ailədə 5 nəfər uşaq olduqlarına görə nənəm evə qoymur və toyuqların evində qalırlar. bunlar da nəzakət və süleymandır.
bu da ögey böyük bacıları-mehriban.
mən səhv gördüm yoxsa videoda polis həqiqətən qabaqda gedən qadının durduğu yerdə gözünə qaz sıxır? qatığın biri də deyib ki, polisin hərəkəti adekvatdır. silahsız, çoxu da yaşlı və qadın olan kəndlinin üstünə tam təhcizat getmək hansı mənada adekvat ola bilər? ölkədə çox bol iş var imiş kimi camaatın əsas gəlir mənbəyini zəhərləyirlər, etiraza qalxanda da polis ordusu xalqın üstünə gedir, belə ölkənin mk. amma bu vəziyyətdə bircə yaxşı şey orasındadır ki, artıq camaat susmur, öz mənfəətinə çatanda hamı necə mübarizə apara bilir. o xala "yiyəsiz ölkədi, ölkəni satanlar bunlardır" deyəndə eləbil hamının iç səsi oldu.
bir ölüm şəkli. haqqında danışdığımız aktiv evtanaziyadır. bizim müəllim az qala hər mühazirə dərsində bundan danışdığından və hər dəfə islamın qaydalarına bağladığından artıq qulaqlarım bu sözü eşitmək istəmir amma ruhum dərinlərdə daim bu yönə çəkilir. dünyaya gəlməyi biz seçmirik amma ağrısız və acınacaqlı olmayan bir yolla getməyi biz seçə bilirik. bu insan təbiətinə nə qədər uyğundu bilmirəm. lakin evtanaziya mənim fikrimcə qiymətcə indi olduğundan çox çox ucuz və hamı üçün əlçatan bir xidmət olmalıdır. yaşamaq hüququ kimi ölüm hüqumuqumuz da olmalıdır. ağrı çəkməyə dözə bilməyib özünü öldürən xərçəng xəstəsi eşitmişəm məsələn. uşağının ölümünə dözməyib özünü öldürən analar. ömür boyu yatağa məhkum olan insanları da hamımız tanıyırıq yəqin ki. ya da ən sadə şəkildə sadəcə yaşamaqdan yorulan insanlar. ən çox da iflic olan insanlar üçün əlçatan olmalıdır bu xidmət. ailələrin qərarı ilə yox fərdin öz qərarı ilə edilən bir seçim olmalıdır. bəlkə bir çoxları üçün qorxuducu gəlir amma mən öz ölümünü seçməkdən,yaxınlarınla vidalaşıb rahat şəkildə çıxıb getməkdən daha yaxşı bir ölümü təsəvvür belə edə bilmirəm. düşünürəm ki,biz inancsız insanlar üçün daha asandır bu haqda danışmaq çünki inanmır ölümdən sonra bir həyatın var olduğuna. ürək beyinə qan vurmağı dayandırdıqdan 15-20 dəqiqə sonra hipoxia ilə həyatın da bir dəfəlik sona çatdığına inanırlar. amma inanan biri üçün ani bir ölüm belə dəhşətli olduğu halda istəyərək ölümə getmək ancaq ən çarəsiz insanın edəcəyi bir şey,bir növ məhkumluq halı olar yəqin. mən evtanaziyanın hamı tərəfindən seçilməli olan bir ölüm yolu olduğunu qətiyyən demirəm. hətta mümkün qədər passiv seçilimli bir yol olmalıdır. onsuz da heç bir yorğun olmayan insan bəsdir yaşadım qoy bugün ölüm deməz məncə. ölmək istəmək ölmək istəyirəm demək qədər sadə deyil ki. ingilis demişkən dying with dignity. əslində dr.house deyir ki "there is no such thing as dying with dignity. you can live with with dignity,but you can't die with dignity no matter how". ancaq dignitas adlanan bir isveçrə mərkəzli bir şirkət var ki,illərdir insanlar evtanaziya üçün bura müraciət edirlər. hətta əvvəllər bir binanın 5-ci mərtəbəsində imiş evtanaziya həyata keçirdikləri yer ancaq bina sakinləri liftdə gördükləri cəsəd torbalarına görə depressiyaya düşdüklərini bildiriblər və şirkət ordan başqa yerə köçürülüb. websaytlarına daxil olanda bu mottonu görürük:”menschenwürdig leben,menschenwürdig sterben.". tərcüməsi "insanca yaşa,insanca öl" və ya ingilis dilində bu insanca sözü dignity ilə əvəz olunur. yəni ləyaqət. amma bu sətirlərdən sonra beynim öz fikirləşdiyini inkar etməyə başlayır. görəsən həqiqətən ləyaqətlə ölmək mümkündür? yoxsa qocalıqla gələn ölüm də,intihar da,xəstəlikdən olan ölüm də,evtanaziya da eyni dərəcədə alçaldıcı və çox böyük olduğumuzu düşündüyümüz halda bir o qədər kiçik olduğumuzu üzümüzə vuracaq qədər dürüstdür? intellektual kimi təriflər düzsəm də evtanaziya digərlərindən nə qədər üstündür. sona hansı yolla çatsan da onsuz da eyni sona çatıb eyni finish xəttini keçirsən. yoxsa necə başlamışıqsa elə də bitirməliyik marafonu?bilmirəm,yəqin siz də bilmirsiniz. amma evtanaziyanın yenə də ali bir seçim olduğuna inanıram və o savadsız müəlliməmi də qınayıram. o müəllimənin dərsini oxumalı olduğum halda niyə bu yazını yazdım onu heç bilmirəm. dünən xoşbəxt entrylər yazandan sonra bugün niyə birdən evtanaziyadan yazıram onu da bilmirəm. əsas odur ki,düşünürəm. və mən düşünürəmsə voram. ancaq düşünəndə vor olduğumu hiss edirəm. söhbət necə ölümdən mənim varlığıma gəldi onu da bilmirəm. lakin onu bilirəm ki,bilmək həmişə o qədər də lazımlı deyil. heç kimin səbri çatıb entryimi axıra qədər oxumayacağını da düşündüyümdən özümə axıra doğru zibilini çıxarmaq hüququnu hədiyyə edirəm lol. blessed be the rights,blessed be the notion of death and life and blessed be the human ignorance.
