müharibə

31. gülürdüm yaşayanda anladım,
mən qollarımı qaşıyanda anladım,
Dərk eləmirdim harada olduğumu,
Sonra şəhid daşıyanda anladım.

32. george orwellin "1984" kitabında müharibə haqqında belə yazılıb:
"mahiyyət etibarı ilə müharibə yalnız insan həyatını deyil, insan əməyinin nəticələrini də məhv edir. müharibə - kütlənin yaşayışını yaxşılaşdırmağa, onu inkişafa qovuşdurmağa imkan verən maddi sərvətlərin dağıdılması, puç olması, səmanın əsginliklərində və dənizin dərinliklərində məhv edilməsidir. hətta silah-sursat döyüş meydanlarında sıradan çıxmasa da, onların istehsalı insan əməyini boşa xərcləməyin, əvəzində isə heç nə istehsal etməməyin ən rahat üsuludur."

33. 2 gündür yatmırdım,3 uğursuz hücumdan sonra həmişə döyüşdüyümüz istiqaməti dəyişmişdilər,hara getdiyimi belə bilmirdim,amma heç olmaya artıq təcrübəm var idi,hava işıqlanmaq üzrə idi,uzaq məsafə səbəbindən daşına bilməyən şəhidlər yolun kənarlarına tərk edilib gedilmişdi.Tez-tez qarşımıza yaralı yoldaşlarını çıxarmağa çalışan kiçik qruplarla qarşılaşırdıq,kömək istəmələrinə baxmayaraq bunu etməyə vaxtımız yox idi.Azad olunmuş kəndə daxil olurduq.Kəndin ətrafında ara-sıra güllələrin çəkdiyi trayektoriyalar havanı biraz daha aydınladırdı və bizi düşmənin uzaqda olmadığı barədə xəbərdar edirdi.Bircə düşündüyüm şey bu qədər uzaq məsafədən yaralıları necə çıxaracağım idi.Ətrafda otlayan sürülər,həyətlərdə sahibsiz qalmış toyuq-cücə hamının marağına səbəb olurdu.Nəhayət ələ keçirməli olduğumuz yüksəkliyin yaxınlığına çatanda qruplara bölündük,hamı özündən qabaq gedən yoldaşlarına diqqətlə baxırdı,bir neçə saat sonra içlərindən kimlərsə geri qayıtmayacaqdı.Hamı ümidli gözlərlə mənə tərəf baxırdı,yarı zarafat yarı gerçək birinci özlərini xilas etməyimi xahiş edirdilər.Gəldiyimizdən xəbər tutan düşmən artilleriya atəşinə başladı,geriyə çəkilirdik,daha öncə boğazından yaralanan yaşlı snayperçi qaça bilmədiyi üçün atıb gedə bilmirdim,özümlə çəkib aparmağa çalışdıqca qoyub getməli olduğumu deyirdi.Xarabalığa gəlib çatmışdıq,köhnə evlərin divarları arasında mümkün qədər görüntü verməməyə çalışırdıq.Hər dəfə atılan mərmidən hiss edirdim ki,artıq mərmilər bizə yaxınlaşır.Kənddən yığdığım bir neçə narla susuzluğumu yatışdırmağa çalışırdım.Arabir yuxuya gedir,arabir isə niyə burda olduğum barədə fikirlərə qapılırdım.Deyəsən uzandığım yer əvvəllər zibilxana kimi istifadə olunurmuş,uşaq əskisi,konserva qabları,tərəvəz qabıqları bundan xəbər verirdi.Birdən gurultuya oyandım,hər tərəf dumana qarışmışdı,hamı qaçırdı,kimlərsə yalvarırdı,duman yatışdıqdan sonra ilk olaraq bayaq yanımda söhbətləşdiyim insanların hərəkətsiz bədənlərinə gözüm sataşdı,yaralılara yardım göstərib saatlarla həmin orda saxladım.Gecəyə qədər yaralıları orda saxladım,nəhayət qaranlıqdan istifadə edib oradan çıxa bildim.

35. Insanın özünü ifadə etmə tərzidir

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!