1960-cı illərdə San Fransiskoda meydana çıxmış və erkən dönəmlərində əsasən posterlərin dizaynı üçün istifadə edilmiş incəsənət növü. ilk pyschedelic poster nümunəsinin 1966-cı ildə Fillmoreda keçiriləcək şou üçün *Wes Wilson* tərəfindən hazırlandığı güman edilir. Tarixi: 1960-cı illər xüsusilə ABŞ-da önəmli siyasi/sosial dəyişikliklər, hippi hərəkatı, psychedeliclərin kütləvi qəbulu kimi müxtəlif hadisələrlə yanaşı, onların təsiri ilə meydana gəlmiş yeni incəsənət axımları, məsələn *Jefferson Airplane*, *the Grateful Dead* kimi qruplarla başlayan *psychedelic rock* subjanrı ilə yadda qalmışdır.
Psychedelic art incəsənət növünün də bu dövrə təsadüf etməsi təxmin etdiyiniz kimi heç də təsadüfi deyil. Lakin bu axım vizual gözəllik axtarışından daha çox, praktik bir ehtiyac nəticəsində meydana gəlmişdir: Yeni meydana çıxan növbənöv qrupların və saysız-hesabsız konsertlərin arasından sıyrılaraq kütlənin diqqətini çəkmək istəyi. Nəticədə, konsertlər üçün nəzərdə tutulmuş posterlərin dizaynında yeni ilham mənbələrinin axtarışına çıxılmış və bu da öz növbəsində *pop art*, *sürrealizm* və ən önəmlisi *art nouveau* kimi məktəblərin təsirləri altında formalaşmış, daha sonra psychedelic art adı ilə tanınacaq yeni incəsənət növünün yaranmasına gətirib çıxarmışdır.
Bu incəsənət növünə aid əsərlərin bəzi əsas fərqləndirici elementləri:
1. Art nouveau elementləri və mərkəzi qadın fiquru.
2. Rənglər və tovuzquşu fiquru.
3. Formanın və yazı fontlarının distorsiya edilməsi. (kaleydoskopik/əriyən görüntü)
Sayta daxil olaraq xəritə üzərində və ya siyahıdan istədiyiniz dili seçirsiniz və sayt sizə dərhal bu dillə bağlı olan bütün əsas məlumatları və kontentləri təqdim edir: həmin dildə əsas sözlər, ifadələr, mahnılar, filmlər, canlı yayımlar və s.
Həmçinin müstəqil şəkildə hər hansı bir dili öyrənmək istəyir, lakin bunu necə edəcəyinizi bilmirsinizsə, saytda həmin dillə bağlı yerləşdirilən pulsuz dil proqramından istifadə edə bilərsiniz. Proqramlar adətən bir dili öyrənməyə sıfırdan hardan, necə başlamalı olduğunuzu, hər səviyyə üzrə nələr etməli olduğunuzu, hətta bütün bunlara ümumilikdə nə qədər zaman xərcləyəcəyinizi də göstərir.
Saytda olan bəzi başlıqlar:
Azərbaycan dili ilə bağlı səhifənin ümumi görüntüsü:
Kuhn & Mcparland 1954-cü ildə apardıqları araşdırma zamanı müşahidə etmişlər ki, mən kiməm? sualı soruşulduqda insanlar özlərini adətən aid etdikləri qruplarla identifikasiya etməyə meyillidirlər. Bu maraqlı nəticə eyni zamanda insanların hansı tip qruplaşmalara daha meyilli olması, yəni özlərini hansı qrupların hissəsi kimi görmələri sualını da özü ilə bərabər doğurur.