qadın azadlığı mövzusunda yazılmış cəfər cabbarlı pyesi. ilk dəfə 11 yaşında atamın kitabları arasında görüb oxumağa başladığım bu kitabı təzəlikcə yenidən oxuyanda məndə güclü təəssürat yaratdı. əgər sona cabbarlının cəfər cabbarlı haqda yazdığı xatirələrini oxumusunuzsa,orda da qeyd edib ki,cəfər cabbarlı hamlet əsərinin azərbaycan dilinə tərcümə edilməsində uzun müddət işləyib. bu əsərin dialoqlarında da şekspir əsintiləri xeyli hiss olunur. bir də yenə bu memuarda sona xanım yazır ki,cəfər cabbarlı onu çadranı atmağa cəsarətləndirən olub.
biraz əsərin sujet xəttindən danışsaq, əsas obraz sevil əri balaş tərəfindən daim sözlü şəkildə əzilən qadındır. balaş qərbə meyilliliyi də əks etdirir eyni zamanda. daha doğrusu şərq insanının qərbə meyillənməsindəki iki üzlülüyü. balaş işlədiyi yerdən tanıdığı dilbər adlı qərb həyat tərzini mənimsəmiş, öz dili ilə "parisdə manikür kursu keçmiş" qadınla birgə yaşamağa başlayır, yüksək təbəqədən insanlarla oturub durur. ancaq bunları edərkən öz kişiliyini də qırağa qoymur,sevilin çadrasını başında saxlayıb onu,utandığı atasını,qaynatasını və mənim üçün əsərin kilit obrazı olan bacısı gülüşü bu insanlardan gizlədir. sevil isə əsl azərbaycan qadını kimi balaşa sadiqdir. gülüş reallığı görür,qara çadranı başlarının üstündəki bulud adlandırır,özü də çadrasız gəzir,dəli adlandırılır. gözləri bağlı olan sevil isə oğlu gündüz üçün hər şeyə dözür,ancaq dilbər onu istəmədiyinə görə küçəyə atılır. sonradan sevil illər sonra oğlunun ad günündə gəlib çıxır. qayıdanda çadrasını atmış,təhsil almış,gözləri açılmış,görünüşü dəyişmiş qadın kimi qayıdan sevil,balaşa gündüzlər oxuduğunu,gecələr isə kişilərlə "qiymətləşdiyini" deyir. sevilin əslində həqiqət olmayan bu sözləri isə indi belə çoxlarına adi gəlməyəcək,dövrün azərbaycan ədəbiyyatı üçün isə inqilab olan bu möhtəşəm dialoqa gətirib çıxarır: balaş.axı,sevil,bu əxlaqsızlıqdır,namussuzluqdur. yox ola bilməz. yalvarıram,sevil,söylə ki sən əvvəlki kimi əxlaqlı və namuslusan... sevil.namus!nədir namus? yalnız qadınların daşıyacağı bir yükdür. sən hər gün bir dəqiqəlik zövqün üçün tuş gəldiyin hər bir qadına göz basırkən,kimsə sənə namussuz demirdi. lakin biz bir lampalıq neft,bir parçacıq çörək,bir doyumluq quru çörək üçün birinə yanaşdıqda,bütün bayquşlar səs-səsə verib,dörd bir yandan: "fahişə,fahişə",-deyə ulaşırlar. halbuki sən mənim gözümün qabağında bir qadının belindən qucmuşdun,mən də qarşında durub titrəyirdim,göz belə qırpmırdın. bilmək istəyirdim ki,sənin adın nə olur? ad birdir. o zaman nə düşünməyə beynim,nə də deməyə dilim yox idi. indi isə üzünə deyirəm: fahişə!
sevil əslində "fahişəlik" etməmişdi. sevil azərbaycanda qadınların azadlıq yolunun simvolu halına gəlməyə layiq olan, dövrünün çox üstündə bir dünyagörüşünə malik yazıçı tərəfindən yazılmış,təəssüf ki,indi belə qadınların heç də azlıq olmayan bir kütləsi tərəfindən başa düşülməyəcək bir obraz idi. bu cəhətdən,hər nə qədər ədəbi cəhətdən mükəmməl olmasa belə “sevil” əsəri daha çox tanınması,oxunması vacib olan əsərdir. çox inanmasam da, bəlkə qadınlar və kişilər sevili oxuyub sədaqətin,fədakarlığın,əxlaqın sadəcə qadınlara məxsus olmadığını, azərbaycanlıların ilişib qaldığı ana-bacı,namus məvhumlarının sadəcə beyinlərdə zəncir olduğunu dərk edə bilərlər.
