Gecə gələndə evi səhər qoyub getdiyin kimi tapmaq...
Hə, bir də bu var idi. Artıq 1 yastıqla və divanda yatıram, daha az incidir. Amma indiki hal bir az çətin gəlir. Əslində, elə şairin dediyi kimidi hər şey:
...Heç bilirsənmi səhər qoyduğum kimi
axşam tapmaq evi nə qədər çətindi?
Öz başına rəqs edir pərdə - Ağ donlu gəlin
və ana da yoxdu ki, Saçlarından mələk iyi gələ
Toxunub düşəsən cənnətə.
Bir az, lap azca da kefim olsaydı,
Durub ayağa bir də yıxılardım bu uçurumdan.
Uzun zamandır gördüyüm ən qorxulu, ən dəhşətli və ən gijdıllağskiy yuxunu gördüm indicə. Sabah unutmamış yarıyuxulu halda yazmaq istəyirəm.
Yuxuda iş yerimdə idim. Gecənin bir yarısı idi, işıqlar sönmüşdü və qaranlıqda işləyirdik. Sonra bir sıra paranormal şeylər olmağa, qəribə səslər eşitməyə başladım və bir anda yuxudan "ayıldım"(yuxunun içində yuxu görürdüm). işin poxu da burda çıxdı. Yuxudan ayıldım ki, yatanda necə idisə, indi də eynidir hər şey: dayım oğlu bir metr o yanımda yatır, mən də üzü üstəyəm, sağa baxıram və sol gözüm yuxudan açılmır. Dəhşət, paradoks və döngü burda başladı elə. Ayağa durub özümə gəlməyə çalışıram, alınmır. Nə qədər edirəmsə, tərpənə bilmirəm. Səs çıxarmağa çalışıram, səsim çıxmır, vobşe havalandım.
Sonra yuxunun içində yuxuya tab gətirə bilməyib yatdım, yenə yuxunun içində yuxu görməyə başladım. yenə kadr dəyişdi, yenə işdəydim. Yenə işıqlar sönüb, yenə gecənin qaranlığında iş görürük. Səsli mesaj gəlir mənə, mən də qulaq asım deyə çölə çıxıram. Nauşniki taxıb qulaq asanda eşidim deyə polnu səs verirəm. O bir ara yayılan səsli mesaj vardı e zəif nəsə deyirdi, sən də xod verəndə qəfil qadın iniltisi möhkəm səslı çıxırdı. Sikim belə yuxunun için, bax o səs gəldi qulaqlıqdan. Yanımdakılar eşitməsin deyə tez qulaqlıqları çıxartdım. Üstümdə özümün samsung qulaqiçi qulaqlığından əlavə huawei qulaqlığı da vardı. indi nə qədər edirəmsə sikdiyim qulaqlıqları düzgün şəkildə öz qablarına qoya bilmirəm. Səhv qoyuram, çıxarıb dəyişirəm, yenə səhv düşür. Və yenə "yuxudan ayıldım". Yenə dayım oğlu 1 metr o tərəfim yatır, yenə sol üzüm yastığa toxunacaq şəkildə üzü üstə yatıram. Ha çalışıram ki, dikəlib özümə gəlim, alınmır. Səs çıxarmaq istəyirəm alınmır. Alaqaranlıqda gördüm bacım da bizdədi, otaqda oturub. ona tərəf uzanıb tərpətməyə çalışıram ki, vəziyyəti başa salım. Gördüm havalanmış kimi gülür. Ürkdüm.
Sonra təzədən "yatıram", kadr yenə dəyişdi, gördüm yenə işdəyəm. Yenə işıqlar sönüb, yenə qaranlıqda işləyirik. Artıq işdə belə dikəlib gəzə bilmirəm, bildiyin sürünərək hərəkət edirəm. Son 1 ayda şöbə müdirim demək olar iş görmür, hamısın mən edirəm. Görürəm ki, bildiyin ora-bura sürünərək gedirəm, gəzə bilmirəm. Sonra gördüm şöbə müdirim məndən yüksək məbləğdə borc istəyir, "alındırarıq" deyirəm. Dalınca da sürünüb keçirəm digər tərəfə. Ordan uje eşidirəm ki, opşi müdirimiz şöbə müdirinə mənim haqqımda deyir ki "həm bizə, həm də onlara elə bu cür adam lazımdı, həm işləri yaxşı görür, həm pul məsələlərin aşırdır, həm də idarəetməni bacarır, hərtərəflidi. Qoy gəlsinlər, göstərək bunu". Bunu deyən kimi də içəriyə dövlət idarəsinin altında yatan, üzdə olan o "kuklaları oynadan" o 2 adamı görürəm ki, içəri girirlər. Görən kimi məni daha çox qorxu bürüdü. o 2 adamın adlarından belə hürkürəm, min kilometrdən görsəm içimə vahimə düşür. yuxuda da görürəm ki, yenə əyinlərində səliqəli kostyum girirlər içəri məni min cürə şirnikləşdirici təklif ilə üzdə qurulmuş "teatr"ın arxa tərəfinə məcbur çəkib aparmağa gəlirlər. Öz-özümə dedim "blət axı güclə qurtarmışdım özümü bunların əlindən mən gözə batmamalı idim, gizlənməliydim, təzədən bunların radarına düşməməliydim, məni tapmamalıydılar. bu dəfə üzləşsək artıq geri dönüş olmayacaq məcbur olacam, gərək vəziyyətdən çıxım". Bu dəm sürünərək qaçıb gizlənirəm. Yenə yuxudan "ayılıram". Yenə dayım oğlu, yenə üzü üstəyəm, yenə özümə gələ bilmirəm. Bu dəm mənə çatdı ki, axı onurğama görə üzü üstə yatmaq olmaz mənə, paralic olmuşcasına bütün kürəyim, başım və qollarım keyiyir, hərəkətsizləşirəm. Özümü rahlayıb arxası üstə çevrilməyə çalışıram ki, bədənimin keyi açılsın, amma dəhşət yuxu basır məni, yuxu ilə oyanmaq arasında ilişib qalıram. Səs çıxarıb dayım oğlunu oyatmaq istəyirəm ki, məni təcili arxası üstə çevirsin, yoxsa ürəyimə və onurğama naqruska düşəcək, burdaca ölüb qalacam. Nə qədər edirəmsə səsim çıxmır, əlimi uzadıb çatdıra bilmirəm onu oyadım. Qəfil sağa baxanda gördüm o kostyumlu kişi düz ağzımın içindədi, üzünə altdan yuxarı işıq tutub "bo" eləyib güldü. Bütün gücümlə qışqırdım, elə bildim yenə səsim çıxmayacq. Dedim uje fso bağrım yarıldı, infarkt keçirəcəm. Amma səsim çıxdı. Necə sevindimsə birnəfəsə var gücümlə qışqırıram ki, evdən kimsə gəlsin səsimə. Bilirəm ki, yuxudayam, mütləqdir ki, yuxuda qışqırsam, real həyatda da qışqıraraq həyəcan içində oyanacam.
Yenə "oyandım", qayıtdım 2-ci etapa, yenə dediyim kimi dayıoğlu eyni yerindədir, yenə eyni vəziyyətdə üzüquyulu uzanmışam. Gördüm anam namaza qalxdı, girdi mən yatan otağa nəzər saldı ki, görsün gecə evə gəlmişəm? Yenə gecənin bir yarısı harasa çıxıb getməmişəm ki? Tərpədə bilmirdim bədənimi, sadəcə biləkdən aşağı əlimi yellədirəm, açıb yumuram ki, anam hərəkət, xışıltı sezib yaxınlaşsın mənə. Yaxınlaşanda paltarının ətəyi keçdi əlimə, ovcuma alıb sıxdım. Nə qədər güc edirəmsə, ha eliyirəm danışa bilmirəm, deyə bilmirəm ki, bu vəziyyətə düşmüşəm, bir şey eləsin, paralic vurub. Hiss elədim ki, anam elə bilir yuxudayam. Dönüb getmək istəyəndə o qədər çarəsiz hiss elədim ki, ağladım, gözümdən yaş gəldi. Anamın əlin çəkib gözümə sürtdüm ki, ağladığımı, oyaq olduğumu anlasın. Yenə də getdi. Mən də Birtəhər sürünərək gedirəm mətbəxə, anam axşamdan qalan qabları yuyurdu. Ayağından yapışıb silkələdim ki, mənə baxsın. Baxanda əlimlə ağzıma işarə edirəm ki, lal olmuşam, danışa bilmirəm, ayaqlarım yenə tutulub, sol yanım işləmir, bir gözüm açılmır. Bir yandan da dəhşət yuxu basır məni, bilirəm ki, yuxuya getsəm, öləcəm, gərək nəsə eləsinlər, silkələsinlır, su vursunlar özümə ki, yuxum qaçsın. Gördüm anam axır əsəbiləşib dedi ki "bəsdi özünü gicliyə qoydun, görürsən ki qorxmuram, dirənirsən e elə. Yeri get o tərəfə". Bu dəfə vobşe havanlandım.
Hardasa düz 3-4 dəfə yenə başa qayıtdım. Gözümü açıram ki, dayım oğlu uzanıb, mən üzüquyulu vəziyyətdəyəm, kürəkdən yuxarı bütün qollarım, çiyinlərim, boynum, başım keyiyib. O qədər yuxuluyam ki, taqətim yoxdu sol gözümü açmağa, nə də özümü çevirməyə. Birtəhər telefonu götürüb hamıya zəng edirəm, açanda adboy verirəm ki, təzədən məni yığsınlar, telefonumun səsinə dayım oğlu oyanıb işığı zadı yandırsın, yuxumu qaçırsın. Amma Ha çalışıram, axırda infarkt keçirəndə yenə başa dönürəm, yenə gözümü açıram ki, işdəyəm, yenə "radara" düşürəm, yenə oyanmalı olduğumu deyib "ayılıram", yenə tərpənə bimirəm, yenə səsim çıxmır, yenə yuxuya yenik düşürəm, yenə işdə gözümü açıram, yenə Yuxudan oyanmalıyam, yenə "ayılıram" və yenə, yenə, yenə, yenə! Blin, bu döngü içində ən azı 6-7 dəfə fırlandım.