optimal fərqlilik nəzəriyyəsi məhz bu nöqtədə insanlar və qruplar arası münasibətlərin müəyyənləşdirilməsində ortaya atılmış sosial psixologiyanın əsas nəzəriyyələrdindən biridir. bu nəzəriyyəyə əsasən, insanlar sosial mühitlərdə təməl ehtiyacları olan iki əks qütbü- aidiyyat/eyniyyət və individuallığı bir araya gətirən optimal qrupları axtarmağa daha meyillidirlər. bu iki təməl xüsusiyyət arasındakı asılılıq həm qrup, həm də qrup xaricində mütənasibliyini qoruyub saxlamalıdır, biri artıqda/azaldıqda digəri də ona uyğunluq göstərməlidir. nəzəriyyədən irəli gələrək, belə bir nəticə alırıq ki, bir homo sapiens özünü daxilə münasibətdə nə qədər assimilə hiss edəcəksə, xaricə münasibətdə də bir o qədər individual olacağı qruplara yönəlməyi üstün tutacaqdır. nəzəriyyəni ortaya atan *brewer* özü bu sosial kimliyi məqaləsinin adı ilə belə çox yaxşı izah edir: The social self: on being the same and different at the same time.
bu baxımdan hətta insanlar qruplardan öncə özlərini subqruplarla daha çox identifikasiya edirlər, çünki burada assimilə və individuallıq səviyyəsi adətən daha optimal səviyyədə olur: özümüzü digər üzvlərə daha yaxın hiss edəcəyimiz dərəcədə spesifiklik (maksimum assimilyasiya), eyni zamanda bizi qrupun digər üzvlərindən, uyğun olaraq xarici qruplardan da dramatik dərəcədə ayıracaq qədər individuallıq. Məsələn, 《 introvert -- infp --- infp-t 》bölgüsünü götürsək, burada optimallığın uyğun olaraq artdığını görərik. introvertlik bir qrup olaraq bütün introverləri birləşdirsə və digər insanlardan ayırsa da, bu qrup üzvləri arasında fərqlərin meydana çıxma tezliyi infp-t subqrupuna görə daha çox olacaqdır. çünki böyük bir qrup olaraq introvertliyin növləri daha çox və zəngindir. Elə Bu səbəbdən də introvert qrupun tərkibində yeni subqruplar meydana gəlir və bizi digər introvertlərdən fərqləndirən xüsusiyyətlərə uyğun daha spesifik subqruplara bölünürük. Artıq bu bölgüdə olan insanlarla oxşar xüsusiyyətlərimizin daha çox olmasına görə daha yaxın və assimilə hiss edəcəyik, lakin bütün cəmiyyətə münasibətdə həm də daha marjinal və individual olacayıq. Çünki bütün cəmiyyətin 30-40 faizi (rəqəm şərtidir) introvert qrupa daxil idisə, cəmi 4 faizi infp-t qrupuna daxildir. Bu baxımdan assimilyasiyanın/oxşarlığın yüksək olduğu bu subqrupun bütün cəmiyyətə münasibətdə individuallığı/fərqliliyi da eyni dərəcədə çox yüksəkdir və bu nisbət onu daha yüksək dərəcədə optimal edəcəkdir.
optimal fərqlilik nəzəriyyəsi baxımından, bütün insanlığı bir qrup nümunəsi olaraq götürüb nəzərdən keçirsək, ortaq xüsusiyyətimizə görə assimilyasiya faktoru mövcud ola bilsə də, individuallıq baxımdan sıfırda qalan bu qruplaşmanın nəzəriyyə tələblərini ödəmədiyini çox aydın görürük. elə buna görə də insanların bütöv bir kimlik formalaşdırmaq əvəzinə, sosial olaraq kiçik qruplara bölünərək çoxalmağı və digərlərindən fərqli identifikasiya olunmağı tərcih etmələri təəccüb doğurmur. çünki homo sapiens nə qədər praktiki və psixoloji baxımdan aid edilməyə, birliyə möhtac olsa da, bir o qədər də individuallığa, kütlədən fərqlənməyə meyillidir. hər iki tələbatın bir arada olmadığı bir sosial qrup onun diqqətini çəkməyəcəkdir. ona görə də, sən kimsən? sualı verilikdə cavabların mən insanam deyə başlamaması, ümumiyyətlə, bunun bir identifikasiya vasitəsi kimi istifadə edilməməsi çox sıradan və təbiidir.
