Yenə görüşdük günlük. Uzun zaman keçməməsinə baxmayaraq bu qısa zaman çərçivəsinə bir çox hadisə sıxışdırdım. Artıq fikirlərimi toparlayıb yazmaq getdikcə çətinləşir. Təxmini yarım saata yaxındır ki, telefona baxıb nə yazacağımı düşünməyə çalışıram. Beynimin içi kaosdu. O qədər çox şeyi fikirləşirəm ki, artıq yuxularımda belə görürəm...
Mən pis insan deyiləm!
Çöldən baxanda nə qədər qansız görünsəm belə mən özümü hələ də 6 yaşındaki nevanın sadəcə biraz daha “görmüş” versiyası kimi hiss edirəm. Gördüklərim məni çox dəyişdi, çox insan tərəfindən qəlbim qırıldı. Bəlkə məndə heç fərqinə varmadan bir çox insanın qəlbini qırdım. Amma günün sonunda bunu yaza bilirəmsə... deyə bilərəm ki, mən xətalarımdan dərs çıxartdım. Qəlbini istəməyərək qırdığım kim varsa hər birindən üzr istəyirəm!...
Zaman getdikçə dəyişir. insanların hədəfləri və istəkləri də, bu zaman axışına görə dəyişim göstərir. Yaşadığımız bu zəmanənin nə qədər pis olduğunu bildiyimizə görə deyə bilərik ki, insanlar da get gedə çirkəfləşir. Artıq güvənilə biləcək insan sayısı barmaqlarla sayılmaya gərək qalmayacaq qədər azdı. Bəzilərinin həyatında o belə yoxdur. (bax: neva)
Mən heç kimə güvənə bilmirəm. Güvən hissimi çox çox uzun illər əvvəl itirmişəm amma ətrafımda da mənim kimi insanların olduğunu gördükçə üzülürəm. Onlara güvən qaynağı olmağa, dost kimi hər zaman yanlarında olmağa çalışıram. Bir çox insan üçün hələ də eləyəm və bundan heç bir şəkildə rahatsız deyiləm. Amma insanlar çox qəribədir. Buna nə ad verə biləcəyimi düşünürəm lakin hələlik ağlıma gəlmir.
Yuxarıda qeyd etdiyim kimi, bir çox insanın yanında oldum/olmağa davam edirəm və bunları təmənnasız bir şəkildə olur. Mənim yanında olduğum insanlardan heç bir gözləntim yoxdur. Günün sonunda mən tək qalsam mənim yanımda olmaya da bilər. Məni heç incitməz. Amma içtə ki o duyğu var ha. Bax ona qarşı gələ bilmirəm artıq. Bura qədər söhbəti bu qədər uzatmağımın səbəbidə mövzunu tam anlada bilmək idi. insanlar bəzən başqa insanları bir ağac budağı kimi işlədə bilirlər. Yıxıldığı an o budağa tutunub ayağa qalxır sonra isə o budağı orda buraxmaq yerinə onu qırıb başqa ağacdan meyvə düşürür. bu da yetmir, onunla torpaq qazıb qurd çıxardıqdan sonra budağa sarmaşıq bağlayıb qarmağa çevirir və balıq tutur. Günün sonunda da onu yandırıb isinməyə çalışır. insanlar çox eqoistdir. Bəli, deyəsən yuxarıda ağlıma gəlməyən ad, fikirlərimi açıqca dilə gətirdikdən sonra özlüyündən ortaya çıxdı.
Eqoist!
insanlar eqoist və doyumsuzdur. Ruhunu sömürdükcə sömürür və bundan heç bir şəkildə rahatsız olmurlar. Mən hələ də insanlara qarşı yaxşı olmağa çalışıram amma hələ də bir budaqdan daha çoxu ola bilməmişəm. O budaqların bir gün tomurcuqlanması diləyi ilə...
Entry'nin yazıldığı məkan:
Background mahnım:
(youtube: 
)
)