Ürəyim çox möhkəm çırpınır. Bunları yazarkən belə əmin deyiləm həqiqətən də oyağam, yoxsa yuxuda anama, zəng elədiklərimə məni oyatmalı olduğunu başa sala bilmədiyimçün artıq döngüdəki başqa bir etapdamıyam.
Edit: blya, bu nə yuxuymuş ala, çox uzun müddətdir belə gərginləşdiyim yuxu görməmişdim. Qorxudan tələm-tələsik necə yazmışamsa, min dənə qrammatik səhv var. Elə bilirdim hələ də ayılmamışam, yuxudayam. yazdım ki, nömrəm olan yazarlardan bəlkə kimsə zəng eləyə, oyada. 1 aydır müalicəmi axsadırdım, gərək bu həftə həkimlə danışım, başlayım. işdə də yaxşı mənada çox gözə batıram, yeni iş axtarmağa da başlayım indidən.
disclaimer: entri qeyri-etik çərçivədə, həqiqətlərin tam çılpaq forması ilə yazılmışdır. Yaranacaq mənfi duyğulara görə yazar məsuliyyət daşımır.
Artıq ayın 1-dir. Prezidentin sərəncamına əsasən, çağırış başlayıb. Dedim qoy 1-2 kəlmə deyim. Sözlüyü tapıb bu entrini oxuyacaqların əsasən ali təhsilli olacağını düşünərəkdən yazıram. Belə də çox hissəsi orta təhsillilərə də aiddi bir baxıma. Və entri bir az küçə dilində olacaq, çünki ora "müasir" dünya ilə qətiyyən tutuşmur. Qaqalıq, cəngəllik qanunları və s. hər şey var. Mülkidə "peysər çıxmaq", "söyüş mənasız şeydi" kimi məsələlər kiməsə mənasız gələ bilər, amma orda mənasız deyil. Rutinin, komandirlərin təzyiqi altında bir də bu söhbətlərin basqısını görəndə elə bu qaydalar və prinsiplərlə yaşamağın gərəkli olduğunu özünüz anlayacaqsınız.
Entri uzundu deyə mündəricat yazıram əvvəldən.
1) əsgər getməmişdən öncə nələri bilmək lazımdır
2) qısa, ümumi giriş
3) əsgərlikdəki terminlərin açılışı.
4) ali təhsilli olaraq əsgər getmək
niyə əsgərlikdə dalaşmamalısan?
5) "paqonun(komandirin) söyüşü girmir" məsələsi
5.1) paqonun söyüşünün "girdiyi" hallar
5.2) paqonun söyüşünün "girmədiyi" hallar
5.3) paqonun söyüşü girsə də, "peysər çıxmayacağın" situasiyalar
6) köhnə əsgərlərlə münasibət. "Köhnə əsgərə hörmətsizlik edən peysərdi" məsələsi. Dembel-molodoy söhbətləri.
7) telefon işlətmək. Starşı əsgərdən icazə almaq.
8) 1 il vaxtı necə tez keçirim? Əsgərliyin xeyirləri.
9) əsgər gedəndə nə geyinim, nə qədər pul aparım, özümlə nə götürüm?
10) sonluq.
1) əsgər getmədən öncə nələri bilmək lazımdır
ilkin olaraq (baxma: ak-47/-366093) entrisini oxuyun. Silah təyinatını, mərmilərin ölçülərini, vəzifə borcunu əvvəlcədən bilmək orda sizi qabağa atacaq.
ikinci olaraq məsləhətxanada 1-2 kəlmə yazmışdım, ona da yüngülvari göz atmaq məsləhətdir. Burda da geniş yazasıyam.
Üçüncü olaraq (bax: hərbi rütbələr)
i bilmək ən vacibidi. Vay o günə ki çaşıb hansısa zabitə aşağı rütbədə müraciət edəsiz))
2) qısa ümumi giriş
Hər şeydən əvvəl onu deyim ki, əsgərliyi gözünüzdə böyütməyin, qətiyyən qorxmağa ehtiyac yoxdur. Çox vaxt deyirlər ki, çöldə yaxşı oğlan idi, getdi orda altın vurdu zad - boş şeydi. Ora da həyatın bir parçasıdı, kim mülkidə necə oğlandısa, orda da elə olur. içində xəbərçilik olan gedib suka olur, ağzında söz saxlaya bilməyən ağzıcırıq, zəifi əzən gedib bezpredel, özün dartıb göylə gedən də yenə eyni cürə olacaq. Məsələ sadəcə şəraitin yetişməyinə bağlıdır. Mülkidə özünə hörmət edən, yerini bilən, lazım gələndə sözünü deyə bilən oğlan gedib orda da hörmətli olacaq, öz ağırlığın saxlayacaq. Oradakı ən əsas sınaq maddi və mənəvi olaraq sevdiyin, dəyər verdiyin şəxslərdən, şeylərdən uzaqlaşmaq və şəxs anlayışını kənara qoya bilməkdən ibarətdir. Yəni hər şey əslində psixoloji sınaqdı. Hər gün eyni bərbad yemək, eyni vaxta tualetə getmək, yatmaq, idman, təmizlik, rutin, bir də komandir və əsgər heyətinin psixoloji təzyiqi ilə birləşəndə adamın başını itirməyi an məsələsidi. Gedəndə özünüz də görüb eşidəcəksiniz gecə yorğanın altında ağlayanları, qolunu doğrayıb niqodnu getmək istəyənləri, hərbi hissədən qaçanlarl və s.
3) əsgərlikdəki bəzi terminlərin izahı
Starşına - bölüyün "maması". Çimməkdən tutmuş pal-paltarın, pastel və yataq üzlərinin dəyişiminə, ümumən "ev işləri" deyilən şeylərə cavabdehdirlər. Əsasən baş gizir rütbəsində olurlar.
Osoboddel, yuris - hərbi hissədə olan prokurorluq və ya təhlükəzlik əməkdaşı.
Priziv - hərbiyə gəldiyin ay
Ata priziv - səndən düz 1 il öncə hərbiyə gələn əsgər (misalçün, 2022 iyulda gələnlər sənin ata prizivindi)
Bala priziv - səndən 1 il sonra hərbi xidmətə gələn əsgərlər
Molodoy - təzə gələn, hələ 3 aylıq hərbi xidmətini bitirməmiş əsgər
Boevoy - 3 aylıq təlimi bitirib əsas hərbi hissəsinə getmiş əsgər. Bir də boevoy-molodoy da var, onu orda öyrənərsiz day.
Naryad - 4 saat yuxu yataraq sutkalıq xüsusi növbədə olmaq.
Starşı əsgər - bölüyün, taborun və ya ümumi hərbi hissədə vəziyyətə (polojeniyaya) baxan əsgər. Əsgərlər arasında toxunulmazlığı var.
Dembel - növbəti prizivdə tərxis olacaq əsgər
Ded - prikazı çıxmış dembel.
Qoca - yaşı digərlərindən böyük əsgər. Əsasən ali təhsilli, magistr filan oxuyanlara deyilir.
4) keçək əsas məsələlərə. Ali təhsilli olaraq əsgər gedirsizsə yaşınız-başınıza hörmət edin, 21(magistr oxunusuzsa 23) yaşlı biri kimi hərəkət edin. 18 yaşlılarla çox oturub-durmayın. Həm molodoyda, həm də boevoyda. ilk 1 ay, ay yarım ərzində çalışın heç gülməyəsiz, zarafat-zad eləmiyin, dişinizi çox ağartmayın, ciddi durun. Çünki orda da sizə komandir heyəti bu sualı verəcək və əyani şəkildə də görəcəksiniz:
- dünyada ən sürətli qaçan şey nədi, əsgər?
- bilmirəm.
- əsgərin götü. Dünyada ən sürətli qaçan şey əsgərin götüdü, üz verdin, o dəqiqə götü qaçır.
Balacalarla oturub-durmayın deyəndə heç damışmamağı nəzərdə tutmuram. Orda da görəcəksiniz ki, 18 yaşı olsa da, qızıldan qiymətli uşaqlar var, hansı ki sözü, hərəkəti, düşüncəsi 1000 ali təhsilliyə dəyər. Bu dediyim ümumidi. Çünki sözünüz onsuz da öz tay-tuşunuzla tutacaq. iyul prizivində ali təhsilli çox olur deyə əslində çox şanslısınız. iq ortalaması daha yüksək olacaq.
ali təhsilli getməyin ən böyük üstünlüyü tanımadan qoyulan hörmətdi. Məntiqlə düşünün, ölkədə elə bir ailə yoxdu ki, uşağına "filankəsin uşağı universitetə girdi, sən də oxu, adam ol" deməsin. Yəni siz 4-6 il yol ölçmüsüz deyə adiləşə bilər, amma rayonlardan gələn, daima universitetə girməsi istənən, amma girə bilməyən qaqaşın gözündə siz hörmətəlayiq, dünyagörmüş adam olursuz. Bundan da istifadə edin. Deyib-gülməyə ona görə vurğu elədim ki, bu uşaqlarla çox yaxınlıq edəndə artıq pərdəni götürəcək və adamı öz çərçivəsinə salacaqlar, elə biləcəklər elə bunların tayısan. Həm də ki "böyüyə hörmət elə" mottosu ilə böyüyüblər, hər halda yaşı çox olana da hörmət edəcəklər. Elə komandir heyəti də.
bütün hallarda davadan qaçın. Mülkidə polisdən qurtulmaq 2x2-di amma hərbidə daydayın belə olsa, səni sağmamış buraxan deyillər. Bir tanıdığımın dayısı general idi, dəmə qoyurdu bütün günü, amma onu belə pulla saldırdığı hərbi hissədən vurdular birbaşa posta. Yəni hərbi prokurorluq çox pox işdi. Dayımın o vaxtı mənə məsləhət gördüyünü indi sizə deyirəm: "heç bir halda birinci söymə, birinci vurma. Amma kim söysə, kim vursa, otvetin mütləq ver".