şərabçılıq elmi. şərabın bütün emal mərhələlərində iştirak edir və sonuncu dequstasiya, yəni, dadma işini həyata keçirirlər. sözün mənşəyi qədim yunanıstanda bir kralın adından gəlir.
deməli, yunanıstanda zevs ilə semele adlı qadının izdivacından bir uşaq doğulur. bu uşaq dionysosdur. ancaq dionysos hələ doğulmazdan zevs semeleni ildırımla yandırır. və sonra dionysosu alıb öz bədəninə yerləşdirir. dionysos zevsin bədənindən ikinci dəfə doğulur. böyüyəndə teatr, əyləncə, şəhvət, xaos, anarxizm və əsasən də şərab tanırısı olur. insanlar şərab içəndə dionysosa dualar oxuyurlar. hətta ona bir hədiyə kimi hər dəfə içəndə şərablarının bir hissəsini yerə tökürlər. dionysos’un oineus adında sadiq bir kralı da var. calydonia kralıdır. dionysos da xidmətlərinə görə üzüm suyuna, dolayı yolla da şəraba oienus’un adını verir. şərabçılıq da calydonia’ya oienusla birgə gəlmiş olur. elmin yunanca adı da oenologie qalır və günümüzə çatır. sifarişi verən: onafilankəsdeyirlər
digər adı ilə van nes rotationplasty daha çox uşaq və ya yeniyetmə yaşlarda olan xəstələrdə ayağın amputasiyası zamanı süni diz oynağı yaratmaq üçün istifadə edilən inanılmaz bir əməliyyat növüdür. ayaqda diz nahiyəsində sarkoma yəni bədxassəli şiş varsa əgər, budun aşağı hissəsi, diz və tibia yəni qamış sümüyü ,qısaca buddan aşağı hissə tamamilə cərrahi olaraq kəsilir. ondan sonra ayaq dediyimiz hissə biləklə birgə ayrılır və 180 dərəcə çevrilərək tərsinə budun qalan kəsilməmiş hissəsinə birləşdirilir. bundan sonra xəstə protez ayaqdan istifadə edir. sağalma müddəti əhəmiyyəti də bundan ibarətdir ki, ayaq bükülə bildiyindən xəstə protezi daha rahatlıqla istifadə edə bilir. ilk dəfə 1927-ci ildə bir ortopedik cərrah tərəfindən aparılıb bu prosedura. o vaxtlar dizli mexaniki protezlər də olmadığından xəstələrə çox komfort imkanı verirdi. hazırda 88% hallarda uğurlu nəticələnir əməliyyatlar. cons and pros nələrdir: xəstə üçün çox daha funksional və rahat olur, ancaq protezsiz qəribə xarici görünüşə görə çox aparılmır bu əməliyyat. bir də qan-damar xəstəliyi olan insanlarda , həmin nahiyədə sirkulyasiyada problem yarada biləcəyinə görə aparılmır. ancaq normal amputasiya pasiyentlərinə nisbətən daha asanlıqla və tezliklə hərəkət edə bilir, hətta qaça bilir bu əməliyyatı keçirmiş pasiyentlər özlərinin bildirdinə görə də. birləşdirilən kvadrat əzələlər qamış və baldır əzələlərini də çəkərək ayağı hərəkət etdirə bilir. ilk dəfə bu əməliyyatı görəndə mind blown idim sözün əsl mənasında.
daha detallı təsviri üçün video:
human life,indeed all life,is poetry
deməli,lou andreas salome rusiyada anadan olub lakin alman əsilli ailəsi ilə birgə sonradan almaniyaya göçüb. mənim də çox bəyəndim möhtəşəm psixoanalizləri yazan,o dönəmdə insanları ağlı ilə özünə heyran qoyan psixoanalistdir. ancaq təəssüf ki, tarixdə əsərləri ilə deyil nietzsche və rainer maria rilke ilə münasibətləri,sigmund freudilə isə irəli yaşlarında dostluq münasibəti ilə tanınıb. simone de beauvoir kimi bir yazıçının sartre ilə tanınması kimi. feniçka əsəri mənim favorilərimdəndir. gələndə bu qadının həyata və kişilərə yanaşmasına,salome daimi bir öyrənmə aclığı çəkirdi. həyatındakı ilk kişi özündən 25 yaş böyük bir rahib olub. qeyd edir ki,o rahibdən fəsləfə ilə bağlı bir çox fundamental bilikləri öyrəndi. daha sonra 26 yaşında friedrich carl andreasla evlənir və kişinin ölümünə qədər evli qalırlar. ancaq salome ilə andreasın evliliyi formaldır və aralarında cinsi əlaqə olmur. salome sadəcə andreas özünü öldürməsin deyə onunla evlənir. yuxarıdakı filosoflarla da münasibətləri elə bu evlilik müddətində olub. deyirlər ki,əsərlərində oxuduğumuz qadınlara düşmən,misogynist nietzschenin səbəbi də elə salomea olan sevgisidir. salome isə nietzsche'ə qarşı belə hislər bəsləmir. salome bütün bu münasibətləri sadəcə fəlsəfəni öyrənmək adına saxlayır və 35 yaşına qədər də heç bir kişiyə bağlanmaq istəmədiyi üçün cinsi əlaqələri inkar edir. ta ki rilke ilə tanış olana qədər.özündən 14 yaş kiçik olan rilke salomeun ilk sevgisi olur. rilkeyə o misralara yazdıran isə salomeun sevgisi. hətta deyilənə görə salome bir dəfə rilkeni tərk edib gedir ancaq yolda onun üçün darıxdığından rilkenin məktubunu yeyir.wtf bitch . freud isə salome ilə 15 dəqiqəlik danışıqdan sonra onun məlumatlılığına və ağlına heyran olduğunu yazır. qeyd edir ki,salomeun səmimi enerjisi adamı daim onun yanında olmağa çəkir. bu ikisinin arasında romantik bir münasibət olmur. bəs şəkillərinə baxanda elə də gözəl olmadığını gördüyümüz salomeu bütün bu fəlsəfə və ədəbiyyatı dəyişdirən adamlara çəkən nə olub? məndən soruşsanız bənzərsizliyi və ağlı. amma salome onlara qarşı həqiqətən nələr hiss edirdi? we don't know and will never know. nəticə olaraqsa, yaxşı ki bu dünyadan bir salome keçib,o gözəl əsərlərini yazıb və onun sevgisi fəlsəfənin ən böyüklərinə əsərlər yazdırıb.
