükür dedirdirlər bizə. Ala Heç olmasa afrikadakılara yardım edən onların sözünü deyən var. Nə bilim o hannibal qəbilələrin də haqlarını qoruyan var. Amma bizim yoxdu. Ona görə bədbəxt millətik deyirəm.