Əslində, bu söz bir az arxası olan adam üçündü. Əgər zəng edib ağız açası adamınız yoxdusa, çalışın hər şeyi sözlə həll edəsiz. Yox gördüz uje dava qaçınılmazdı bədəndən vurun, çiyin ən çox ağrıyan yerlərdəndi. Çiyinə, dxanyaya, baldıra vurmaq, və göt də göyərmir deyə ora təpik ən idealıdı. Əsas odu iz qalmasın, üzə vurub iz saxlasaz, poxu çıxacaq. Bədəndə də qabırğa, qol vursaz, bədən yoxlanışında(hamını soyundurub bədənə baxırlar tez-tez) göyərtisi görünsə, vurduğun da suka çıxsa, iş prokurorluğa getməsə belə komandir 1-2k pulu belinə qoyacaq.
5) "paqonun(komandirin) söyüşü girmir" məsələsi.
Bunun da şərtləri var. Mütləq doğru ifadə deyil. indi izah edəcəm. Amma istənilən halda bir şeyi mütləq qulaqda sırğa etmək lazımdı. Heç vaxt heç bir zabitə, gizirə, maxeyə, lap elə əsgərə belə o qədər yaxınlıq verməyin ki, dediyiniz sözə "samnenya" (şübhə) saxlayıb söyüş qoysun. Heç kim tanımadığına söyüş qoymur. Görsə ki, ciddi, özünə hörmət edən, ağır aparan adamsan, heç vaxt buna cürət eləməz. indi variant olaraq ələ alaq, deyək ki, cəsarət elədi.
5.1) komandirin söyüşünün "girdiyi" hallar
"komandirin söyüşü girmir" deyəndə qayıdıb adama deyəcəklər "paqonun siki yoxdu ki? evində tutsan, heç nə eləməyəcəksən?", qırılıb qalacaq içində. Paqonun söyüşü lap yaxşı da keçir, amma baxır hansı paqonun. Misalçün, bizim tabor komandiri çox (elə uşaqların diliylə desək) "dastoynu" kişi idi. Həmişə deyirdi ki, "mən tabeçiliyimdə olanı tabe olduğum şəxslərin ayağına vermərəm. Nə problem, söz-söhbət olsa, birinci mənə deyin, mənim çərçivəmdə həll edək, məndən yuxarı heç kimə demərəm. Əgər mən başqasından eşitsəm, kimsə mənə sizə görə söz desə, sikəcəm o adamı, fərqi yoxdu kimdi". Kişi kimi də sözünün üstündə durdu axıra kimi. Nə telefonu, nə davanı heç vaxt gedib hərbi hissə komandirinə, yurisə, nə də başqasına demədi, özü cəzalandırdı. Cəza dediyim də növbədənkənar naryaddı. 5 sutka nədi e, 10 sutka da qərargaha çapar(qarovuldan sonra ən ağır naryad sayılır) çıxmaq, prokurorluğa düşüb itin zülümünə, xərcinə düşməkdən 1000 dəfə yaxşıdı. indi özünüz düşünün də, bu qədər ponyatkalı kişinin söyüşü keçməyə bilər? Biri bir pox qaynatsa, gəlib soruşanda boynuna almasa, o da əsəbiləşib eliyənə var-yox söyüşü qoysa, həmin oğlan hörmətli oğlan qalacaq? Əlbəttə ki, yox. Necə deyərlər, altın qoyacaq ordaca.
5.2) komandirin söyüşün girmədiyi anlar
Amma məsələn, bu işin ikinci tərəfi də var. Yəni həqiqətən də söyüşü götürməli olduğunuz anlar olacaq. Misalçün, prokurorluğa işiniz düşsə. Və ya yoxlama zamanı işlətdiyin telefonu tapsalar. Ya da əsgər yoldaşını ilişdirməyə görə səndən söz soruşsalar. Bax belə situasiyalarda söyüşü götürməyə pis baxılmır. Hər şeydən öncə məsələ odu ki, qabağınızdakı adamı tanıyasız. Həqəqitən də peysərin, oğraşın qabaqda gedənləri var zabitlərdən ki, əsgəri ilişdirib pul qopartmaq üçün hər şeyi eləməyə hazırdı. Bax belə durumda söyüşü niyə götürməlisən, onu deyim. Dediyim kimi, heç vaxt o şəraiti yaratma, amma Deyək ki, qayıdıb "yalançının var-yoxun sikim" dedi. Əgər sən boynuna alsan nə olacaq? Avtomatik zibilə düşəcəksən. 300-500-1000-3000 manat, baxır nə zibil eləmisən. Belə olanda nə olacaq? Atan, anan hansısa oğraşa yalvar-yaxar edəcək ki, qələt edib sən allah keç təqsirindən, nə bilim qiymət danışacaq. Opşim də, öz doğmalarını, lap elə daydayıvı verəcəksən hansısa alçağın ayağına. Yəni bir sözə görə bu boyda əməl. Əsgərə öz əsgər yoldaşı yaxşı gözlə baxmalıdı, komandir yox. Heç bir əsgər də belə məsələdə heç bir zaman sənə pis baxa bilməz ki, sən durub öz ailəni ya da əsgər yoldaşının ailəsini hansısa pul çırpışdırmaq istəyən şərəfsizin ayağına vermədin. Əsgərlər hörmət edən oğlana da hər zaman komandirlər hörmət edəcək, çəkinəcək. Bu da bir gerçəkdi. Özün fikirləş də, eynisini əsgər yoldaşın sənin üçün eləsə ona "peysər" deyərsən, yoxsa təşəkkür edərsən ki, söyüşü götürüb səni zibildən qurtardı?
5.3) həə, indi gəldik kərəmi ağlamaq tutan məsələyə. Elə anlar da olacaq ki, komandir özü yaxşı, sözükeçən kişi olacaq, amma məcbur söyüşü götürməli olacaqsan. Mənim də heç vaxt ağlıma gəlməzdi, amma ağlıma gəlməyən öz başıma gəlmişdi, o söhbəti danışacam, ordan anlamaq lazımdır artıq. Mənim bir ata prizivim var idi, qasımov. tərxis olmağına az qalmışdı. hamı da bilirdi ki, telefon işlədir. Təsəvvür elə, mən naryadda olanda axşam gedib bölük komandirindən otağın açarın istəyirdim ki, gecə qasımovun telefonun zaryatkaya qoyacam, o dərəcə. Bir gün elə söhbət edirdik uşaqlarla, komandir də orda idi. Nəsə sukalığa, prokurorluğa-filan gəldi məsələ, başladı bölük komandiri uşaqları bir-bir sınamağa. 2 əsgər vardı, bunlarla necə söz oyunu oynadısa, boyunlarına qoydu ki, qasımovda telefon var. Sıra gəldi mənə. 3 nəfərik otaqda. Bölük komandiri ciddi sifətlə düz qabağımdadı, 1 metr arxasında da qasımov dayanıb. Dialoqu yazıram.
Bk bölük komandiri
M mən
Bk - zobrist, telefon işlədirsən?
M - xeyr, cənab baş leytenant.
Bk - dəqiq olsun.?
M - dəqiqdi.
Bk - bəs eşitdim qasımov telefon işlədir?
(Bu sualı verəndə qəribə oldum. 2 gün qabaq özü içəridə ola-ola gedib qasımovun telefonun rozetkadan çıxardığım halda belə sual verir.)
M - bilmirəm, cənab baş leytenant.
Bk - ə yaxşı görəy, sən bilmədiyin şeyə qurd düşər, sən olasan bilməyəsən kimdə nə var?
M - vallah görməmişəm, komutan. Deyərəm "yoxdu", gedib çıxar, sonra üz-göz olmayaq. Xəbərsizəm.
Bk - rast ki elədi onda yalançını söyüm? Hə?!
(Bunu deyəndə anlıq olaraq çox pis duruxdum. Çünki amk üçümüz də bilirik ki, qasımovda telefon var. inanmırdım elə edə, amma işdir də birdən "söy" desəm, bu da birdən ağır söyüş söysə, üçümüzün də bildiyi şeyə görə xidməti "yandırmış" olacam. Ona görə bir anlıq komandirin dalında dayanan qasımova baxdım ki, "dabro versin" görək söyüşü götürüm, ya yox. Çünki mən olsam, qoymazdım belə şey olsun, təzə əsgərə işarə edərdim ki, yox desin. Amma gördüm ki, qasımov mənə baxmır, üzün çevirdi. Qaldım ortada, qumarda blöf edirmiş kimi məcbur seçim eləməliyəm. Bu dediklərim də 2-3 saniyənin içində baş verir a. Dedim day nə olar olar e. Qayıtdım ki
M - söyün, cənab baş leytenant.
Bk - yalançının ağzın sikim, zobrist, qasımov əgər telefon işlətmirsə.
M - lap elə, canab baş leytenant. istəyirsiz birin də mən söyüm.
Bölük komandiri 3-5 saniyə diqqətlə gözümün içinə baxdı, baxdı, sonra qəfil gülümsünüb qolumdan vurdu.
Bk - mən bilirəm onda telefon var (bilərsən də amk), amma kişi adamsan, zobrist, əsgər yoldaşıvı satmadın. Prosta ki ağzuvu sikdim a, yadunda qalsın)))
M - eybi yox, cənab baş leytenant, əsgər yoldaşıma qurbandı. Sjdjdjjdjn
Bk - ə di yaxşı gedin istirahət eliyün. O biri 2 gədəyə də başa salın ki ağızdan bir az bərk olsunlar, 2 dəqiqəyə boyunlarına aldılar. Bulat bir də gördün sabah məni də cırığa qoydular.