1908-1989-cu illər arasında yaşamış daha çox *Salvador Dali*nin bacısı və modeli olaraq tanınan ispan yazıçı. Anna Marianın ədəbiyyata gəlişi, əslində, qardaşı və şöhrət qazanmaq istəyi ilə deyil, yaşadığı daha böyük travma ilə bağlı olmuşdur. 1936-cı ildə başlayan ispaniya vətəndaş müharibəsinin təsirləri Salvadordan yan keçsə də (rəssam həmin dövrdə artıq Parisdə yaşayırdı), Anna Maria digər ailə üzvləri ilə yanaşı casusluqda şübhəli bilinərək həbs edilmişdir. 17 gün müddətinə həbsdə saxlanılan Annaya tətbiq edilən müxtəlif işgəncələr onda ciddi psixiatrik-nevroloji problemlərin yaranması ilə nəticələnmişdir. Bu problemlərdən qurtulmaq və rahatlıq tapmaq üçün isə dostlarının da təkidi ilə özünü yazıçılığa vermişdir.
Yazıçının qardaşı ilə olan münasibəti də xeyli qarışıq və maraqlıdır. Uşaqlıq dövrlərini birlikdə keçirən və xeyli sıx münasibətdə olan Salvador və Anna Dalinin yaxınlığı onların yaradıcılığına da yansımışdır. Rəssam ilk dövrlərdə bacısından əsas model olaraq istifadə etmiş və tez-tez onun pəncərə önündə portretlərini çəkmişdir. Həmin əsərlərdən biri olan " Figura en una finestra" (young woman/girl at a window/pəncərə önündə gənc qız) rəsmi xüsusilə məşhurlaşmış və 1925-ci ildə rəssamın ilk sərgisində də yer almışdır.
Lakin bu xoş münasibət çox uzun davam etməmişdir. 1942-ci ildə çap etdirdiyi "The secret life of Dali" (Dalinin gizli həyatı) avtobioqrafiyası ilə ailə həyatının qaranlıq tərəflərini təsvir edən Dalinin yazdıqları bacısının qəzəbinə səbəb olmuşdur. Anna bunların həqiqətləri əks etdirmədiyini bildirmiş və buna qarşılıq olaraq intiqam üçün 1949-cu ildə "Salvador Dali as seen by her sister" (Salvador Dali bacısının gözündən) adlı əsərini çap etdirmişdir. Təbii ki, çılğın təbiətli Salvador da öz növbəsində bu addıma qarşı səssiz qala bilmədi. Yaranan bu gərginliyə qarşılıq olaraq rəssam daha öncə bacısını təsvir etdiyi portretə - "Figura en una finestra" əsərinə yeni interpretasiyasını çəkdi. Həmin dövrün pornoqrafik jurnallarının birindən ilhamlanan bu əsəri rəssam "Young Virgin Auto-Sodomized by the Horns of Her Own Chastity" adı altında təqdim etmişdir.
Bu rəsm intiqam məqsədi daşımaqla yanaşı, eyni zamanda Salvador Dalinin bacısına qarşı ola biləcək basdırılmış gizli sevgisi və ikili hissləri haqqında gəzən şayiələri də alovlandırmışdır.
balinaların əcdadının müasir itlərə bənzəyən canavar ölçülərində Pakicetus adlı bir heyvan olması. balina: pakicetus:
Pakicetusların təxminən 50 milyon il öncə əsasən quruda, lakin göl kimi su hövzələrinə yaxın ərazilərdə yaşadıqları və dayaz hissələrdə ovlandıqları güman edilir. Müasir pakistan ərazisinə aid endemik bir heyvan olduqları üçün bu adı almışlar. Fizioloji olaraq bədənlərinin əsasən qaçma və tullanma kimi hərəkətlərə uyğun olduğu bilinir. Su hövzəsinə əsas uyğunlaşmış üzvləri isə dinləmə sistemi (su altında eşidə bilirdilər) və timsaha bənzər bir-birinə yaxın şəkildə yerləşmiş gözləridir.
1860-1949-cu illər arasında yaşamış əsasən *ekspressionizm* və *sürrealizm* cərəyanlarından ilhamlanmış belçikalı rəssam. 1882-ci ildə bitirdiyi "La mangeuse d'huîtres" (Stiridiya yeyən qadın) adlı əsərinin bir neçə incəsənət salonları tərəfindən imtina edilməsi ilə *Les XX* ( le groupe des vingt ) adlı avanqard rəssamlar birliyinin qurulmasının səbəblərindən biri olmuş, daha sonra həmin birliyin fəaliyyətində aktiv şəkildə iştirak etmişdir.
