7. son günlər çox izlədiyim incəsənət məhsulu.
xüsusən novruz bayramı ilə əlaqədar verilən bayram günlərində nələr izlədim nələr. gözlərimin indiyə qədər ağrıması fasiləsiz noutbuka baxmağımla əlaqəlidir.

jean-luc godarddan 6 film izlədim, hamısı ayrı bir dünya, ayrı bir aləm yaratdı beynimdə. bir insanın, bir rejissorun necə cəsarətli və geniş xəyal dünyası ola biləcəyini duydum.
françois truffautdan 3 film izlədim. bir insanın necə humanist və mərhəmətli ola biləcəyini duydum. "les quatre cents coups" filmi məni şoka saldı. film kimi film.
leos caraxın "holy motors" filmi izlədim. bir rejissor necə mürrəkkəb ola bilərmiş. filmdən anladıqların anlamadıqlarımdan qat-qat az oldu.
stanley kubrickdən iki film daha izlədim və bütün yaradıcılığın izləmiş oldum. ilahi bir insan necə mükəmməl olarmış. "eyes wide shut" əsəblərimlə oynadı, amma çoxları ilə razılaşıram, bu, onun ən yaxşı filmi deyil.
asghar farhadinin "jodaeiye nader az simin" filmini izlədim. qüsursuz nəsə desələr, rahatlıqla bu filmi deyə bilərəm.
cristian mungiudan "4 luni, 3 saptamâni si 2 zile" filmini izlədim, tüklərim biz-biz oldu. bir rejissor həyatı belə çılpaq təsvir etməyi necə bacarır?!
hiroshi teshigaharadan " suna no onna" izlədim, həyatım bomboz oldu.
daha nələri deyim..."nuovo cinema paradiso" izlədim, eyni anda həm üzüldüm, həm sevindim, krzysztof kieslowskinin rənglər seriyasını izlədim, depressiya, ümidsizlik necə ifadə olunmalıdır anladım, " bir zamanlar anadolu'da"nı izlədim, qaranlıq necə çəkilməlidir, subliminallıq necə ötürülməlidir anladım. "tabutta rövaşata"nı izlədim, üzüldüm, betərin doğrudan da betərinin olduğunu anladım, tez-tez "ama arkadaşlar iyidir" deməyi özüm-özümə tapşırdım. indi daha yaxşı anlayıram ki, əsl film baxdığınız an ağrıtmaqla, güldürməklə bitib getmir. yara edir, qalıcı olur beyində və fraqmentlər yada düşdükcə, bu yara özünü xatırladır.