bugün universitetdə bundan danışırdılar. mən bir yerdə evlilikdən danışılanda normalda susuram.çünki danışsam sifətlərində o gic ifadə ilə "hamıdan qabaq sən evlənəcəksən elə ihihhii" deyirlər.nəysə məsələ o deyil.bugün biri dedi ki çərşənbədə üzük salladım stəkana çıxdı ki 32 yaşında evlənəcəm o birilər də güldülər ki sən lap qarıyacaqsan ki.ateist olmaq üçün daha bir səbəbdi bunların varlığı.nəysə mən içimdə bunlara demədiyim qalmadı amma səsimi çıxarmadım. indi dərs oxuyanda yadıma düşdü yenə əsəbləşdim.yəni bunlar gənc insanlardı.amma bu qədər içi boşaldılmış,iyrəncləşdirilmiş, azərbaycanda xüsusilə qadınlara və həm də kişilərə boyunduruq olan bir şeydən ötrü ölürlər.mən başa düşmürəm.insanlar həqiqətən sevgini niyə bu qədər yerin dibinə basırır.niyə bir birini sevmək üçün 7/24 bir-birinin hər şeyini gördükləri,personal space anlayışını yox edən bir məvhuma ehtiyac duyur?niyə kimisə sevmək üçün bir kağızın üstünə imza atmalıdır.niyə də insan özünə möhtac olan,bağlı olan ,həyat boyu ona ayaq bağı olacaq bir canlı yaratmaq istəyər? hər an ölüb gedə biləcəyimiz dünyanı bu qədər sevirsiniz? ortada sevgi filan qoymayan,bütün sərhədləri çeynəyən bir normala niyə ehtiyacımız olsun?mən həqiqətən inanıram ki, birini ruhən və fiziki cəhətdən sevmək üçün belə bir şeyə ehtiyacımz yoxdur.sevgi də bitir,hörmət də bitir,amma o imza bütün həyat boyu sizin arxanızda qara ləkə kimi gəzir.
hələ bunun qadınlar üçün olan aspekti var ki tamam başqa bir leveldı.azərbaycanda və hətta dünyada qadının qabağında iki seçim var:evlənmək və ya evlənməmək/ana olmaq və ya olmamaq.bütün statusları bunun üzərinə qurulur cəmiyyətdə.dünyada da bəli,hətta sex and the citydə buna toxunduqları bir bölüm var. ölkəmizdə isə evlənmiş qadın seçiləndi,erkək arizona kərtənkələsini cütləşmə rəqsi ilə özünə çəkə bilib.sonra da vağzalı ilə cütləşmə seremoniyası eləyiblər.evlənməmiş qadın isə yazıqdır,həyatta əlində olan tək şeyi işidir.ay necə acınacaqlıdır.ya da ana olmuş qadın öz dişiliyini təsdiqləyib və qocalanda ona baxacaq bir uşağı var.təbii yolla ana ola bilmirsə əgər öz orqanizmini məhv eləyib in vitro ya nə yolla olsa 8 milyarda bir dərd daha dünyaya gətirməlidir.xoşbəxtdir.ana olmamış qadın isə bədbəxtdir,yaşamının bir mənası belə yoxdur.mama bir dəfə bir söz dedi ki,qadının ən böyük vəzifəsi analıq olmalıdır hər şeydən qabaq.və hamımızın bildiyi o pointə toxunmayacam bəzi qadınların nəyə çatmaq üçün təəssüf ki,özünü davud heykəli görən kişilərlə evlənməli olması söhbəti artıq hamıya məlumdur.
bir də işin kişilər tərəfi var "gözəl" azərbaycanımızda.ailə dolandırmaq,evinin kişisi olmaq və s. onların da həyatı bir şey deyil. ironiya etmirəm həqiqətən onların da qadınlar qədər olmasa belə evlilikdən itkisi olduğunu düşünürəm.oralara da başqa vaxt toxunaram yoruldum yazmaqdan.dərslər də var.onsuz da bu mövzular yazmaqla heç vaxt bitməyəcək. minlərlə səhifə yaza bilərəm bu haqda əlim ağrımasa.yazımı intellektual və düşünən,normaların altında əzilməyən bacı və qardaşlara bir kitab tövsiyəsi ilə bitirmək istəyirəm.
(bax: simone de beauvoir )
(bax: the second sex )
(baxma: ikinci cinsiyyət )
bura qədər səbr edib oxuduğunuza görə çox təşəkkürlərimi bildirir və istəməyənin bu evlilik deyilən boomer icadına məruz qalmadığı bir həyat arzu edirəm.istəyənə də xoşbəxtlik arzu edirəm.
