bir filmde aksiyondan cox felsefi yada dialoq derinliyi gozleyen insanam normalda. ancaq sixildim bu serialdan. herkesin, her insanin sahsina munhasir oldugunu, zovqlerin de yarisdirilmayacaginin ferqindeyem.
hec elaqem olmayan insanlarla camp etmekdense evde oyun oynamaq yaxsidir, duzdur. zovqun de yerleri var bu ayri movzudur.
ancaq sirf serialdan danissam, carolun introvertlik qarisiq gizli tekebbure sahib oldugunu dusunurem. sade susu verdiyi deyerli heyatini en basdan yabana atmisdi. digerleri ise oyunu qanunlara gore tipik insanlar idiler.
carol hec neyi tecrube etmek istemirdi, men hirslenirdimdssfg
gozlediyim qeder erdemli de deyildi, olmali da deyil belke. ancaq vecsizliyini basqa insanlardan ustun olmaq kimi gorurdu.
neyse bu gun de bir obrazi surudum, niye de yox!
mesaj @101253 ♡
03:55
@101253 carolun məni əsas əsəbləşdirən cəhəti səs tonu idi. Asta danışmaqda problem yoxdur amma bu qədər mimik və emosiyadan uzaqlıq da adamı əsəb edir.
Çox andrew tate kimi bambılı insanları, fikirlərini çatdırmaq istəyən vaxt klon kimi şəkildən şəklə girməklə lağa qoyuram, yəni ümumi olaraq natiqlik maskası altında edilən bu tip şeyləri də sevmirəm. Deyəsən danışan insanları sevmirəm, həmçinin insanları da. We all just talking heads, and we all have some degree of arrogance i think it is the initial force to do stuff instead of not dying
Çox andrew tate kimi bambılı insanları, fikirlərini çatdırmaq istəyən vaxt klon kimi şəkildən şəklə girməklə lağa qoyuram, yəni ümumi olaraq natiqlik maskası altında edilən bu tip şeyləri də sevmirəm. Deyəsən danışan insanları sevmirəm, həmçinin insanları da. We all just talking heads, and we all have some degree of arrogance i think it is the initial force to do stuff instead of not dying