Çıxdıq çölə, qasımova qayıtdım ki, ala bir göz-qaş elə də, bərk söysəydi, altın qoyacaqdım. Qayıtdı ki, mən bilirdim ağır söyəsi deyil, özü də mən arxadan işarə versəydim, tutacaqdı temanı. Səni yoxlamaq istəyirdi, yaxşı ki, vəziyyətdən çıxa bildin.
indi ümumən bu söyüş məsələlərindən çıxarılan ən önəmli dərsi deyim: heç bir halda əsgər yoldaşını satma. Hətta və hətta acığın gələn, prinsipdə olduğun yoldaşın belə olsa, tetatet həll elə, komandirin ayağına vermə. Ki mən öz ata prizivlərimlə prinsipdə ola-ola yandırmadım, prinsipin də səbəbini aşağıda yazmışam. Deyil tək əsgər yoldaşların, komandir heyəti də pis baxır bu məsələyə. Niyəsini də deyim. Mənim öz doğmam da bu dəqiqə zabitdi. O zabitlər hamısı 4-7 il hərbi məktəb oxuyub. Bizim 1 il, 1 il 6 ay elədiyimiz xidməti, onlar 4-7 il edib zabit olublar. Onlar xidmət edəndə də kursant yoldaşları arasında bax bu dediyim temaların milyon cürəsi başlarına gəlib. Onların da söyüş götürdüyü, amma kursant yoldaşlarını baqaja qoymadığı anlar olub. onlar da aralarında ağzıbütov olmayana peysər gözüylə baxıblar. indi də elədi. Yəni, işi gərəyi soruşmalıdı, bunu eləməlidi, amma sənə heç vaxt onun üstündə həqiqətən də pis baxmayacaqlar. Əksinə, boynuna alsan, hörmətsiz olacaqsan. Mən də getmədən əvvəl "qanun/ haqq/ kim neynirsə cəzasın çəksin də" deyirdim, amma gördüm ki, ordakı vəziyyət belə deyil. Komandir düzgünlük üçün eləmir o şeyləri, öz xeyrini güdür. Həm də ki, insanın 100lərlə əsgər tanıdığı olur, 2-3 komandiri. Komandirin də tərxis olandan sonra yadından çıxacaqsan, amma əsgər yoldaşlarıyla hər dəfə şəhərdə qarşılaşırsan.
6) köhnə əsgərə hörmət
boevoy briqadaya gedəndə görəcəksiniz ki, starşı, köhnə əsgər temaları var. Hətta köhnə əsgərə hörmətsizlik edənin peysər gözüylə görüldüyü də deyiləcək. Qanun da budur ki, köhnə əsgər az işləyir, təzə əsgər görür çox işi. Vaxt olacaq səhər ərazini süpürməyə o düşməyəcək, siz düşəcəksiz. Belə hallar olur, mən də eləmişəm. Amma heç bir halda özünüzü əzdirməyin. Çalışın özünüzdən balaca sizi buyruq qulu eləməsin.
Özüm bir az tip adam idim. Qaqalarımın 19-20 yaşları var, gözləyirdilər ki, mən də 18 yaşlılar kimi bunların buyruğuyla hərəkət edim, qabaqlarına qaçım. Mən də eləmirdim, məsafəliydim, öz kefimdə fırlanırdım. Bir dəfə briqadanın köhnə starşısının "sağ əli" məni çəkdi qırağa. Dedi ki, bəs belə-belə də qanun budu, təzə əsgər işləməlidi, köhnə əsgər istirahət zad. Dedim bura vətənə xidmət eləməkçün gəlmişəm, hansısa əsgərə yox. Başladı tipik söhbəti xırdalamağa ki, "sən mülkidə kayf edəndə biz əziyyət çəkirdik" zad. Onun da cavabı odu ki, qayıdıb deyəcəksən "sən də 10-11də kayf edəndə mən əziyyət çəkib oxumuşam, 4 il də universitetə ayaq döymüşəm, ona görə 6 ay az əziyyət çəkəcəm. Belə də ki sən tərxis olub mülkidə kayf edəndə mən burda əziyyət çəkəcəm". Mən o vaxt bunu deyəndən sonra mənə köhnə əsgərə hörmətsizlik eləyənə peysər kimi baxıldığını filan demişdi. Belə olanda sən də axırıncı variant kimi "sikimi yeyir həmin oğlan ki, mənə pis baxır. Kim hansı hörməti qoyursa, o hörməti də görəcək" deyib ardın gözləyirsən.
Biz bunları danışandan sonra uzatmadı söhbəti, bağladı. indi bizim briqada elə yer idi ki, daydaylı əsgər çox idi, dava çox az olurdu deyə orda heç birimiz ürək eləmədik davaya. Amma çox güman digər yerlərdə dava çıxacaq belə söhbətdən sonra. istənilən halda əsas odu qabaqlarından yeməyəsən, döyülsən də sözünü axıra kimi deyib dayanasan. Əvvəl-axır özləri hörmət etməli olacaqlar. can-deyib can eşitməsələr də əzə bilmədiklərini görüb duracaqlar bir qıraqda.
ikinci dava teması da dedofşeniya olan yerlərdə olur. Tipik sual və cavab variantları. bərksən, ya boş? (ağzıbütöv olduğunu soruşur)
- ağızdan bərkəm, bədəndən boş.
Bu cavabı versən, "gəl onda bədənivi bərkidim" deyib döyəcəklər.
- ağızdan da bərkəm, bədəndən də.
Bunu da desən "gəl onda yoxlayaq da görək həqiqətən bərksənmi" deyib yenə döyəcəklər.
Yəni o sualdan sonra nə cavab versən döyəcəklər. Birincini vursan, 3-4ü tökülüşüb döyəcək, köhnə əsgərin yeni gələni təkləməyinə pis baxılmır əsgərlikdə. Yaxşısı çox da əlləşməməkdi. Döyüb buraxırlar, adət budu. Təzə əsgər sınmış sayılmır belə olanda. Əsas odu döyüldüyünü komandirə sukalamayasan və döyüləndə qorxub ağlamayasan. Əgər döyülmək istəmirsənsə "boşam" deyəcəksən, onlar da qısaca "peysər" çıxarıb göndərəcəklər, bütün əsgər yoldaşların səni belə tanıyacaq. :d seçim adama qalıb artıq.
Amma xoş xəbəri də deyim. Artıq demək olar ki, əksər hərbi hissələrdə ciddi nəzarət var. Dava, döymək, dedofşeniya çox az hallarda olur. içiniz rahat olsun. Çünki dedofşeniya yeganə söhbətdir ki, dayday belə bu söhbətin üstündə əsgəri prokuraturadan çıxara bilmir. Yəni onlar üçün də böyük riskdi.
7) telefon işlətmək
Telefon ən yaralı yeridi əsgərin. Dvijenyası, ya da daydayı olan hər əsgər işlədə bilər. Əsgər var 4cü ayından işlədir, əsgər var 1 il işlətmir. Sözün düzü, məcbur deyilsənsə, işlətməmək yaxşıdı. Çünki instada filan mülki həyatı gördükcə qruza düşür adam. Telefon üçün də starşı əsgərdən icazə almaq lazımdı. Starşılar da əsasən 18 yaşlılar olur deyə dediyim kimi məsafəli davranmaq, üz verməmək lazımdı. Hamı gedib icazə alsa belə elə şərait yaratmalısan ki, icazə alacaq duruma düşməyəsən. Şəxsən mən və ali təhsilli bir neçə əsgər yoldaşım belə eləmişdik. O birilər əvvəl icazə alıb, sonra gətirirdi, biz gətirdik, sonra çəkib qırağa dedik ki bəs "smartfon gətirmişəm. Başqasından eşitməyəsən deyə gəldim özüm deyəm. Sonra hörmətsizlik kimi başa düşmə". Belə eləməklə göstərirsən ki, "mən uşaq deyiləm sənin icazənlə oturub-durum. Amma o biri əsgərlər 'filankəslərə sözün keçirə bilmir' deməsinlər, sənin də avtoritarlığın düşməsin deyə gəlib birinci sənə deyirəm, dilin uzun olsun ki xəbərin var". Yəni nə şişi yandırırsan, nə kababı. Sağ olsun, təzə starşımız ponyatkalı oğlan idi, sadəcə "allah canınızı sağ eləsin, qoca. Yaşlı-başlı oğlanlarsız, xətriniz əziz olsun. Elə eliyin ki tutulmasın, bizə də söz gəlməsin" demişdi, ordaca öpüşüb görüşüb sağollaşdıq.
Söz gəlməsin məsələsi də ona görədir ki, əgər komandir təzə əsgərdə telefon tutsa, avtomatik olaraq köhnə əsgəri həm pazlayacaq ki, "götüboşsan, təzə əsgər sən olan yerdə telefon işlədir", həm də gedib onun yerini filan yoxlayacaq. Çünki təzə əsgər işlədirsə, polibomnu köhnə də işlədir deməkdir. Yəni sənlə birgə o da zibilə düşəcək. Bunları nəzərə alaraq telefonu fikirləşin.
8) 1 il vaxtı necə tez keçirim?
Ən gözəl üsulu kitab oxumaqdı. Qanunən xidmət zamanı əsgərin nizamnamə xaricində kitab oxuması qadağandır. Amma ali təhsillilərə dəymirlər. 8 kitab oxumuşdum mən, o biri uşaqlardan 10-11 dənə oxuyan vardı. Kitabları bir-biri ilə dəyişdirəndə lap yaxşı olur. Birdən-ikiyə Xalid hüseynini mülkidə oxumaq istəyi gəlməzdi, amma 3 həftəyə bitirdim min möhtəşəm günəş əsərini və əla idi. Əsas da naryad olanda kitab oxumaq vaxtı uçurur. Naryad demişkən, çalışın çoxlu naryad girin ki, vaxt tez getsin. 1 naryad 2 günü aparır.