1943-cü ildə texas da anadan olmuş blues/psychedelic rock ifaçısıdır. Öz erasının ən populyar və güclü səsə malik qadın rockçularından olub.
uşaq vaxtından gözəl olmamasına, çəkisinə və o dönəmdə böyük ayrıseçkiliyə məruz qalan qaradərililərlə yaxşı yola getdiyinə görə bullying lə üzləşib. erkən sayıla biləcək yaşda içki və narkotik istifadəsinə başlayıb. soprano sayılırdı daha çox səsi. janis'in məşhur çıxışları big brother and the holding company qrupu ilə olmuşdu. daha sonra qrupdan ayrılıb ölümünə qədər solo ifa edirdi.
dövrün bir çox medya personaları ilə one night stand tərzdə münasibətləri olması barədə şaiyələr var. deyilənə görə the doors qrupu founder father və solisti jim morrison bir dəfə kulisdə janisə yaxınlaşanda janis içkili olub və jim morrisonun başında şüşə sındırıb. leonard cohen lə də münasibəti olmuşdu. hətta cohen hotel chelsea mahnısını ölümündən sonra janis üçün yazmışdı.
1970-ci ildə sonradan ən çox satan albomu olacaq "pearl" hazırlanarkən qaldığı hoteldə 27 yaşındakı janis joplin ölü tapıldı. səbəb kimi heroin overdose göstərilirdi.ölümündən 25 il sonra isə hollywood walk of fame də janis adına da bir ulduz ayrıldı.
3500 dollara aldığı psychedelic boyanmış porsche isə 2017-də 1.76 milyon dollara satıldı.
(bax: 27lər klubu )
3 filmi arxa-arxaya, ilk ikisini fairy tale ab-havasında, hopeless romantic hissi ilə izləyəndən sonra bütün o hissi məhv edən iyrənc film. iyrənc olmasının səbəbi də həddən artıq real olmasıdır. ümumiyyətlə, hər üçü çox səmimidir filmlərin, kamera yox imiş kimi hiss etdirməsi, dialoqlar mükəmməldir. ancaq before midnight'da feminist bir perspektivdən yanaşılıb. celine'i də çox yaxşı başa düşmək olur biraz fikirləşəndə. bütün o qıcıqlandırıcı hallarını da. bütün məsuliyyət üstünə yüklənib, jesse ancaq oğlunu fikirləşəndə o 4 nəfəri də məmnun eləməyə çalışanda özünü unudub, uşaq-ailə-evlilik çərçivəsində özünü itirib, nə bilim qusma hissi yaradır məndə. ümumiyyətlə uşaqlıqdan öz valideynlərimdə gördüklərimə əsasən "ailə" həmişə nifrət olmasa belə, ikrah hissi yaradan bir şey idi. həmişə fikirləşirdim ki, anam niyə hər şeydən həmişə şikayətlənir, bütün yaxşı anları dava ilə sonlandırır. böyüdükcə yaxşı başa düşürdüm onu , amma indi biraz daha yaxşı empatiya qura bilirəm deyəsən. celine kimi azad düşüncəli, xəyalları olan bir qadın özündən başqa hamı üçün nəsə eləməkdən nevrotik, narsist davranışlar göstərən birinə çevrilir. cəmiyyətin qadınları qoyduğu o "müqəddəs" ana rolunun əziyyətini çəkirlər. yenə də ailə və münasibət məvhumlarına çox baş yormayan biri olaraq çox şey öyrəndim deyə bilərəm.
film before sunrise və before sunset qədər maraqlıdır, hətta onlardan daha realdır, amma məndə a sırpski filmdən, cannibal holocaustdan da betər bir ürəkbulanma yaratdı. 36 pişikli, çəhrayı pərdəli evinin hər yerində kaktuslar, güllər-çiçəklər olan baxımlı bir qoca olmaq barədə düşünürəm artıq. ancaq yenə də olması lazımlı olanı göstərdiyi üçün xoşladım filmi.
phallogocentrism fransız psixoanalist jacques lacanın erkək cinsi mərkəzə alan sosial prinsiplərini ifadə etmək üçün jacques derridanın istifadə etdiyi bir termin idi. daha doğrusu logocentrism derrida tərəfindən gətirilmiş bir şey idi. “logos” söz mənasını bildirsə də,əslində burda danışıq/yazı logosu ifadə edir. yəni “mən” anlayışının əsasını söz təşkil edir qərb fəlsəfəsi anlayışına görə. bir növ danışıqla şüuraltı arasındakı əlaqə insanı formalaşdırır. termin ilk dəfə derrida tərəfindən gətirilməyib ancaq derridanın təhlilləri ilə məşhurdur. phallogocentrism isə “kişi cinsini” mərkəzə qoyan fəlsəfi anlayışdır. lacana görə kişi əsasdır və mühim olandır,qadın isə kişinin bir uzantısıdır. qadın kişi cinsi orqanı olmamasına görə qüsurlu sayılır. ümumiyyətlə,lacan qadını freudun təsirində qalaraq bu mövqeyə gətirir. hətta eyni freud kimi deyir ki, qadın cinsi orqanı kəsilmiş kişidən başqa bir şey deyil. hətta qadınların bu cinsi orqan arzusu səbəbilə uşaq sahibi olmaq istədiyini də irəli sürür freud və freudun yalançısı lacan. dinçilərə default yüklənən bir xüsusiyyətdir əslində phallogocentrism. qərb psixoanalitik ünsürü olmasına baxmayaraq şərqdə daha çox mənimsənilmiş bir prinsipdir.