Rəssamın yaradıcılığının ən zəngin dövrü 1887-1893-cü illər aralığı hesab olunur. Ensorun bu dövrlər arasında çəkilmiş rəsmlərində XX əsrdə aparıcı cərəyanlardan birinə çevriləcək *fovizm*in ilkin inqilabi özəllikləri görünür. Əsərlərində yer alan qorxulu, təhdidedici nüansları ilə diqqət çəkən maskalar və skeletlər, eyni zamanda tablolarında tez-tez təkrarlanan, cəmiyyətin normal sosial dəyərlərinin alt-üst edildiyi karnaval süjeti rəssamın qorxu və obsessiyalarını, eyni zamanda onun anarxist baxışlarını əks etdirirdi.
Rəssamın ən məşhur əsərlərindən bir neçəsi:
1. "L'intrigue" ("intriqa")
2. "Squelettes voulant se chauffer" ("isinmək istəyən skeletlər")
3. "Les mauvais médecins" ("Pis həkimlər")
4. "Autoportrait avec chapeau à fleurs" (Güllü şlyapa ilə avtoportret)
Bu başlığa daha uyğun olardı entry, əslində. amma yetəri qədər başlıq açılıb yuxular üçün, bura yazım.
Bu gecə yuxumda *azərbaycan*ın *norveç*lə qonşu olduğu xəbərini öyrənirdim. Sən demə, əzəldən belə imiş, bəzi vətəndaşların xəbəri var, ancaq biz bilmirmişik. Sərhəd də novxanıda imiş. Əslində, çimərliyə gedərkən xətti o tərəfə keçsək, norveçə keçmiş oluruq, amma bundan xəbərimiz olmayıb illərlə. saf kimi bu tərəfdə üzmüşük həmişə. -*
Bu xəbəri atam da əmimdən eşidib və tez-tələsik gəlib bizi norveçin çimərliyinə aparmağa. Nə kəramətdirsə, biz də heç sorğulamırıq, sevincək olub tez ataya qoşuluruq çoxdandır bu xəbəri gözləyirmiş kimi.
Və budur, gözəllik. həqiqətən də novxanıda bir çimərliyin yarı hissəsi norveçdə qalırmış. Amma relyefi filan təmiz fərqlidir, breton çimərliklərinə bənzər. *Obsidian* kimi qapqara parlayan qayalıqlar, mavi soyuq dəniz. Mənzərə qarşısında heyran qalıram və daha tez-tez bu tərəfə gəlib dənizə tamaşa etməyi qərara alıram. Maraqlıdır ki, heç burda yerləşim yaşayım fikri olmur məndə. elə sadəcə yaxınımda var olması belə bəs edirmiş norveçin.
nəysə. yuxularımın belə sərhəd tanımaz və coğrafiya cahili (və ya qatili) olmasını sevməyə başlayıram, deyəsən.-*
Bütün bədəni (və ya bədən üzvünü) əhatə etməsi və adətən bir spesifik (əksərən mifoloji) motivdə çəkilməsi ilə məşhur olan yapon tatu növü. Terminin özü, əslində, yapon dilində tatu sözünün qarşılığı kimi işlədilsə və onun bütün növlərini əhatə etsə də, qlobal olaraq irezumi deyildikdə məhz yapon tatuları nəzərdə tutulur.
