Anyone meşədə gözünü açır. Bir neçə həftədir ki, aclıqdan əziyyət çəkdiyinə görə xeyli zəifləmiş, güclü əzələləri ərimişdi. Gecədən qalan kofesini içərək yola düzəlir. Ağlında sadəcə iki şey var idi, o da əsas qatili taparaq ədalətə təslim etmək və qəsəbəyə geri dönərək əvvəlki nüfuzunu bərpa etmək. əslində, ədalət də ona qarşı qərəzli mövqe nümayiş etdirmiş və sadəcə bir neçə dəlilə əsaslanaraq haqqında axtarış əmri çıxarmışdı. Təbii ki də bunda şerif timidus-un da rolu az olmamışdı.
Belə olan halda qaçmaq anyone üçün yeganə çıxış yolu idi. Axtarış əmrindən sonra digər qəsəbələrdən də kovboylar, mükafat üçün anyone ovuna çıxmışdı.
Gün ərzində meşədə xeyli yol qət edən anyone, sonunda sözaltı qəsəbəsindən 77 mil uzaqlıqda yerləşən qızılağac qəsəbəsinə çatdı. Gecəyarısı olduğuna görə qəsəbədə adam nəzərə çarpmırdı. Belə bir vəziyyətdə qəsəbəyə girmək olardı. Düzdü, onsuz aclığına güc gələ bilməyən anyone üçün başqa seçim yox idi. qəsəbəyə doğru irəliləyən anyone-a qəribə gələn yolun ortasında başı vəhşicəsinə dağılıdılmış it balası idi. Diqqətlə baxanda it meyidinin hələ təzə olduğunu dərk etdi çünki qan hələ isti idi. şüphəli şəkildə Qəsəbənin Girişinə çatan anyone, qızılağac adının altına belə bir söz yazılan taxta parçasına diqqət yetirdi: “qəti olan hökm, sadəcə, allaha məxsusdur!...”
çernyayevski və ağsaqqal təəccüblü şəkildə samuel-ə baxırdı. Bir müddət səssizlikdən sonra samuel, silahını çıxardı və stolun üstünə qoydu. əslində, çernyayevski və ağsaqqal elə oradaca samuel-i öldürə bilərdi amma şerif köməkcisini öldürməyin cəzası edam idi.
“üçümüzdə bilirik ki, qəsəbədə olan soyğunların hamısını siz təşkil etmisiniz.” – dedi samuel. “əlimdə olan bu vərəq parçasını kim yazıb bilmirəm amma məndə əvvəlki bar soyğununu sizin təşkil etdiyinizə dair dəqiq məlumatlar var.” Çernyayevski səssizliyini qoruyurdu amma ağsaqqal-ın səbri tükənmişdi. “həmin məlumatları şerifə verməmək üçün nə istəyirsən?” – dedi ağsaqqal. Samuel şeytani bir gülümsəmədən sonra cibindən bir şəkil çıxardı. Çernyayevski və ağsaqqal şəkilə bir müddət baxandan sonra bunun anyone-ın şəkli olduğunu dərk etdi. “təklifim olduqca aydındır, mənə sadəcə anyone-ın dirisini ya da kəlləsini gətirin. Mən də əlimdə olan bütün dəlilləri yox edim.” – deyən samuel həmin anda gözündə alacağı şərəf medalını düşünürdü. Bu, həm də şerifin gözündə yüksəlmə və şerifin qızı la jolie fille ilə evlənmək üçün əsas namizəd olmaq demək idi. əslində, samuel, la jolie fille-yə qarşı heç nə hiss etmirdi amma şerifini qızını almaq gələcəkdə qəsəbənin şerifi olmaq demək idi. “anyone-ı sadəcə siz yaxalaya bilərsiniz! 30 gün ərzində onun dirisi ya da ölüsü mənə çatmasa, özünüzü 25 illik həbsxana səyahətinə hazırlayın!” – deyən samuel silahını cibinə qoyaraq bardan çıxdı. əsəbi şəkildə stolu aşırdan ağsaqqal silahını çıxardı, samuel-ə arxadan atəş açmaq üçün çölə tərəf yönələndə çernyayevski ona əngəl oldu. “onun ölümü bizim edamımız deməkdir.” – dedi çernyayevski. Ağsaqqal-ı hirsləndirən şey samuel-ə xidmət etmək yox, bir zamanlar qəsəbənin ən usta kovboyu olan anyone-ı yaxalamaq məcburiyyətində qalmaq idi. anyone, ritorika öyrənmiş sırtıq yobaz-ın sirli qətlindən əvvəl qəsəbədə ən böyük nüfuza sahib olan kovboy idi. yaxaladığı 30-dan çox cinayətkarı ədalətə təslim eləmiş, qatı cinayətkar tommy darwinson-u öldürərək onun adına qoyulmuş böyük məbləğdə pulu qazanmışdı. Belə olan halda anyone-ı tutmağın heç də asan olmayacağı mənasına gəlirdi. “texas mərkəzinə gedib yeni silahlar təmin edəcəm. Səhər saat 5-də qəsəbənin mərkəzində atın ilə birlikdə məni gözlə.”- deyən çernyayevski atına minib gözdən uzaqlaşdı. Ağsaqqal isə əsəbi şəkildə bardan viski alaraq evinə doğru yönəldi. Onun evi qəsəbənin mərkəzindən xeyli uzaqda yerləşirdi. Tək yaşayırdı, indiyənə kimi heç vaxt evlənmək və ya birisi ilə yaşamaq kimi fikirlərə qapılmamışdı. əslində, hələ gənc idi, qəsəbədəki bəzi qızların sevimlisi idi.