(baxma: fallus )
not:lacanın çox maraqlı psixoanalizləri var “mən” anlayışı ilə,anadan olduqda ananın bir uzantısı kimi hiss etməmizlə bağlı və s. sifarişi verən: sonra dedilər ki alınmadı
yenə bir biabırçılıq xatirəsi. qəbul imtahanına hazırlaşanda guya tanınmış bir repetitorun yanına gedirdim azərbaycan dilindən. bir məşğələdə 40-45 uşaq olurdu. fizika hazırlığından çıxıb gəlmişəm beynim qazan kimi olub. bir iki gün əvvəl də bu sözü hardasa görmüşdüm, atamdan soruşmuşam ki, nə deməkdi o da deyib müğənni. baxmamışam belə mənasına heç googleda. nəysə dərsdə müəllimə nəsə izah edir. sonra soruşdu ki,munis nə deməkdir. mən də sınaqlarda ən yüksək nəticələri filan göstərirəm. oturmuşam ən qabaqda müəllim dayanıb tam qabağımızda bunu soruşanda. gördüm uşaqların heç biri cavab vermir. mən də necə fatal error verdimsə qarışdırdım munisi manısa. uşaqların bilməməyini görəndə mənə bir cəsarət gəldi az qala qışqıra-qışqıra dedim ki, "müğənni". müəllimə mənə bir dənə death stare atdı ahahshsh. qabaqda oturan uşaqlar güldülər. sonra dərs boyu müəllimənin üzünə baxa bilmədim bir də. böyük ehtimal ondan sonra mənim universitetə girməyimdən də ümidini kəsdi lol.
bugün informativ entry yazasım heç yoxdu ona görə sözaltı gündəlik tərzində davam edirik. türkiyəyə zəlzələ yardımları toplanan yerə mən də köməyə getmişdim bir günlük. qutuları qurtarandan sonra ikili qruplar halında birimiz bant kəsirdik digərimiz bantlayırdıq. mənim də əlimdə rezak var idi. qızın əlindəki bandı kəsmək istəyəndə əlini kəsdim təxmini 2 sm uzunluğunda. yavaşca dəymişdi amma birazca dərin kəsmişdi. nəysə qızının əlinin qanı dayanmırdı bir də bunun ağrısı pis olur balaca olanda öz əlimi də kəsmişdim. qanı görəndə deyəsən pis oldu mən də əlinə salfetka tutdum, yara bandı yox idi. qanı kəsildi sonra amma mənə biraz tərs-tərs baxırdı (haqlı olaraq) mən də awkward gülə-gülə dedim: "mən cərrah olmaq istəyirəm birinci təcrübəm sənin üstündə oldu eheh" . belə səyliklərimə görə də amigdala filan düzgün işləmir məncə. amma axırda tanış olduq metroya qədər birgə getdik lol.
(baxma: cutaneosus tuberculosis)
dəri vərəmi bildiyimiz vərəmə də səbəb olan myobacterium tuberculosis tərəfindən törədilən bakterial xəstəlikdir. özünü dəridə ulserlər, abselər, səpkili yaralar və başqa müxtəlif lezyonlar şəklində göstərir. ümumi olaraq ağciyərlərdən kənar vərəmin geniş yayılan xəstəlik olmadığını nəzərə alaraq bu da çox geniş yayılan bir xəstəlik deyil. tropik və subtropik zonalarda daha çox görülür. biz tərəflərdə elə də görülmür. qadınlarda 2-3 dəfə daha artıq rast gəlinir və xüsilə üz bölgəsində daha çox qarşımıza çıxır. bir neçə forması var amma iki əsas olanı: lupus vulgaris və scrofuladerma. deməli bu xəstəlik əgər tez müalicə olunmazsa ciddi ölçüdə yayıla, dəri xərçənginə çevrilə,burnu,gözləri itirməyə qədər gəlib çata bilər. eyni anda bir çox antibiotiklə aparılır müalicəsi. ancaq antibiotiklərə dirənən formaları meydana çıxır. bunlara da fda yeni dərmanlar hazırlamağa çalışır. xəstəliyin yaratdığı dəri defektlərini aradan qaldırmaq üçün rekonstruktiv cərrahiyəyə müraciət edilir əksər hallarda. bir də həssas content olduğuna görə şəkil qoymuram google etmənizi də məsləhət görmürəm.
amma işdi çox bikar qalıb məqalə oxumaq istəyən olsa deyə link
gizli link ata bildim çox xoşbəxtəm.
the goal is not to read a book,the goal is to become a reader-james clear
son illərdə self-help deyəndə ağlımıza gələn kitab. azərbaycancası atomik vərdişlər . müəllif james clear universitetdə oxuyanda baseball oynayan zaman başına həyati əhəmiyyətli böyük bir zərbə aldıqdan sonra sıra qabiliyyətlərini müvəqqəti olaraq itirir və bu qabiliyyətləri bərpa ederkən tətbiq etdiyi vərdişlər sistemindən yola çıxaraq bu kitabı yazır. kitabın əsas məsələsi iradə gücünü bir kənara qoyaraq güclü vərdişlər qurmağa fokuslanmasıdır. motivasiyanı deyil disiplini vurğulayır. adından da məlum olduğu kimi kiçik kiçik addımlarla davamlılığın təmin olunması. yəni bir işi nə qədər uzun müddət etmənizlə deyil, nə qədər çox dəfə təkrar-təkrar etməklə vərdiş qurulur müəllifə görə. məsələn həftənin 3 günü hər gün 2 saat oxuyub digər günlərdə oxumamaqdansa,gündə 30 dəqiqə oxuyub hər gün oxumaq sizə daha sağlam bir dərs oxumaq vərdişi yaradır. mənim ən diqqətimi çəkən tərəfi vərdişlərin bizim xarakterimizə çevrilməsindən danışılıan hissələri idi. oxuculardan da bir çox saytlarda gördüyüm qədəri ilə çox müsbət rəylər alıb,xeyli də insana kömək edib. mən düşünürəm ki,kitab bizə vəd etdiyini yerinə yetirə bilir,ancaq bir yandan da hamının bildiyi klassik qaydalardan danışılan hissələri olması ilə bu qədər populyarlığa layiq deyil. buna baxmayaraq sadəcə özünüz oxumaqla sizin üçün faydalı olub olmayacağını başa düşə bilərsiniz. burda da eksklüziv bayram xidməti olaraq ingiliscə pdf pdf
dünyanın ən underrated qrupudur. 1968-də almaniyada qurulub amma 1976-a qədər band x olaraq çalıblar. udo dirkschneider yəni köhnə vokalistləri möhətşəm vokal istedada malikdir. bildiyimiz u.d.o qrupunun qurucusu olan udo.
