3. hal hazırda azərbaycanda film sənayesinə baxanda gözümdə 2 qrup canlanır. 1cisi azərbaycanfilm, butafilm və s. studiyaların işlədiyi şablon filmlər. şablon sözü əslində yerinə oturmur ama başqa cür deyə bilmirəm. çünki filmə baxdıqda rejissor işi görünmür, elə bil yuxarıda əli cibində olan biri pul yatırır və deyirki yalvarıram sizə əlinizdən nə gəlirsə edin və avropa sinamasına oxşar bir şey çıxarın ortaya. studiyalarda çalışan hamı da elə bil avropada özünü təsdiq eləmiş nə varsa (texnika, ssenari, mövzular və s.) gətirib boşaldırlar filmə. ortaya çox absurd bir şey çıxır. çünki avropanın problemləri və mövzuları bizimkilərlə eyni deyil. izləyici isə fərqində olmasa da öz problemlərini axtaracaq filmdə. problemi tapsa belə başqa bir şey (məsələn aktyorluq) imkan verməyəcək ki, empati qurmağı bacarsın. 2ci qrup filmlərə yarımdünya kimi filmlər aiddir. izləyicilərin 99 faizinin arzuladığı lakin heçvaxt yaşaya bilməyəcəyi hadisələri çəkib göstərən filmlərdi. burdakı izləyicilər də başqa cürdü, qozlarına deyil. heçnə fikirləşmirlər ancaq arzulayırlar ekrandakıları. sevgilisiylə gəlib oturub "kaş məndə də bu anları yaşaya biləcək imkanlar olardı". yanında oturan qız da ekranda gördüyünün kiçildilmiş variantını gözlüyür onnan. filmə baxandan sonra da hər ikisində qarşısındakına narazılıq hissi oyanır. ama çox böyük kütlədi. 1ci qrupla oxşarlığı odu ki burada avropadan yox türkiyədən oğurluq ideyalardı. ideya türklərin deyil təbii ki ama bular oranı bilir oranı tanıyırlar. qarşıdakı ən azı 10 ildə belə filmləri hələ çox görməli olacağıq. çünki pul qazanmağın yolunu təzəcə tapıblar bizimkilər. asan asan əl çəkən deyillər.