Əsgərliyin ən yaxşı tərəfi isə adamın "gözünün açılmasıdı". Gedib orda hər cürə insan görürsən. Oxuya bilməyən kim, sağını-solunu tanımayan kim, "sırada səs salanın var-yoxun sikim" deyəndə dönüb yenə danışan kim, "görən hansı bicbalaya görə əziyyət çəkirik?" deyildiyi halda yenə də eyni səhvləri təkrarlayan, komandirin bölüyə əziyyət verməyinə səbəb olan kim, sənlə oturub can deyib, can eşidib amma arxada komandirin sukalığını edən kim, xidməti yüngül keçsin deyə komandirə və ya starşı əsgərə öz anasının, bacısın nömrəsini verən kim - hər cürə adam görəcəksiniz. insan psixologiyasına və davranış şəkillərinə marağınız varsa, əla yerdi. Çünki incələmək və müşahidə etmək üçün hər tip insan var.
Eyni zamanda çox yaxşı oğlanlarla da rastlaşacaqsınız. Bəlkə də ömürlük dostluq edəcəksiz. Adicə mənim beyləqandan il yarımlıq olan bir əsgər yoldaşım vardı, çox saf, fağır, kasıb bir oğlan idi. Ürəyi xəstə ola-ola basıb gətirmişdilər, çox lomkada olurdu. Durduq yerdə rəngi atırdı, burnundan qan gəlir, ürəyi tuturdu. Bəzi əsgərlər mırtlaşır, ilişirdilər. Mən də hətta ona maraqlı, mənə mənasız şeylərdən belə danışdırırdım ki, uşağın könlü açılsın. Pis olar, başına nəsə iş gələr, özünə nəsə edər (ki, başqa bir bölük yoldaşım dözməyib qollarını doğramışdı). Özü də hər gün gəlib sırada mənim yanımda durur, yeməyə mənlə girirdi ki, mənlə olanda heç kim ilişmir. indi uje 2 il keçib, amma hələ də hər bayramda, adicə o gün qurbanlıqda belə zəng edib təbrik edib hal-əhvalımı soruşurdu. Yəni belə vəfalı adamlar da olacaq, hamı pis deyil. Lo-fi musiqidən tutmuş tarkovski müzakirə edəcəyiniz, rəssamından tutmuş fotoqrafına qədər hər tip adam görəcəksiniz, heç də hamı debil deyil.
9) əsgər gedəndə nə aparım?
Ora gedəndə mülki paltarınızı atacaqlar. Yəni ki ən köhnə paltarlarınızı geyinin, tullayanda onu tullasınlar. Gedəndə üstünüzdə 20 manat pul olsa bəsdi. Orda pena və 2 üzqırxan, hər ay 2 sabun, 2 cüt corab verəcəklər, amma özünüzlə əlavə pena və stanok aparmağınız məsləhətdir. 4 əlavə başlığı olan gilette mach 3 və ya 2 əlavə başlığı olan gilette fusion 5 bütün xidmətinizi qarşılayacaq. Adi stanok alacaqsınızda, 3-4 dənədən artığını aparmayın. Çox olsa, istəyəcəklər, qurtardıqca ordan alarsınız. Hə, ən əsası isə, özünüzdə azı 2-3 paket teymurov pastası aparın. Yaydı, ayaqlarınız bişəcək. Tərləməsin və iylənməsin. Gigiyena çox önəmlidi. Qoturluq, qribok, göbələk, ümumən dəri xəstəlikləri çox olur xidmətdə. Çalışın maksimum təmiz qalasız. Əlavə diş fırçası və pastası, həmçinin 2 dənə dəmir qabdakı maz və şotka aparmağınız məsləhətdir.
10) və sonuncusu. Mən çox görmüşəm ailəsi kasıb olub da yanına gələ, ləvazimat göndərilə bilməyən, adi şeylər üçün darıxan əsgərləri. Çətinliyi var, şirinliyi də var əsgərliyin. Orda adicə bir "salam, necəsən?" mesajının belə insanı necə duyğulandıra biləcəyini, adamın ən kiçik xoş bir şeyə belə necə həsrət qaldığını çox yaxşı başa düşürəm. Mən bilirəm yoxluq vaxtı 1 primanı 3 nəfərə astav getmək necə olur, poliqona gedəndə yolda mülki şəxslərin ural'ımız 70'lə getdiyi halda pəncərədən başın çıxarıb kuzasındakı əsgərlərə perojki, siqaret atmağı insanı necə xoşbəxt edir. Odur ki, qətiyyən çəkinməyə ehtiyac yoxdu, elə bil ki, bir böyük qardaşınızam. əgər haçansa üzqırxan, dezodorant, pena, sabun və s hansısa ləvazimat lazım olsa, ürəyiniz hansısa şirniyyatları, yeməkləri istəsə, komandir evlə danışmaq üçün kontur atmaq lazım olduğunu desə, hansısa maxe gizirdən xahiş edib telefon tapıb sözlükdən mənə yazın. Mənə olmasa belə burda kimə yaxınsınızsa ona zəng edin, o desin mənə, ya öz nömrəmi verim, yığın birbaşa. Şəxsən mamadan xahiş edəcəm o yeməyi bişirsin deyə. bu entrini nə zaman oxumağınızdan asılı olmayaraq, hansı ləvazimat lazım olsa, yeməyi, şirniyyatı canınız çəksə olduğunuz rayonu, hərbi hissə/tabor/bölük nömrəsini və ad soyadı deməyiniz kifayətdi. Ən qısa müddətdə elə bütün sözlüyün adından göndərəcəyəm. Təki siz ürəyinizi sıxmayın. Bütün əsgərlər zaman-zaman "ala elə bilirəm heç vaxt mülkiyə çıxa bilməyəcəm e" fikrinə qapılır, depressiyaya düşür. Elə eləyin ki, çox qapılmayasız, olan işdir, müvəqqəti çətinlikdi. Gözü açıb-yumacaqsan ki, uje tərxis olmusan. Əsas odu möhkəm olun. Sağ-salamat gedin gəlin.
Ssenarilərin bir-birləri ilə əlaqələrini və ümumən "böyük rəsmi" anlayım deyə oturub casino royale'dan bu yana bütün james bond filmlərini xronoloji ardıcıllıqla izlədim. Niyəsə hər kəs casino royale'ı daha çox bəyənsə də, mənim üçün daniel craig'in oynadığı ən dramatik, ən şedevr və ən favorit 007 filmi bu oldu. 2 saat 45 dəqiqə necə keçdi heç özüm də bilmədim.
James'in vesper itkisini özü üçün qəbullanıb yeni bir münasibətə addım atmasını və ailə sahibi olacağını yatsam, yuxumda görməzdim, amma göstərdilər. Sözün düzü, mən casino royale filmində james və vesper münasibətini dərin və yaxşı işləndiyini də düşünmürəm. Favorit "bond qızı"m lea seydoux idi və bu filmdəki ikili arasındakı əlaqələrin işlənməsini daha çox bəyəndim.
9-10 yaşımdan bu yana eyni məhlədə qalıram. Məhlə də demək olmaz əslində, böyük bir yaşayış kompleksidir: hərəsi 3 blokdan ibarət 8 bina; amma ağız öyrəşib də "məhlə" deməyə. Məhlədəki hər bir binaya da ayrıca xadimə ayırıblar: hər səhər blokları silib-süpürür, binanın qarşısındakı zibilləri təmizləyir.
Ağlım kəsəndən bizim bloku, binamızın qarşısın eyni qadın təmizləyir. Ən köhnə xatirələrim anamın əlimizdən tutub bizi məktəbə apardığı vaxtlara dayanır: bizi məktəbə ötürər, ordan da işə gedərdi. Anam hər gün, qeyd-şərtsiz hər Allahın səhəri o qadına gülümsünüb salam verərdi.
Əminəm ki, indi də deyir. O da əksər vaxtı heç başını qaldırmadan, ya da hörmət üçün çox qısa müddətlik başın qaldırıb salamını alıb işinə davam edərdi.
Bir zaman sonra artıq 1 kafedra yetmədi, 2-ci kafedranın rəhbərliyini də anama tapşırdılar, işləri çoxaldı. bəzən məktəbə getmədiyim günlərdə, ya da anam bizdən tez çıxmalı olanda o qadınla yanımda anam olmadan rastlaşırdım, necə xitab edəcəyimi bilmirdim. Bir sabah yenə birlikdə çıxarkən yenə mama o qadına salam verdikdən sonra aramızda bir dialoq olmuşdu:
Mən: maa, ona qadına nə deməliyəm?
Anam: başa düşmədim, nə deməlisən ki?
M: o mənada yox e. Yəni salam verəndə "bibi" deyim, yoxsa "nənə"?
A: nənə nədi, bertrandçik? o xanım yaşca məndən balacadı, "bibi" de, bəsdi.
M: mən elə bildim 50-60 yaşı var.
A: yox, ay bala. Niyə soruşdun ki, bunu?
M: o bibini arada-bərədə görürəm, salam verəndə nə deyəcəyimi bilmək istəyirdim.
başımı qaldırıb anamın üzünə baxanda mənə sadəcə fəxarət ilə gülümsünüb sonra üzünü çevirib irəli baxdığını görmüşdüm. Məni uşaqlıqdan bəri hər zaman "bax, bertrand, sən ziyalı ailəsindəndən, mədəni ol həmişə. Sən hamıya nümunə olmalısan, sənə görə bizə söz gəlməməlidir. Özünü elə aparmalısan ki, həmişə səni nümunə çəksinlər" deyərək böyüdülmüşəm. Bilirəm, bu, uşaqda bir az yüksək eqo yaratdığı kimi ətrafı ilə sağlam bağ qurmağına da mənfi təsir edə bilir. Ancaq anamın mənlə fəxr etməsi daha önəmli idi, Ona görə də o qadına "yorulmayasız" deməyi qərara almışdım. bilirdim ki, nə zamansa məni anama tərif edəcəklər və anam bununla qürur duyacaq, o ki tərif eşitməyi sevir. O gündən sonra nə zaman o qadını görsəm, "salam, bibi, yorulmayasız" deməyə başladım. Hətta bir dəfə təsadüfən anamla birgə çıxanda o qadın bizi yan-yana görəndə: "müəllimə, sizin oğlunuzdu?", - dedi, anam da təsdiqləyəndə "allah saxlasın, çox mədəni uşaqdı", - deyib işinə davam elədi. Anam yenə fəxrlə mənə baxıb sığallamışdı. O gün məqsədimə çatmışdım: anam mənimlə fəxr edirdi və mən xoşbəxt idim. Amma məsələ tam olaraq bu deyil.