1-2 ay əvvəl random bir metal playlistində amamos la vida ilə ilk dəfə tanış olmuşdum acceptlə. ondan sonra kill the paini görüb mahnıya qarşı platonik hislər bəsləməyə başladım. bu kill the pain dünyanın ən mükəmməl amma yenə də underrated qalmış mahnılarındandır. həm də məncəsiz filan çünki metal dinləyən də dinləməyən də sevər bunu. bir guitar solosu var ki,dream theater sololarını belə ötüb dünyanın ən super guitar solosu laureatıdır. bu şahəsərin vokalisti də mark tornillodur. amma açırsan youtubeda dinlənməsi azdır. bəlkə də mənim kimi başqalarının da mahnını paylaşa bilməyəcək qədər içsəlləşdirməsindən ola bilər. gecə dinlənəndə biraz punch in the gut effekti verməsi ehtimalı yüksəkdir.
keçən aylarda bir qohum metroya çox aralı olmayan bir klinikada əməliyyat olunmuşdu xalqlarda. onu görməyə gedəndə mama bolt istifadə edə bilmir deyə metronun üstündəki "maşenik" taksilərdən birinə minib 4 manata. sonra mən gedəndə bolt çağırdım 1.60 tutdu 2 manat verdim. yol da maximum 1.5 km olardı amma fürsətdən istifadə edib üstünə qoyduqca qoyurlar normal taksilər. onlara da bəzən haqq verməmək olmur bu bahaçılıqla. amma boltun,uberin çox istifadə olunmasının səbəblərindən biri də ucuzluğudur. çox vaxt da adi taksinin 10 manata getdiyi yolu 5 manata gediblər 6 manatdan da çox verirəm elə olanda. mən indiyə qədər heç vaxt ekonomla bir problem yaşamamışam. bir-iki dəfə kobud sürücülərlə qarşılaşmışam sadəcə azərbaycanda hər yerdə olduğu kimi. o da şikayət etməli bir səbəb deyil. bir müştərini çatdırıb o birinə tələsirlər ara vermədən. o qədər çox yerdə maddi cəhətdən istismar olunuruq ki, ən axırıncı eləməli olduğumuz şeydir yazıq taksi sürücülərinin qəpiyini hesablamaq. dövlət idarələrinin oğurladığı əziyyətlə qazandığımız pulların hesabını soruşa bilməyəndə hirslərini özəl şirkətlərə hətta sürücülərə tökməyə qədər düşüblər deməli insanlar. özümüz kimi olanlarla belə şeylərə görə mübarizə aparmaqdansa,kasıb olmağımızın səbəbi olanlara qarşı mübarizə aparmaq lazımdır. bizim millətə heç vaxt çatmayıb,uzun müddət də çatmayacaq bu.
rusiya,yekaterinburgdan olan bir qrup insanın qurduğu deathcore kimi superb bir janrın superlik sərhədlərini keçən deathcore band.deməli bu qrupun bir vokalisti var ki, kim səs tellərini bu qədər bir-birinə sürtsə, səs deyilən şey qalmaz amma bu mf hələ də qırtlağını ulti modda işlətməyə davam edir.vokalistin səsi biraz lamb of god vokalistinin səsinə oxşayır amma daha yaxşı versiyasıdır.sözləri də,bəzi mahnılarının adları da möhtəşəmusdur.yəni nolar dinləyin.illərdir bu qədər yaxşı deathcore eşitməmişəm.burda da: https://youtu.be/ANulQWzo4qohttps://youtu.be/C7OTUNqAIwY
edit:hə bir də rusiya ukraynaya hücum edəndə rus olmalarına baxmayaraq reaksiya göstərən qrupdur.
(bax: the shawshank redemption )
brooks was here səhnəsinə baxanda 12 yaşım olardı yastığın dalında gizlənib ağlayırdım.bir müddət əvvələ qədər lock screenimdə o səhnə var idi.
(bax: turtles can fly)
(bax: lakposhtha ham parvaz mikonand)
bu film çox tanınan bir film deyil amma başlığı var imiş çox əla da entrylər yazılıb.az qala cannibal holocaust qədər yalın,realdır səhnələri amma bu manyakstyle deyil hədsiz dərəcədə kədərlidir əgər kədərli düzgün sözdürsə.daha çox ikrah yaradır.bütün səhnələri gözün önündən getməyəcək kimidir.