Bu tatu növü adətən "horishi" adlı xüsusi ustalar tərəfindən bir neçə fərqli metoddan istifadə edilərək insan bədəninə çəkilir və uzun, eyni zamanda ağrılı proses ilə müşayiət olunur. istifadə olunan vasitələrin arasında "Nara" adlı qara mürəkkəb dəri altına yerləşdikdən bir müddət sonra maraqlı bir şəkildə dəyişərək yaşıl-mavi rəng alması ilə məşhurdur.
irezuminin Yaponiyadakı tarixi də maraqlıdır. Əslində, tatunun burada çox qədim zamanlarda dini-ənənəvi motivlə yarandığı düşünülsə də, tarixdə daha çox kriminallar üçün cəza vasitəsi kimi iz qoymuşdur. Tatunun ölkədə leqallaşması isə *Edo dövrü*nə (1600-1868) gedib çıxır. Belə ki, "*ukiyo-e*" taxtablok rəssamı *Utagawa Kuniyoshi* ilk dəfə *Suiokeden* kitabının yapon versiyasının illustrasiyalarında tatulu qəhrəmanlar təsvir etmiş və bu, ənənə halına gələrək ölkədə böyük maraq doğurmuşdu. Hal-hazırda isə Yaponiyada tatuya qarşı ikili standartlar yeridilir. Hələ də kriminallarla, xüsusilə də, *yakuza* qruplaşması ilə assosiasiya edilən tatu bir çox yerlərdə qadağan olunsa da, qərbin təsiri altında olan gənclər tatuya qarşı xeyli açıqfikirlidirlər.
1934-cü ildə anadan olmuş isveçin ən tanınmış və sevilən rəssamlarından biri. Əsərləri xüsusilə ekspressiv realist stili və sensual rəngli fiqurları ilə seçilir.
Dahl öz adını 1970-ci illərin əvvələrində isveçdə keçirilən 'Vəhşət' (Horror) adı sərgidəki əsərlər silsiləsi Dreams in the sofa corner ilə tanıtmışdır. Lakin sağ kəsimi və yüksək təbəqəni tənqid edən stili ilə rəssam cəmiyyətdə heç də birmənalı qarşılanmamış və karyerası qısa bir zamanda təhlükə altına düşmüşdür. Xüsusilə, silsiləyə daxil olan Liberalismens genombrott i societeten (The Breakthrough of Liberalism in Society) adlı əsəri əxlaqi cəhətdən sarsıdıcı qəbul edildiyi üçün polis tərəfindən müsadirə olunmuşdur. Əsərdə Dahlın isveç şəhzadəsi Sibyllanı bir məclisdə, öz bədənini yanında dayanan aristokrata təklif edərkən təsvir etməsi hüquq-mühazifə orqanları tərəfindən kral ailəsinə hücum olaraq dəyərləndirilmişdir. Lakin sonradan Dahla qarşı yönəldilən ittiham qaldırılmış və əsər rəssamın özünə qaytarılmışdır. Rəsm əsəri 1987-ci ildə Gothenburg incəsənət muzeyi tərəfindən satın alınaraq kolleksiyaya daxil edilmiş və hal-hazırda orada sərgilənməkdədir.
Peter Dahl məşhurluğu sayəsində *avanqard* (*avantgarde*) və modernist çevrələr tərəfindən qəbul edilsə və muzeylərdə sərgilənsə də, 1980-ci illərdə çəkdiyi 'Carl Michael Bellman Fredman's Epistles' adlı litoqrafiyalar seriyasından sonra müasir avanqard (contemporary avantgarde) dairələrin gözündə dəyər itirmişdir. Bununla da *Moderna Museet* kimi muzeylər üçün daha az cəlbedici hala gələrək isveçi heç bir zaman xaricdə təmsil etmək haqqı qazanmamışdır.
Parisə yolu düşən incəsənət sevərlərin mütləq baş çəkməli olduğu *Haussmann* stili ənənəvi Paris binalarından birində yerləşən qalereya. Adını elə yerləşdiyi 59 rue de Rivolidən alır. Əslində, məkan rəssamların aktiv çalışma yeridir, lakin həftə içi ictimaiyyət üçün də açıqdır.