Sonrakı illərdə çox şey gəldi başıma. deyil o qadına, bütün xadimələrə, satıcılara, kassirlərə, ofisiantlara - bir sözlə, xidmət sekotundakı hər kəsə qarşı davranışımı dəyişdirən ən əsas şey elə özümün də xidmət sektorunda işləməsi oldu. Hər "Face-to-face" sferada olduğu kimi, bizi də işdə məcbur edirdilər müştərilərə gülümsəməyi, xoş danışmağı. Hər gün yüzlərlə üz, yüzlərlə fərqli xasiyyət, yüzlərlə fərqli qəbildən adam, yüzlərlə fərqli ruh halında olan insanların hamısına gülümsəmək və xoş danışmaq, səbrlə nəyisə izah etmək, üstünə də gəl ağır depressiya, hər saniyə intihar düşüncəsi, maddi, sosial, sağlamlıq problemləri - bir sözlə həyat xirtdəyinə dirəndiyi, iyrənc bir rəhbərliyin idarəçiliyi altında bunu eləmək cəhənnəm əzabı idi. Gəlib bütün əsəbini və qıcıqlığını üstümə tökənlərin sayı-hesabını unutmuşam. Mən də çox, həm də lap çox istəmişəm o seriallardakı kimi hər şeyi yerə çırpıb, qarşındakının üstünə qışqırıb, tüpürüb, söyüb, lap vurub göt-baş edib hər şeyə siktir çəkməyi. Amma o pula hər şeydən çox ehtiyacım var idi, edə bilməzdim, məcbur idim dözməyə...
O günlərdə bəzən biri gəlirdi: mühriban şəkildə salam verir, sifarişini deyir, səbrlə gözləyirdi. Tələsdiyini belə xoş bir şəkildə ifadə edirdi. Bax o adamlar o qədər yükün və basqının altında insanın əhvalını, bəzən də bütün gününü elə gözəlləşdirirdi ki, sözlə ifadə etmək çox çətindir, bunu ancaq yaşayanlar bilər. Qəlbimin bütün dərinliyi ilə minnətdarlıq duyurdum, bəzən gözümün dolduğunu gizlətməkçün gedirdim ayaqyolunda üzümü yuyurdum. Hətta neçəsi olurdu ki, təşəkkür edib gedəndə birbaşa özlərinə "kobud davranmadığınız üçün əsas siz sağ olun. Kaş hamı sizin kimi mehriban olardı" demişəm. Bəzi müştərilər vardı ki, əməlli bağ qurmuşduq aramızda. Bax həmin o günlərimi "atlattıktan" sonra özümə söz vermişdim: deyil xidmət sektoru, bütün işçilərə hansı ruh halında oluramsa-olum mehriban davranıb salamlaşacağam. Hətta əsəbi olsalar da, bir neçə dəfə şans verib yenə də yenidən xoş davranacağam. Çünki hansı birini görsəm, avtomatik özüm gəlirəm gözümün qabağına.
Sözümü ona gətirirəm ki, Günü bu gün də həmin o bibiylə qarşılaşıram. Hiss edirəm ki, mənim həminki o balaca uşaq, həmin o müəllimənin oğlu olduğumu xatırlamır. Uzun illərdir anamla bir çıxmıram evdən, əsgərliyimi də saysaq 2-3 il məhləmizdə olmamışam, o qadınla rastlaşmamışam. həm də ki bütün bu illər ərzində xarici görünüş olaraq da çox dəyişmişəm: ikicə il məni görməyən doğma əmim belə məni tanımamışdı, qaldı ki o qadın tanıya? Bax elə bu Yayın sonu, sentyabrın əvvəlində elə oldu ki, ard-arda 4-5 gün üz-üzə gələsi olduq. Həmin o günlərdə çox gözəl bir şey oldu. Həmin gün yenə pilləkənlə düşəndə gördüm blokun içini silir. Addım səslərimi eşitmiş olmalı idi ki, başın qaldırıb boylandı. Heç gözləmədiyim anda bibi məni görən kimi dikəlib diqqətlə üzümə baxdı. Hiss elədim ki mənim ona salam verməyimi gözləyir deyə edir. Yanına çatıb adətim üzrə gülümsünüb "sabahınız xeyir, bibi, yorulmayasız", - deyəndə o da mehriban şəkildə "sizin də sabahınız xeyir. gününüz uğurlu olsun" dedi. O gün başa düşdüm adicə salamımın o bibiyə necə xoş təsir elədiyini, ona necə gərəkli olduğunu və bəzən bunu umduğunu.
Hə, bir vaxtlar anamı qürurlandırmaq üçün başlamışdım, qeyri-səmimi idim, şərtli bir gözlənti içərisində idim. Amma indi... indi artıq illərdir özümə vicdani borc kimi sayıram və belə hallar içimdə sadəcə təsəlli yaradır. Hər nə qədər bəzən bəziləri heç salamımı almayıb, "gecəniz xeyrə"ləri cavabsız qoysa da.. Bəlkə də heç də "friendly" bir xarici görünüşümün olmamağından qaynaqlanır, amma alındıracam. Əslində, deyil tək o bibi, yolboyu gördüyüm təmizlikçi xalalara, marketimizdəki kassirə, işdəki xadiməyə, mühafizəçi dayıya verdiyim o "salam"lar, "necəsiz?"lər, "yorulmayasınız"ları həm də özüm üçün verirəm. Onlara bunu edəndə onlardan ziyadə, sanki sınıq-salxaq halda nələrəsə görə məcbur dözən və tutunmaq üçün gün boyu xırdaca bir təsəlli və xoş bir şey axtaran o keçmişdəki mən'ə edirmiş kimi hiss edirəm. Hər halda, onlar da istəyərdi evində oturub nəvəsi ilə oynamağı, ya da yaşıdım olan o qızların, oğlanların o vaxt mənim də arzuladığım kimi gedib sevdikləri insanlarla, ya da isti evlərində ailəsi ilə xoş zaman keçirməyi. kim 40-50-60 yaşında küçə süpürüb hoş bir əhvalda olar ki? Ya da kim istəyər xidmət sferasındakıları hambal kimi görənlərin, üzlərindən zəhrimar yağanların olduğu cəmiyyətdə ömrünün ən gözəl illərini "müştəri hər zaman haqlıdır" mottosuna məcbur edilərək keçirməyi? Və sözün düzü, buna qarşılıq olaraq xoş bir cavab alanda, onların azca da olsa, kefinin açıldığını görəndə özüm də xoşbəxt oluram. Nə də olsa, mən də hələ də gözəl olduğunu düşündüyüm bir həyat yaşamıram. Və düzünü desəm, bəzi günlərim təməldə onlarınkından o qədər də fərqlənmir: bəzən gecə uzanıb tavana baxa-baxa özüm-özümə hesabat verərkən gün ərzindəki tək xoş anımın elə o salamlaşmalar olduğunu görürəm. Əsas odur, vicdani borcumdan çıxıram, əlimdən gələni əsirgəmirəm. "ən azından cəhd elədim"...
bu gün sabah 10 il olacaq ciddi-ciddi oturub futbol izləmirəm. di gəl ki, bəzən old trafford'dakı manchester united - galatasaray və ya qarabağın son oyunu kimi bəzi oyunlar olur ki, adam oturub baxmaq istəyir. o da ki tək yox e, hansısa məkanda uşaqlarla. bunda da məğz topun dalınca qaçan qaqaşlara baxmaq deyil; o həyəcanı, göstəriləcək olan əzmi, rəqabəti, oyundakı və oturduğun məkandakı gərginliyi hiss eləmək və anı yaşamaqdı. bu dəqiqə mən özüm də oturub həmin oyunların qısa icmallarına baxanda mənasız gəlir, ancaq o anın içində olanda isə tamam başqa dünya olur və kədər, sevinc, əsəb - bütün o hissləri yaşamaq ləzzət edir.
ümumiyyətlə, idman növlərini və bunun timsalında bir çox şeyləri mənasızlaşdırmağı düzgün hesab eləmirəm. belə tiplər də yetəri qədər çoxdu. futboldan danışanda "22 nəfər topun dalınca düşüb" məntiqilə yanaşır; ufc, kikboksinq və ya hansısa döyüş növləri olanda "gij kimi durub bir-birlərini döyürlər", rally, f1-dən söz düşəndə "bu nədi e, eləcə viyuuu, fso" deyir və s.
bu tip düşüncə tərziylə yanaşanda deyil təkcə idman növləri, həyatdakı, demək olar, hər şey mənasızlaşır: "mal kimi işləyirik ki, hansısa yekəqarın milyonları qatlayıb qoysun cibinə" və s bu düşüncə(lər və qəlibləri) ilə xırdalığa getsək, onda gərək vurub özümüzü də öldürək ki, "onsuz da öləcəyik, bir müddət sonra heç kimin qozuna da olmayacaq, hər şey mənasızdır".
demirəm bunlar həqiqət deyil, məndə də uzun müddət olub bu şey. amma bu, insanın xoşbəxtliyini və həyatdan məmnunluğunu azaldan şeydir. ən azından, məndə belə idi. day durub fanatik olmaq da düzgün deyil, amma məncə, bu kimi düşüncələrdən kənara çıxıb, xırdalığına eniləndə mənasız gələn bir çox şeylərdən zövq almağı bacarmaq lazımdır. önəmli olan yaşadığımız duyğulardır. içki, siqaret, narkotik deyil ki pis vərdiş olsun; zövqdür də, hərə bir şeydən alır və yaşayır.
hə, bir də ki, bir tərəfin idmanın hansısa qolunu mənasızlaşdırdığı, o birinin də fanatik olduğu müzakirələr də (əslində, çox vaxt mübahisə olur) gərəksizdir. fikirlərini bir-birlərinə yeritməyə çalışmadıqları və sadəcə bölüşüb mövzunu bağladıqları müddətcə ikisini də doğru sayıb öz axarına buraxmaq yaxşıdır. əsas odur hərə öz tutduğu fikirlərlə başqalarına mane olmadan xoşbəxt və məmnun yaşasın.