(bax: time of the gypsies )
bu da yenə super super bir filmdir.xüsusilə perhanın nənəsi ilə olan səhnələri yadımdadır.baxmayana baxması şiddətlə tövsiyə edilir.
bir də (bax: requiem for a dream)
buna da baxmayan olmaz da yəqin.final səhnəsi məncə cinema tarixinin ən vurucu səhnələrindəndir.
hazırda bunu eləməyə qərar verdim çünki eləyəcək başqa bir şey qalmadı. 1 saat oxudum bəsdi. belə eləyəndə səhərə qədər vicdan əzabı çəkirəm sonra. ondan sonra da vicdan əzabının gətirisi olan varoluş sancısının nəticəsində yenə dərs oxumaqdan yayınmaq üçün varoluş sancısı başlığına yazacam. daha sonra da midtermə bir gün qalmış 21 dekabr üçün şam alan azərbaycanlı təlaşıyla sual oxuyacam. bu nə jizndi a.
uşaqlığından bəri yaşadığı kədərli hadisələrin və xəstəliklərin izini ömrü boyu daşıyan və şeirlərində də əks etdirən, ölümə qarşı dərin marağı olan, bütün misraları bir-birindən gözəl şair. təəssüf ki, elə xroniki melanxoliyası da oğlunun ölümünə aparır. ətrafındakıların dediyinə görə 24, özünün bildirdiyinə görə 3 dəfə intihara cəhd edib. 3 cəhdini də "3 kere de canımdan bezdim" kimi ifadə edib şeirlərindən birində. ancaq bu intihar cəhdlərinin heç biri uğurlu olmayıb. atasının təsiri altında qalan oğlu vedat isə 17 yaşında özünü galata kulesindən ataraq öldürür. deyilənə görə, əlində "intihar öyle edilmez, böyle edilir,baba" yazılan bir kağız da tapılır. "oğlunun ölümündən sonra da aşağıdakı " galata kulesi" şeirini yazır:
6 Haziran 1973
Pırıl pırıl bir yaz günüydü
Aydınlıktı, güzeldi dünya
Bir adam düştü o gün Galata Kulesi’nden
Kendini bir anda bıraktı boşluğa
Ömrünün baharında
Bütün umutlarıyla birlikte
Paramparça oldu
Bir adam benim oğlumdu...
Gencecikti Vedat
Işıl ışıldı gözleri
içi
Bütün insanlar için sevgiyle doluydu
Çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
Kendini bir anda bıraktı boşluğa
Söndü güneş, karardı yeryüzü bütün
Zaman durdu
Bir adam düştü Galata Kulesi’nden
Bu adam benim oğlumdu
“Açarken ufkunda güller alevden”
Çıktı, her günkü gibi gülerek evden
Kimseye belli etmedi içindeki yangını
Yürüdü, kendinden emin
Sonsuzluğa doğru
Galata Kulesi’nde bekliyordu ecel
Bir fincan kahve, bir kadeh konyak
Ölüm yolcusunun son arzusu buydu
Bir adam düştü Galata Kulesi’nden
Bu adam benim oğlumdu
Küçüktü bir zaman
Kucağıma alır ninniler söylerdim ona
“Uyu oğlum, uyu oğlum, ninni”
Bir daha uyanmamak üzere uyudu Vedat
6 Haziran 1973
Galata Kulesi’nden bir adam attı kendini
Bu nankör insanlara
Bu kalleş dünyaya inat
Şimdi yine bir ninni söylüyorum ona
“Uyan oğlum, uyan oğlum, uyan Vedat”.
dünən 83 yaşında həyatını itimiş 80lərin ikonlarından biri,"queen of rock n roll",simply the best. onun ən məşhur dövrlərində hələ dünyada olmasam belə pop-rocku mənə sevdirən idi. bir ulduz da belə söndü. rest in peace,queen.
yeni bir sosial media tətbiqidir. konsepti çox fərqli bir şeydir. günün random bir saatında "take your bereal" deyə bildiriş göndərir. bildiriş gələndə anlıq ön və arxa kamera ilə şəkil çəkirsən və sadəcə 2 dəqiqə vaxt verir çəkmək üçün. amma məcbur deyil bildiriş gələn kimi,bir neçə saat sonra da çəkmək olur. neçə retake etdiyinizi də göstərir amma. instagram və s. digərlərindən fərqi budur ki, filter istifadə etməyə icazə vermir,birbaşa telefonun default kamerasından çəkməlisiniz. sadəcə ekşidə filan database toplaması kimi komplo teoriləri uyduranlar var bilmirəm bəlkə də edir amma facebook bunu neçə illər edib onsuz so çox da fərqi yoxdur məncə digərlərindən bu cəhətdən. çox səmimi bir yer kimi gəldi mənə, çünki hamının o an olan təbii halını görürük. əsasən xariciləri görürəm mən discoverydə, bizimkilər və türklər hələ çox da kəşf etməyib buraları yaxşı ki. çox da minimalist,sadə interfacei var. foto gündəlik kimi istifadə etmək üçün də idealdır məncə. mənim kontaktımdan cəmi 1 nəfər yaxın dostla followlaşırıq. o sevgilisi ilə bereal paylaşır,mən də anatomiya atlası ilə. burda belə üzümüzə vurulur lol.
nəticə etibarilə hələ ki, çox da kütlə çəkməməsi səbəbilə mən bəyəndim. instagirllərin kəşf edib,kim filtersiz daha gözəldir yarışına girməyəcəklərini ümid edirəm.
edit: bereal çəkmədən başqalarının bereallarını da görmək olmur. bir də çox scrolluq bir kontent olmadığından və follow sayı az olduğundan vaxt aparan deyil.
)