Digər bir çox "donuq" muzey və qalereyalardan çox fərqli bir ab-havası var və bunu binaya daxil olduğunuz zaman dərhal hiss edirsiniz. Binanın hər bir tərəfi "sənət əsərləri" ilə örtülüdür, divarları, pillələri, küncləri... Azad ruhlu rəssamları və əsərləri ilə insanın eynini açır. Hərəkətli, daim dəyişən ekspozisiyaları, kiçik detalları və ilhamverici ab-havası ilə də. Əgər fransız dilini bilirsinizsə və hər tərəfdə rasta çıxan irili-xırdalı yazıları, rəssamların interpretasiyalarını başa düşürsünüzsə, bu yer sizdə daha xoş hisslər yaradacaq. Klassik bir rəsm qalereyası gözləməyin, çünki çox şey sizə ilk baxışdan "sənət" kimi görünməyə də bilər. Lakin daha çox diqqət etsəniz və perskpektivinizi bir balaca dəyişsəniz, daha çox gözəlliyin fərqinə varacaqsınız. Eyni zamanda, qalareya ziyarətçilər üçün də buraya öz "sənət əsərlərini" qata bilmək imkanı yaradıb. Əlinizdə Paris metrosunun artıq istifadə edilmiş bir bileti qalıbsa, yaxud bir vərəqə və qələminiz varsa, həmin an ağlınızdan keçən hər hansı bir cümləni yaza və ya xüsusilə seçilmiş əsərin, obyektin sizə "nə dediyini" qısaca şərh edərək yerləşdirə bilərsiniz. Elə qalereyadakı təcrübənin ən maraqlı hissələrindən biri də, sözsüz, müxtəlif insanların yazdığı həmin bu cümlələri oxumaq olur. 59 Rivolinin bir başqa maraqlı yanı isə rəssamlarının rəngarəngliyidir. Binada çox fərqli ölkələrdən olan, söhbətlərindən doya bilməyəcəyiniz incəsənət adamları toplaşıb. Yolunuz düşərsə, daha maraqlı bir təcrübə üçün mütləq onlarla da ünsiyyətə girməyi unutmayın.
*cistercian* orderinə aid feminin katolik abbatlığı. 1253-cü ildə qadın abbat Ida de Meulan tərəfindən idarə olunmağa başlamış və yalnız qadın keşişlərə ev sahibliyi etmişdir.
Binası XII əsrin sonlarında tikilməsinə baxmayaraq, orta əsrlərdən bu yana, demək olar ki, heç bir dəyişikliyə uğramamışdır. Müalicəvi hesab olunan bir çayın yaxınlığında sakit və geniş bir ərazidə yerləşir.
Abbatlığın görünüşü nə qədər göz oxşasa da, tarixi bir o qədər qaranlıq və qanlı olmuşdur. Burada yaşayan rahibələr cistercianlığa uyğun olaraq *müqəddəs Bernard* qaydalarına tabe idilər. bu da o deməkdir ki, onların hər bir günü təxminən belə keçirdi: ortaq bir məkanda rejimə uyğun yuxu, ortaq bir otaqda rejimə uyğun yemək və dini oxumalar, günün qalan hissəsində toxuculuq kimi əl işləri ilə məşğul olmaq. Əslində, bu qaydalar ilk baxışdan o qədər də dəhşətli görünmür, rahibələrin bütün gün ərzində danışmağa hüquqlarının olmadığını düşünənə qədər. Bəli, abbatlıqda danışmaq və ya pıçıldaşmaq tamamilə qadağan idi. deməyə çox önəmli sözü olanlar bunu yalnız parluarda ifadə edə bilərdi. Bundan əlavə gün ərzində yalnız bir nəfər duaların oxunması üçün seçilirdi və qalan vaxtlarda abbatlıq tam səssizliyə qərq olurdu.
Üzücü tərəfi odur ki, qadınlar çox az hallarda könüllü şəkildə bu abbatlığın parçası olmağı seçirdilər. Onlar adətən ataları, və ya himayəsində olduqları başqa kişilər tərəfindən bakirəliklərinin qorunması üçün buraya məcburi olaraq göndərilirdilər. Abbatlıqda yaşamağa məcbur olan başqa bir qrup qadınlar isə dullar idi. Bu dövrdə hələ də boşanmaq kimi bir seçim olmadığı üçün həyat yoldaşlarından ayrılmaq istəyən qadınlar ya ölümü, ya da rahibəliyi seçməli idilər.