Bu cizgi filmi izləyib də omnitrix xəyalı qurmayan oğlan yoxdur yəqin ki.
Ancaq mənim toxunmaq istədiyim nüans başqadır. Diqqətlə izləmiş olan hər kəsin yadında olar ki, Ben nə problem olsa, o dəqiqə qəhrəmanların arasında ən güclüsü olan "4 kol"a çevrilmək istəyirdi. halbuki Saat heç də hər zaman benjamini istədiyi personaja çevirmirdi. "4 kol"u seçdiyi halda bəzən o mini "gri madde"yə, bəzən də sürətli qaçan "şimşek hız"a dönürdü. Əslində, burada omnitrix saatının Ben'ə, rejissorların da izləyən uşaqlara aşılamağa çalışdığı fikir bu idi ki, problemləri hər zaman güc yolu ilə həll etmirlər.
Yəni "mutfilimdi də" deyib keçməmək lazımdır, 2000'lərin cizgi filmlərində bu cür möhtəşəm detallar çoxdur.
Tanım olaraq isə:
son izləməyimdən 8-9 il keçməyinə baxmayaraq introsu hələ də əzbərimdə olan cizgi filmdir "her şeyin başladığı an o uzay gemisi
Şimdi onun bileğinde bi sır ve güç gizli
Artık o süper güçlü, sıradan biri değil
O ben10... Ben 10, ben 10..."
(bax: tarixdə bu gün)
(bax: 20 yanvar 1990-cı il hadisələri)
çox insan birinci şəkli paylaşır. amma Azdan-çoxdan fotoqrafiyadan bildiyim varsa, əminliklə deyə bilərəm ki, dünya fotoqrafiya tarixində bu fotodan daha ikonik, "expressive" çox az foto var. Hər görəndə tüklərim biz-biz olur. bu şəkil bu gün barədə daha güclü anlam daşıyır, nəinki ilk foto. yaşayanların canı sağ, rəhmətə gedənlərin ruhu şad olsun.
Deməli, o vaxtı birinci dəfədi akademiyadayam(bax: dtx)
. içəridəki muzeyi gəzəsiyik, ora ilə tanış edəcəklər (publik muzey deyil, çaşıb gedib-eləməyin). Mənə də evdən tapşırıblar ki, orada diqqətli olum, pilləkənləri sayım, pəncərələrə baxım, içəridə olan tablolara, divarlara - bir sözlə hər şeyə diqqət edim: "muzey bəhanədi, hər şeyi yoxlaya bilərlər".
Gəldik akademiyaya, içəridə bir qadın mayor qarşıladı bizi, o rəhbərlik edəcəkdi. "tecrübe işte", dedikləri kimi də oldu. Bir az gəzmişdik ki, təhlükəsizlikdən və s. söhbət düşdü, qayıdıb tipik sual olaraq pilləkənlərin sayın soruşdu, qayıdıb dedim. Sonra bir az keçdi, heydər əliyevin kqbdə işlədiyi vaxtı olan kabinetinə girdik, xidməti fəaliyyətindən və s çoxlu-çoxlu danışdı. Məlum, bəyənsən də, bəyənməsən də, adamın həm şəxsi, həm xidməti fəaliyyətini bilən biri qəbul edər ki, dəhşət ağıllı, əzmkar kişi olub. Nəsə, içəridə hər şeyə radar kimi diqqət edib, bütün danışdıqlarını əzbərləyirdim. Otaqdan çıxdıq, qayıtdı ki, "heydər əliyevin masasında neçə telefon vardı?", dedim "x". Dedi "bəs neçə saat vardı və saatlarda saat neçə idi?". Sayın bilirdim, saata diqqət eləmişdim deyə qaldı içimdə. Bir az sonra da ölkə tarixindən nəsə söz düşəndə soruşdu ki, "heydər əliyevin otağındakı o yekə xəritədə azərbaycanın sərhədləri hardan-hara kimi göstərilmişdi?", ardınca da "o xəritədə hansı şəhər xüsusilə işarələnmişdi?", bunları da bildim. day burada deməyim o şəhərin adını, ikinci dəfə zibili çıxmasın işin. ikinci dəfə dedim, çünki birinci dəfəni oxumaq üzrəsiz.
Sonrasında girdik Növbəti zala, uşaqlığından, ailəsindən, ilkin gənclik illərindən olan fotoları göstərib məlumat verdi, sonra qayıtdı ki, "kiminsə nəsə sualı var?". Mən qoçaq qayıdaram ki, "mənim var", dalınca da sualımı verdim ki, "siz dediniz heydər əliyev xüsusi xidmət orqanlarına 20 yaşında qəbul olub, halbuki 1943 yox, 41-ci ildə başlamışdı fəaliyyətə, yəni 18 yaşında". Ala bunu demişdim ki, qadın diqqətlə gözümün içinə baxdı, ürəyimdə dedim "mən ölüm poxu çıxdı". Mən də birdən-ikiyə maraqlanmamışam, yaş da 17, hələ təzə-təzə temaları bilməyə başlamışam. hardan bilim e ki, yuxarı vəzifəli şəxs qatığa qara desə, "oldu" deməlisən, sorğu-sual eləmək nədi?! Özü də gör kimə, harada və nə sual?!". 2-3 saniyə sonra Qadın üzün çevirib digərlərinə qayıtdı ki "başqa sualınız yoxdursa, keçək digər zala". Blyaa, orda artıq ürəyimdə dedim "gül kimi yaxşı gəlmişdik, altın bərk vurduq". Bildiyin dizlərim boşaldı aq. O ana qədər xəyallar qururdum ki, 4 il akademiyaya ayaq döymək nədi e, burdan çıxan kimi birbaşa çiyinlərimə paqonu taxıb deyəcəklər "helalsin, yarın gel ekipte işe başla", indi uje deyirdim ki "sən allah bircə burdan sağ-salamat çıxım, başqa heç nə istəmirəm". xd
Şükür, sağ-salamat qayıtdım evə. indi evdəkilər soruşur ki, "necə oldu?", dönüb deyə bilmədim ki, "bərk quş buraxmışam, gecə basıb aparmasalar böyük şeydi". Növbəti günlərdə bildiyin paranoyaklaşmışdım ətağa, diqqətlə insanların üzünə baxır, ətrafda kiminsə ya hansı maşının izləyib-izləmədiyinə göz qoyurdum.
Nəsə, belə. Həyatımda elədiyim ən böyük umbaylıqlardan biridi bu. indiki ağlımla fikirləşəndə deyirəm ki, həqiqətən də cahil cəsarətidi, indi başımı kəssələr deməzdim aq. atası xidmətdə olan dostlarıma bu temanı danışanda o dəqiqə deyirlər ki, "gijdıllağsan ala, orda elə sual verərlər heç?!". Uşaq ağlıdır da, 17 yaş, təcrübəsizlik... Bu da böyle bi anımdır işte.
Deyil təkcə azərbaycanda, bütün dünyada əksər insanlar tərəfindən tərəzinin eyni gözünə qoyulmayan iki mövhum. Əslində, bu entrini (bax: oğlanla qızın dostluğu)
başlığına yazacaqdım, ancaq kontent içərisində əsas olaraq bu 2 şeydən söz açacam deyə ayrıca başlıq açmağı uyğun gördüm. Yəni mövzu sırf qarşı cinslərin dostluğundan və seks faktorundan ibarət olacaq.
Hamısını bir-bir diqqətlə oxuya bilməsəm də, müəyyən qədər yuxarıda adını çəkdiyim başlığa göz atdım və gördüyüm şey mənim baxdığım aspektdən eyni idi: bir tərəf deyir ki, "oğlanın cinsi istəyi olur deyə qızla dostluğu mümkün deyil", digər qrup da deyir ki "yoo, cinsi olaraq istək duyulmayan qızlar da var, onlarla dostluq əladı". Dolayı yolla hər iki tərəf də seks'i dostluq ilə eyni gözə qoymur. Amma məncə, olar. Oxuyan hər qəbildən insanın başa düşməsi ümün niyəsini çox bəsit, sadə formada, etap-etap izah edəcəyəm ki, anlaşıqlı olsun. Bunun üçün də elə ən başdan başlamalıyıq.
dost nədir?
Google-da bir neçə dildə yüngülvari yazıb qısa xülasəsini çıxarsaq, dost - bir-birinə güvənən, etibar edən, aralarında sevgi, hörmət, mehriban münasibət və səmimiyyət olan 2 tanış insandır. Bu tərifi mütləq şəkildə yadda saxlamaq lazımdır. Zira böyük əksəriyyət dost sözünün anlamını bilmədiyi üçün zehinlərində şüursuzcasına bir qəlib formalaşdırıb. Yəni bundan sonra mən hər "dost" işlədəndə qayıdıb bu xülasəni mütləq şəkildə təkrarlamaq lazımdır, beynimizdəki qeyri-müəyyən və mücərrəd dost anlayışını düşünmək yox. Əslində, xırdalığına getsək, ətrafımızda "dostumdu" dediyimiz əksər şəxslə heç də səmimi və etibar dolu münasibətimiz olmadığını(ki, bunlar dostluğun ən əsas təməlləridir), əlaqələrimizin sadəcə səthi tanışlıq ehtiva etməsini anlamaq çətin deyil. insanın az sayda dostu olur, qalan böyük çoxluq sadəcə "tanış"lardır.
