yazarların paylaşmaq istədikləri musiqilər

Sevgili, bakını artıq kədər bürüdü. istanbul hər zaman olduğu kimi öz bosforunda ona doğma olan hisslərini yaşayır, bakıdan xəbərsiz. Bakı artıq uzaqlaşıbdır ondan bəlkədə o uzaqlaşdırıb. Görəsən artıq dəyərini itiribdir mi bakı? bəlkə xəzərin mavi sularında boğulur? Artıq bu suallara nə cavab verməyim lazım olduğunu bilmirəm. Bilirəm ki arada məsafələr var və biz görüşmədiyimiz müddətcə bu suallar cavabsız olaraq qalacaq. insan kədər içində yaşamaqı öyrənir o zamanda sevinc dünyadan bədəninə axır. Bu qədər kədər, ayrılıq bəs deyilmi? Bakı artıq yorulubdur. Mavi suları bulanıqlaşır artıq, qarmaqarışiqdır. Artıq gəmidə limanına qovuşmaq istəyir.

Bu qədər yetər. gəminin limanda gözləyəni var.

(youtube: )

köhnə dost

hər kəsin bildiyi kimi dostluq çətin qazanılan, asand itirilən bir şeydi. bizlərsə bu itirmə mövzusunda artıq ustalaşmış insanlarıq. egolarımızdan ötürü dostlara lazımı dəyəri verə bilmirik. ancaq dostlar bizi bizdən yaxşı tanıyır.
təbii ki bütün günahı özümüzdə axtarmaqda düzgün deyil. bu yazdıqlarım qarşı tərəf üçündə keçərlidir.
bir neçə gün əvvəl rastlaşdığım dostum*, eyni məhəllədə qalmağımıza baxmayaraq 9-cu sinifdən bu yana heç görməmişdim, onu gördüm. oturduq söhbət elədik biraz. dəyişilməmisən dedi, xasiyyətində necə var elə qalıbdı. o dostum* məni məndən daha yaxşı tanıyırmış sən demə. bunu gecdə olsa başa düşdüm.biraz qəribə hiss elətdirdi mənə və nə üçün dostluğumuzun bittiyini xatırlamağa çalışdım. cavab açıq aşkar ortada idi: egoist biri olduğum üçün dostluğumuz bitmişdi. biraz daha onunla bağlı xatirələri xatırladım. heç vaxt onun fikirlərinə hörmətlə yanaşmazdım. hər zaman birinci olduğumu düşünərdim. ama o dostum mənim kimi deyildi. mənim üçün bir çox şey etmişdi vaxtı ilə.
uzun sözün qısası dostlarla görüşüb danışmaq yaxşı hiss elətdirir.

acı uşaqlıq xatirələri

hər dəfə evdən cixib blokla ilərliyəndə gozlə.rim blokun divarlarina sataşir və həmən anlari yenidən xatirlayiram, deməli 5-6 filan yaşim olardi mən də blokun divarlari qonşularin evlərinin divarini turkun məsəli baramqimnan deşib qum cixardib yeyirdim, nəysə hec kim bilmirdi lakin bir gun yenə blokda həmən hadisə təkrarlanərkən atam işdən gəlirdi və məni elə vəziyətdə gorub silləni neter vurubsa burnumnan qan gəlib, mama deyir ki ikiviz də evə aqlaya aqlaya gəlmisdiz mama soruşub niyə aqliyirsiz atam deyib qum yediyinə gorə onu vurmusam mama deyib bəs sən niyə aqliyirsan deyib mən də onu vurdguma gorə. nəysə necə kisi vurubsa bir de onan sonra quma qarsi olan hisslərim tamamilə məni tərk edib. ama zaraftrsiz cox ləzzətli idi hələ də tami aqzimda qalib.

akvarel

və ya sulu boya deyilir. adinan gorunduyu kimi əsasən su ilə birgə istifadə olunan akvarel boyalari incə piqmentli rənglər əmələ gətirməklə muxtəlif rəngkarliq məqsədilə adətətən kaqiz uzərində rəsmlər cəkmək ucun istifadə olunur. hər kəs rəsm cəkə bilər lakin akvarelnən cox rəssam işləyə bilməz, cunki təkcə gorduyun rəngi yaxmaq deyil akvarel, o rəngləri hiss eləməy deməkdi. akvarel hətta yaqli boyadan belə cətindi. cunki yaqli boyada alinmyanda quruyanan sonra uzerindən yenidən işləməy olur lakin, akvareli gərəy sulu sulu işləyəsən, akvarel axmalidi və əsasən 3 gedişdə işləyirlər. 1 ci gedişdə ən tund hissələrdə 1 ci rəng tonunan istifadə olunur, 2 ci gediş artiq rənglər biraz tundləşir oz yerini alir, 3 cu gediş və mazok. mazoku vurmasan rəsmin lut qaldiqini hiss eliyərsən.