Belə qadınlardan biri taleyi abbatlıqda bir bina ilə əbədiləşdirilmiş və qəbri *böyük fransız inqilabı* dövründə dağıdılmış Marie de Ferrières olmuşdur. Həyat yoldaşı tərəfindən fiziki zorakılığa məruz qalan Marie abbatlığa yerləşərək ondan qurtulmaq istəsə də, bu rahatlığı çox uzun çəkməmişdir. Belə ki, dövrün qanunlarına əsasən, həyat yoldaşı rahibə olan kişi də rahibliyə keçmək məcburiyyətində qalırdı. bu məcburiyyət Guillaume de Léona heç də sərf etmədiyi üçün o, üç nəfər tutaraq həyat yoldaşının ölümünü planlamış və istəyi abbatlığın içində uzun qaçdı-tutdudan sonra Marienin boğazının kəsilməsi ilə baş tutmuşdur. Maraqlıdır ki, bu cinayətin cəzası Guillaume üçün çox yüngül olmuşdur. O, sadəcə haqqı tapması üçün *aralıq dənizi* ətrafına zəvvarlıq səyahətinə göndərilmiş və abbatlıq üçün yeni bir binanın tikilməsi ilə yüklü edilmişdir. Guillaume da etmə tənbəllik, köhnə bir binanı azca restovrasiya edib abbatlığa sırıyaraq işin içindən çıxmışdır.
Notre-Dame de Fontaine-Guérard abbatlığı bu gün həm turistik məkan olaraq, həm də böyük mərasimlərin keçirilməsi üçün istifadə edilsə də, eyni zamanda bu qanlı hadisələrin, qadınları qurbana çevirən ədalətsiz və məntiqsiz qanunların canlı yaddaş kitabçası olaraq əvəzsiz rol oynayır.
Adına başlıq açılmadığını görüb təəccübləndiyim, anti-kapitalizm, bdsm, texno musiqi və pank roku bir araya gətirən island qrupu.
2015-ci ildə Reykyavik şəhərində yaradılmış qrup 2019-cu ildə *Avroviziya* mahnı müsabiqəsində çıxışından və uğurlu nəticəsindən sonra bütün Avropada məşhurlaşmışdır. Əsas iki üzvü Klemens Nikulásson və Matthías Haraldssondur, üçüncü üzvləri Einar Stefánsson isə qrupa sonradan qatılmışdır. Bundan əlavə qrupu daimi əsaslarla iki qadın rəqqas müşayiət edir.
Qrupun indiyədək yayımlanmış ifaları daha çox anti-kapitalist və anti-imperialist məzmunda və ruhdadır. musiqi videolarında isə şiddət, ironiya, bdsm elementlərini və müxtəlif allüziyaları görmək olar. Vokalistlərin fərqli tərzləri və tembrləri də bir-birini tamamlayır və ifaları daha yaddaqalan edir. Qrupun uğurlu olmasının digər bir əsas səbəbi isə, fikrimcə, ifa etdikləri *island dili*nin gözəlliyi və tərzləri ilə uyumudur.
island dilindən hərfi tərcümədə pəncərə havası mənasını verir. Pəncərədən izlənməsi çox xoş olan, lakin çölə çıxdıqda peşman olduğunuz hava haqqında işlədilən termindir. Romantiklər arasında kofe, kitab, yorğan üçləməsi üçün ideal hava olaraq da bilinir -*
XX əsrin ən önəmli siyasi filosoflarından biri olan John Rawls tərəfindən ortaya atılmış və hazırda da sosial elmlərdə geniş istifadə edilən ədalət anlayışı nəzəriyyəsidir.
Bu nəzəriyyəsində, Rawls ədaləti "justice as fairness" konsepsiyası ilə izah edir və qruplaşdırsaq, bu konseptin iki əsas prinsipini gözləyən cəmiyyəti aşağıdakı qaydada izah edir:
1- Hər bir şəxs üçün bərabər əsas azadlıqlara sahib olma hüququ təmin edilir;
2- Sosial və iqtisadi bərabərsizlik "ən az imtiyazlıların ən böyük fayda əldə etməsini" və "imkanların bərabərliyi prinsipinin gözlənilməsini" təmin edəcək şəkildə təşkil edilir.