Burası aydın olduqdan sonra məlum başlıqda yazarları 2 yerə bölən ən önəmli nüansı - seksi aydınlaşdırmalıyıq (təbii ki, insan üzərindən irəliləyəcəyik). seks nədir? seks - nəsil artırmaqvə yahəzz, cinsi tətminlik yaşamaq üçün olan genital əlaqədir. ("və ya" sözünə xüsusi vurğu etməyimin səbəbi aşağıda aydınlaşacaq)
Bunu da aydınlaşdırdıqsa, əks cinslərin dostluq münasibəti qura bilməyəcəyini deyən və bunu iki cins arasındakı seks istəyinə bağlayan insanların özünə verməli olduğu vacib bir neçə sualı verməliyik: kim deyib ki, seks dostluğu pozur? Harada yazılıb ki, seks və dostluq tərəzinin eyni gözündə ola bilməz? bunlar nəyə əsaslanır?
Cavab sadədir: bu iki şeyin - seks və dostluğun eyni pillədə dura bilməyəcəyini demək əllə tutulacaq xüsusi əsası olmayan bir şeydir. Şəxsən mən bunun sosial cəhətdən təməl səbəblərdən birinin də insanların normal şəkildə "mənim sənə romantik(və ya cinsi) duyğularım yoxdur" demək yerinə, "mən səni dost kimi görürəm" tipli ifadələr işlətməsi olduğunu düşünürəm.
Ümumiyyətlə, gəlin elə yenidən qısaca seksin özünə fokuslanaq. Dedik ki, birinci təməli nəsil artırmaqdır. Lakin biz bir də "və ya" işlətdik axı. Yəni kompleks canlı olaraq biz insanlar çox az sayda canlıdan biriyik ki, seksi həzz almaq üçün də edirik. Ona görə də seksin ikinci, yəni həzz tərəfinə baxaq. Amma ilk öncə həzzin nə olduğunu bilməliyik. Dedik axı, hər şeyi sadələşdirmək və izah vermək lazımdır ki, gərəksiz düşüncə formalarından qurtulaq.
Sual: həzz nədir?
Cavab: həzz - xoş bir şeydən duyulan ləzzət, zövqdür. Seks olmasın, olsun musiqi dinləmək, yağışın altında gəzmək, foto/rəsm çəkmək, səyahət etmək, film izləmək, kitab oxumaq, qeybət etmək və s. və ilaxır hər-hansı bir şeydən duyulan həzz. Demək istədiyim odur ki, fokuslanmalı olduğumuz şey həzzin özüdür. Niyə digər həzzləri dostlarla(dost deyərkən başda dediyim xülasəni təkrar düşünək) etmək okeydir də, cinsi həzz almaq yox? Cinsi əlaqənin dostluğu, yəni iki insanın mehriban, səmimi və güvən duyduğu əlaqəyə zərəri tam olaraq nədir ki, biz buna qarşı çıxırıq? Niyə seksi ya flört, sevgililik, ya da hansısa clubda, barda, partidə tanış olduğumuz insanla 1 gecəlik əlaqə səviyyəsində olunan bir şey halına gətiririk? (yeri gələndə bunlar da şəxsi seçimdi, okeydi. Amma və lakin arada heç bir seksual cəzb olmadığını göstərmək üçün "yox e, o mənim dostumdu" demək yox). Ətrafda məxsusi duyğusal bağlılıq istəməyən, romantik əlaqəyə açıq olmayan o qədər insan var, hansı ki hərəsi həyatında başqa bir şeyə fokuslanıb. indi bunlar neçə sekslə məşğul olsun? Oğlan hər dəfə gedib mexaniki idman kimi fahişə/eskort/seks işçisi (adına nə deyirsinizsə, deyin) ilə olsun? ya az öncə dediyim kimi günübirlik seksual münasibətlər yaşasın? Yoxsa hər iki cins də porno izləyib masturbasiya edərək oturub gözləsin ki, haçan flörtü, sevgilisi, romantik münasibətdə olacağı biri olacaq və seks yaşayacaq? Gəlin özümüzü aldatmayaq, bu suala səmimi cavab verək: bəyəm qızlı-oğlanlı kim çıxıb deyə bilər ki, etdiyi masturbasiyaların böyük əksəriyyətində gələcəkdə həyat yoldaşı olaraq gördüyü, aşiq olduğu insanı düşünür? Bəyəm sizdə heçmi olmayıb ki, ətrafınızda çox istədiyiniz, cani-könüldən xoşbəxtliyini, yaxşılığını arzuladığınız, yanında özünüzü məmnun hiss etdiyiniz, çətin gündə bir-birinizə kömək olduğunuz, sözünüz tutan və yeri gələndə həyatın müəyyən anında(bu, xoş bir söhbət, keçirilən əyləncəli vaxt və s hər-hansı an ola bilər) cinsi olaraq da cazibə hiss etdiyiniz biri olsun?*
100/100 əminliklə deyirəm ki, hamıda olub. Və bu bu o demək deyil hər gecə həmin inanı düşünüb masturbasiya edəsən
. Hansı ki onu təsəvvürünüzdə sevgili, gələcək həyat yoldaşı kimi xəyal etmirsiniz(axı bayaq da dedik: həyatda prioriteti evlilik, sevgililik, romantik bağlılıq olmayan çox insan var). Şəxsən məndə olub, hansı ki romantik çəkim yoxdur, amma cinsi cazibə var. Ona görə də bu sualı, necə deyərlər, "papağı qabağına qoyub" düşünmək lazımdır: Qarşılıqlı tətminlik, məhrəm duyğuları və anları bölüşmək üçün elə səmimiyyət, yaxınlıq, etibar duyduğun insanı seçməkdən daha məntiqli nə ola bilər?
Mən ən son bu mövzunu oturub müzakirə edərkən bunları deyəndə dediyimi fuckbuddylik ilə qarışdırmışdılar, lakin elə deyil. Burada məqsəd fuckbuddy məsələsində olduğu kimi cinsi münasibət deyil; seks, "dostluq ağacı"nın sadəcə bir budağıdır.
Həm də ki sağlam bir münasibət, mehriban bir əlaqə və üstügəl də qarşılıqlı bir cinsi çəkim varsa, bundan gözəl nə ola bilər? Möhtəşəm bir münasibətdir. insanın ömrü uzanır. həyatdan məmnunluğu artır. Nə gərəksiz qısqanclıqlar var, nə bir-birbirinin həyatına müdaxilə, nə "niyə yazıb-eləmirsən?" kimi triplər, nə də başqa bir şey. Hər iki tərəf başın salır öz həyatı ilə məşğul olur, həyatlarında məqsəd qoyduqları hədəflərinə doğru addımlayır. Gərəkli anda sirdaş, dərd ortağı, gərəkli anda xoşbəxtliyini bölüşdüyün yoldaş, lazım gələndə də rəngli bir partnyor. Üstəlik, belə olanda insan qarşı cins barədə inanılmaz bir təcrübə toplayır *
hesabım açılanda mesajlar arasında "qızlar haqqında bu qədər şeyi hardan öyrənmisən?" sualı vardı, yəqin ki cavabı bu entridən almış olar. Az-çox nəsə bilirəmsə, elə bu cür dostluqlardan qazanmışam
.
Hə, bəs seks dostluqda mütləqdirmi? - deyil. Doğmadan da doğma, ta könlümün dərinliyindən xoşbəxtliyini arzuladığım, amma qram cinsi cazibə olmayan o qədər qız dostlarım var ki. Onlarla da əlaqənin ayrı gözəlliyi var.
Dolayısılə, entrini bitirəsi olsam, demək istədiyim, insanlar arasındakı münasibətləri və xüsusilə də dostluğu təməl ehtiyac və instinktimiz olan bir şeyə mütləq qadağa qoyaraq çərçivələməyi düzgün görmədiyim idi. insanlar arası əlaqələr bu cür qəti qadağalar və sərhədlər qoyulacaq qədər bəsit deyil. Zatən başdakı tərifdə də deyilən o səmimiyyət, dürüstlük olduqdan, tərəflər də özlərini, hisslərini, hisslərini bilən biriləri olduqdan sonra bu cür sərhədləmələrə gərək də qalmır.
Xudahafiz.
Böyük çillə*
qış girdiyi gündən 31 yanvara kimi 40 günlük period
bitən kimi başlayan və 20 gün davam edən, növbəsini boz aya(21 fevraldan yaz girənə kimi olan dövr) buraxan, el arasında qışın üç hissəsindən ikincisinə verilən ad. Kiçik çillə böyük çillə və boz aydan havasının çox sərt şəkildə soyuq olmasıyla seçilir və qışın ən soyuq dövrünü əhatə edir. El arasında belə bir deyim də var. Kiçik çillə böyük çilləyə deyir ki:
"heyif ömrüm azdı
Qabağım yazdı.
Yoxsa beşikdəyin beşikdə
Deşikdəyin deşikdə dondurardım"
Mən belə şeylərə diqqət edən olmamışam. amma ilin bu dövrünün nə vaxtsa bu qədər isti olduğunu da görməmişəm. Yəni ən azından illərdir kameramla şəkillər çəkirəm və bayaq da arxivə baxanda bu qədər günəşli hava olduğu qarşıma çıxmadı. Bayaq mama zəng eləmişdi, söhbət hava-suya fırlananda elə o da dedi ki, həyatı boyu gördüyü ən isti kiçik çillə bu ilkidir. 21 dərəcə isti e, zarafat deyil.
var idi. Artıq 1 yastıqla və divanda yatıram, daha az incidir. Amma indiki hal bir az çətin gəlir. Əslində, elə şairin dediyi kimidi hər şey:
