yazarların bədənlərində görmək istədikləri tattoolar

bu taatoo məsləsinin başlama tarixi məlum olur, amma saxlamaq olmur. bir balacadan başlayırsan, təbii ayırdığın büdcə də balaca olur, hər hansısa xatirən ilə bağlı olur. sonra baxırsan bədinin qaşınır * cibin də .
görmək istədiyim 3-ü bədənimdədir. indi dördüncünün içindəyəm,bütün onurğa sütunu üstündə şam ağacı. əvvəldən görmək istədiyim tək tattoo bu idi, amma cəsarətim yox idi, əvvəlkilər ilə özümü hazırlaşdırmışam yəgin. bıcaq yarası və güllə yarası ağrılarını bilən biri kimi deyim ki, iynə onurğa sümüyünə dəyəndə bədənim ağrıdan iflic olur sanki.
həvəs üçün balaca nəsə edənlərə məsləhət, onurğa sütununa, qabırğaya və ayağın üstünə dəyməyin, ağrılar dözülməz olur, umumiyyətlə isə xatirəsi olmayan heç nəyi bədənə tattoo etməyə dəyməz.

başqasının yerinə utanmaq

qardaşın yerinə utanmaq var.
bir gün illər sonra babam gəlmişdi bizə, çox dindar insan idi. uşaq olanda mənə bir dua kitabı vermişdi, dedi get kitabı gətir baba ilə bir az dua edək. kişi illər sonra gəlib, körpünün altından nə sualar keçdiyini bilmir. dedim kişini pis etmiyim, kitab qardaşımın kravatının altında idi. getdim gətirməyə, babam də gəldi arxamca otağa. kravatı qaldıran kimi gözlərimə qaranlıq gəldi. kravatın altı porno video kasetlər, lüt qızlı jurnallarla dolu, dua kitabı da tam ortada durur. qardaşımın yaşı az idi onda, dedim kişi 100% mənim olduğunu düşünür. isti tər basmışdı məni, kişi də baxmağa yer axtarırdı. mən də bilmədim neyniyim, dedim ha budur kitab, görürsən tanrın yaxşı ətrafdadır, darıxmır. səhərisi babam getdi.

sevgi məktubu

insana qəribə həyəcan verən zaddır. mənim məktəb illərimdə modda idi. qızlı oğlanlı hamı hamıya yazırdı. oğlan hər hanısa qıza rəfiqəsi isə sevgi etiraf edirdi, o da qızı geri göndərirdi ki, get de inanmıram. oğlan da baş sındırıb ilan-qurbağa xətti ilə məktub yazırdı. ay çıxanda belə, günəş batanda elə, ulduzlar, quşlar kimi ifadələrlə başlayan cümlələr yığını. məktubu ötürürdü oturub cavab gözləyirdi. həyacanlı idi yəni. mənasız məktəb illərinə nəsə qatırdı. kiməsə tanış gəlmirsə, deməli ya mən qocalıram, ya da ancaq sumqayıtda modda idi * glş .

bilmirəm

məndə xatirəsi olan söz. birinci sinifdə oxuyanda mamam aparıb-gətirirdi məni məktəbdən. ilin ortası qardaşım doğuldu. papa işdə, mama uşaqla, məktəb də evdən çox uzaqdır. tapşırdılar məni qonşu arvada, qızını aparanda məni də aparırdı. arvad da anket doldururdu elə bil, hər səhər gündəlik sual planını doldururdu. mama nə bişirdi? papa nə almışdı? dünən bizə gələnlər kim idi? bu suallara artıq sual gəlmədən cavab verirdim. o ağlımla burda anormal nəsə görmürdüm. bir dəfə nəsə oldu mən də hər səhər yolda olanları evdə danışdım, mama dedi nə soruşsa de bilmirəm. o vaxtlar xəstə idim, öskürüdüm, bu qadın bir balaca banka doşab vermişdi ki, hər səhər yeyim. bir gün yenə yolnan gedirik, özümü hazırlamışam ki, ne soruşsa bilmirəm deyim. birdən qadın, səhər doşab yemisən soruşdu, mən də bilmirəm cavabı ilə qarşı tərəfi susdurdum* glş .
o gündən məhlədə hamı mənim çox qəribə uşaq olduğumu deyirdi.

sosial şəbəkələrdə xoşbəxt fotolar paylaşmaq

həyatlarının qara zolağında olan dostlarını tam depressiyaya salmaqdır. ətrafa çox zərər verir. sevgililər baxıb əlaqəmiz bu qədər ideal deyil deyib ayrılırlar, evli cütlər bizim yaşadığımız həyat deyil deyib depressiyaya girirlər * ya da bir-birinə "girirlər" . bütün günü kim hara getdi, harda nə yedi, əri nə aldı, nə bişirdi şəkillər həmin dəqiqə yayılır, hələ gündə uşağının 100 şəklini paylayanları demirəm * görməmişin bir oğlu oldu vurdu şeyini qırdı . qıraqdan baxan da bir özünə baxır, bazar günü oturub tum yeyərək tv-də qabağına çıxan seriala baxır, bir də sosial şəbəkədə dostunun dənizdə əlində pivə günəşləndiyini görür və dönüb bir də özünə baxır. hamı xoşbəxtdir şəkillərdə.
bu işin əmması var. o şəkillər sahibinin əslində nə qədər depressiyada olduğunu özünü nə qədər bədbəxt hiss etdiyini göstərir. söhbət hər dəqiqə hər etdiyinin şəklini paylaşanlardan gedir. özləri özlərini inandırmağa çalışırlar. insan tanıyıram məhz şəkil çəkdirmək üçün getməyə yer axtarır. bir yerdə oturursan, bu bədbəxt yarım saat gözəl şəkil çəkməyə çalışır, sonra da telefon əlində kimdən like kimdən comment gələcəyini gözləyir.

yazarların hazırda düşündükləri

bu gün nə vaxt qurtaracaq cəhənnəm olub gedərdim xarabama...
vaxt keçmək bilmir..
katibə bu gün niyə lütlənib gəlib işə?
bəlkə gedim yeməyə nəsə alım vaxt keşsin, amma yox, gedib yenə qabağıma nə çıxdı zir zibil alacam..
su içməkdən qarnım şar kimi şişib.. gedib yoxlamalıyam, gündə 6 litr su normal deyil məncə..
müdürün oğlu da günü gündən inəyə dönür, hələ iyrənc zövqü.. qırmızı köynək* artıq faciədir göy ayaqqabı.. şalvar da üstündə partlıyacaq bir azdan..

8 saatlıq iş günü heç bir saatlıq da işim yoxdur, başım boş-boş fikirlərlə doludur.

ata

heç vaxt başa düşmədiyim və məni başa düşməyən insan. indi yadıma salıram, mən uşaq olanda o məşhur suala * atanı çox sevirsən ya ananı? həmişə "papamı! " deyirdim. o da ayrı adam idi bir vaxtlar, ya mənə elə gəlir? bilmirəm. mənimlə fəxr etdiyi vaxtlar da olub ya o da mənə elə gəlir. bunu da bilmirəm. indi aramızda heç " bu ölkə hara gedir?" səviyyəsində belə söhbət getmir. anam yenə hərdən zəng edib yoxlayır, birdən tək evdə ölüb qalaram heç kim bilməz. papam isə ancaq nəsə lazım olanda, sonra da yad insan kimi sağ ol deyib qurtarar.
bayaq yenə zəng elədi, qardaşını al otur onunla söhbət elə yığışdır onu, adam olsun, adam kimi danışsın dedi. mən də yaxşı dedim, növbə indi onu sürgün eləməyə çatdı düşündüm. amma... lakin... ancaq düşündüm, yenə heç nə demədim. bəlkə o söhbətdən birini də onunla etməliydim vaxtında? bəlkə dərdimizi anlayardıq? bəlkə gecdir?
nədənsə qəbir ziyarəti başlıqdakı yazılar ürəyimi sıxdı. mənimlə danışmasın, amma, ona heç nə olmasın, keçdi ürəyimdən. o məşhur sualın cavabı eyni qalıb deyəsən.
bəlkə də gec deyil?...

hannibal

(baxma: hannibal əmri)
israil ordusunda əsgər əsir düşəndə təcili başlayan əməliyyat adı. əsgəri əsir alan dəstə tərəfə güclü atəş açılır, əsgərin həyatı da təhlükəyə atılır. bir növ keçmiş dövrlərdə əsir düşəndə döyüşçünün zəhər içmə ritualına əsaslanır. hannibal əməliyyatında da məqsəd əsgərin sağ qalması deyil, əsir düşməməsidir.
yeganə hərbi əməliyyatdır ki, hər hansısa yüksək rütbə əmrini gözləmək lazım deyil.

güldürən hadisələr

avtobusda gedirəm, o qədər də adam yox idi, çoxu məktəb şagirdləri idik. bir rus qadın yerli dili yaxşı bilmir. stop düyməsinə də basmayıb. dayanacağa çatanda sürücü saxlamadı. bu da əl qol hərəkətləri ilə güzgüdən sürücüyə düşmək istədiyini başa salmaq istəyir. sürücü də fikir vermir. qadın da görəndə ki, avtobus dayanacaqa yaxınlaşır sürət azalmır panikaya düşdü. əsəbi-əsəbi yerli dildə, sürücü, iki saatdı mən sənə əlnən edirəm, sən məni niyə arxadan açmırsan? dəyə qışqırdı. dil bilməmək də belə zibildi, yazıq qadın başa düşmürdü niyə hamı özündən gedib.