Rawls'a görə bu, ən ədalətli cəmiyyətdir və "orijinal vəziyyətdə" (heç bir cəmiyyətin olmadığı 0 vəziyyətində) hər bir insan bu, cəmiyyəti seçərdi. Bu fikrini sübut etmək üçün o, növbəti abstrakt sosial eksperimenti təklif edir: Təsəvvür edək ki, biz orijinal vəziyyətdə, yəni cəhalət pərdəsinin ("veil of ignorance") arxasındayıq. Bu pərdənin arxasında özümüzə aid heç bir məlumata malik deyilik, yəni dilimizin, inancımızın, cinsimizin, seksual oriyentasiyamızın, dəri rəngimizin, sosial rifah vəziyyətimizin necə olacağını bilmirik. Yalnız cəhalət pərdəsi qalxdıqdan sonra qadın və ya kişi, qaradərili və ya ağdərili, heteroseksual və ya homoseksual, kasıb və ya varlı olduğunumuzu öyrənəcəyik. Filosofun fikrinə görə belə orijinal vəziyyətdə bizə yaşayacağımız cəmiyyəti seçməyi təklif etsələr, biz ən imtiyazsız təbəqə olmaq ehtimalını nəzərə alaraq, həmin təbəqə üçün ən yüksək bərabərlik və fayda vəd edən cəmiyyəti seçəcəyik. Məsələn, hər hansı bir cəmiyyət varlılara 9, kasıblara 1 əmsalında ədalət təklif edirsə, digəri üçün isə bu, 6-4 şəklindədirsə, biz ən pis ehtimalda ən yaxşı yaşayacağımız təklif olan 6-4 versiyasını seçməyə daha meyilli olacağıq. (Bu misal ən sadə variantdır, təbii ki, cəmiyyət, hüquqlar, imkanlar daha kompleks anlayışlardır). Bu seçim bizim üçün ədalət anlayışını əmələ gətirir.
Bu nəzəriyyənin ən önəmli tərəfi insanlara ədalətə cəhalət pərdəsinin arxasından baxmalı olduqlarını göstərməsidir. Biz bu gün artıq imtiyazlı təbəqə (ağdərili, kişi və ya heteroseksual və ya normal gəlirli) olaraq doğulmuş ola bilərik, lakin ədalət, bərabər hüquqlar kimi məsələlər barədə qərar verərkən öz pozisiyamızdan deyil, ən imtiyazsız təbəqənin pozisiyasından məsələyə yanaşmalı (əgər mən X olaraq doğulmuş olsaydım, bu vəziyyət/cəmiyyəti ədalətli hesab edərdim mi?) və onlar üçün ən maksimal bərabərliyi/faydanı təmin etməliyik. Ən ədalətli cəmiyyətə və siyasi sistemə məhz bu şəkildə çatmaq mümkündür.
Həyat yalnız pis hadisələrin cəmindən ibarət deyil. Həyat yüngül havanı ciyərlərinə çəkmək, sonsuz sayda və müxtəlif mənzərələri özü üçün kəşf etmək, xoşagələn və intellektual adamlarla görüşmək sevincidir. Odur ki, mən də bütün bunların bir parçasıyam.
Yazıçının ən böyük qorxularından olan *tafofobiya*, yəni "diri-diri basdırılmaq" qorxusu əsərlərində də böyük iz buraxmışdır. Bu, həmin dövrlərdə çox baş verən bir hal idi və hətta qəbrlərdə oyananların xəbərdarlıq edə bilməsi üçün xüsusi zəng sistemlərinin yerləşdirilməsi də məşhur faktdır.
Digər tərəfdən yazıçının uşaqlığından olan xatirələr də qəbiristanlıqların nəyə görə onun üçün bu qədər xüsusi olduğunu açıqlayır. Həmin xatirələrdən bir hissə: "məktəb o qədər yoxsul idi ki, şagirdlərə ləvazimatlar almaq mümkünsüz idi. Bu səbəbdən riyaziyyat müəllimimiz öz dərslərini yaxınlıqdakı qəbiristanlıqda keçirdi. Burda uşaqlar hərəsi özlərinə bir qəbir seçərək onun üstündəki rəqəmləri hesablayırdılar."
)