6. (bax: brave new world)

son vaxtlar özümü daha da çox içində tapdığım roman/fikir - yadlaşma və yozlaşma.
1984 əsəri ilə müqayisədə huxleyin cəsur yeni dünya əsəri insanların qorxu ilə deyil əyləncə ilə idarə ediləcəyini vurğulayırdı. əsərdəki xarakterlər üçün ailə qavramı yox olmuşdu, xüsusi düzəldilmiş aparatlarda doğulurdular, xüsusi dərmanlar ataraq daha xoşbəxt olurdular, şeir və sənət kimi məhfumlar yoxa çıxmışdı, qadağan idi ya bəyənmirdilər, emosiya ya sevgi anlayışları yox idi.
yadlaşmanın tamamlanmış mərhələsi olacaq ki özümü bənzər formada hiss edirəm və yəqin ən pis tərəfi isə bunu mübsət dəyərləndirirəm ya da problemim yoxdur. yaşla gələn bezginliyin ən yaxı tərəfi bir nöqtədən sonra sizi keyləşdirdiyi üçün çox bir şey ifadə etməməyə başlaması və və əksinə bunun sizin gücünüzə çevrilməsidir. səni öldürməyən səni gücləndirir. və hər şeydən bezdiyin üçün artıq öz müsbət və mənfi mənalarını itiririlər. depresiyadan bezmisən. artıq depressiv deyilsən. ya vecinə deyil. və depressiv insanları da sevmirsən. yerinə yetmiş və yetməmiş arzulardan bezmisən. artıq gözləntilərin yoxdur. sevmək və sevilməməkdən bezmisən, artıq hisslərin yoxdur. cinsi istək və istəksizlik. yemək, içmək. naroktik. keçmiş qayğısı ya gələcək təşvişi yoxdur. o qədər xəyanət görmüsən ki artıq tək güvəndiyin insan özünsən. kiməsə güvənmə kimi bir ehtiyac ya istəyin də yoxdur. niyə də olsun. güvən zəif insanlar üçündür. zəif insanlardan da bezmisən. axşama qədər ağlayanlardan da. sənə köhnə özünü xatırladırlar. əvvəlki kimliyindən bezdiyin üçün eyni xüsusiyyətləri daşıyan insanlardan da bezmisən, davamlı şikayətlənən, deyinən, gileylənən. özümü yorğun belə hiss etmirsən artıq bütün bədənin ağrı içində olanda belə.
şeylərə qarşı əvvəlki marağın qalmayıb. yaratmaq ya nələrsə məşğul olmaq, olan hisslərimi də ya bastırmışam ya ölüblər. ani və yeni zövqlər xaricində çox da nəsə vecimə deyil. tək və son istəyim olan gələcəkdə filmlə məşğul olmaq həvəsim də sanki ölüb gedir. bir tərəfdən son həvəsimi də itirdiyim üçün kefim pozulursa bir tərəfdən də sanki özümü özümə sübut etmə istəyim qalmayıb ya işin sosial zövqünə qarşı. xoşbəxtlikdən bezməyə ennui deyilir bir növ. əvvəl böyük istəkləri olan insanlar marağımı çəkirdisə indi bəzən böyük istəkləri olan insanlardan iyrənirəm ya qaçıram. bəlkə də özümü inkar etməyə çalışıram.
şeir görməyə gözüm yoxdur. cəsur yeni dünyadakı kimi. əvvəllər çox maraqla etdiyimiz intellektual söhbətləri indi hansısa bar çıxışında kiminsə etdiyini görəndə gedib on metr aralıda dayanıram. ya insanlar bəzən cavabı beş cümlədən artıq olan sual verəndə telefonumu çıxarıb "salam papa necəsən" deyib uzaqlaşıram. çox da sikimdəydi sənin sualın sanki kimisindən. hansıki yeri gəlir tək oturub bir kəlmə kəsəcək insan üçün ölürsən həmin günün axşamı. məni sevən birini görəndə də yenə gedib beş metr aralıda dururam.
bu yazını yazıb bitirmək belə ağrılı gəlir sanki. ama özümü harasa ifadə edəsim var. ama hər şeyin yarımçığı yaxşı olduğu kimi gəlin bu yazını da yarımçıq saxl