Xoşladığı yeganə qız la jolie fille idi. onu xoşlamağının səbəbi onun digər qızlara bənzəməməsi idi. hələ yeniyetmə vaxtından onu xoşlayırdı amma ikili arasında heç vaxt bir eşq məcarası baş verməmişdi.
o, Günün bir çox hissəsini öküzlərini örüşə çıxarmaqla və atış təlimi etməklə keçirərdi. Həmin gün də öküzlərini örüşə çıxardıqdan sonra axşamüstü evə gəldi və bardan aldığı viskini içməyə başladı. Gecəyə yaxın yatdı.
Saat 4:30-da yuxudan oyanan ağsaqqal, hazırlanaraq atına mindi və qəsəbə mərkəzinə yollandı. Qəsəbənin mərkəzində isə heç kim nəzərə çarpmırdı. Bu, çox qəribə idi. çünki çernyayevski əsla gecikməzdi. Saat 5:15-i göstərirdi amma ondan hələ də bir iz yox idi. getdikcə şübhələnməyə başlayan ağsaqqal ətrafa nəzər salmağa başladı. Kor-koranə axtarışdan nəticə çıxara bilməyən ağsaqqal, şiddətli baş ağrısı səbəbindən evə dönmək qərarına gəldi. “yəqin işi uzanıb, onsuz yerimi bilir. O, məni tapar” – deyə fikirləşən ağsaqqal, evinin qapısına çatdı. Qapını açaraq içəri girəndə gördüyü mənzərə onda şok təsiri yaratdı. Gözlərinə inana bilmirdi, axı bu necə ola bilərdi?! əlini ağzına aparan ağsaqqal, diz çökərək hönkür-hönkür ağlamağa başladı. Gördüyü mənzərə həqiqətən qorxunc idi. evin giriş qapısından bir neçə addım uzaqlıqda olan yerdə tavan dəlinmiş və qarmaqdan çernyayevski-nin gözləri oyulmuş, bədəninin hər tərəfinə işgəncə edilmiş meyidi asılmışdı...
Yuxusundan qan-tər içində ayılan la jolie fille, saatın hələ 6 olduğunu gördü. Atası evdə yox idi. erkəndən işə getmişdi. Bayıra çıxaraq quyudan bir vedrə su çıxardı və evin arxa tərəfində yerləşən hamama yönəldi. Səhərləri duş almaq onun ən sevimli məşğuliyyəti idi. duşdan sonra mətbəxdə kofesini hazırlayaraq içməyə başladı. Özünü hələ də gümrah hiss edə bilmirdi. Gözünün qabağından asosyal adam-ın ağlamaqlı sifəti getmirdi. Xüsusilə bir insanın qəlbini qırmağı heç istəmirdi, hələ anasının son nəfəsində ona dediyi “çalış heç kimin qəlbini qırma qızım! Qoy sənin qəlbini qırsınlar amma sən onların qəlbinə toxunma!” bu sözlər hələ də qulağında idi. gözləri dolan la jolie fille, otağında gedərək ən sevdiyi bənövşəyi rəngli köynəyi ilə ayağı gen qum rəngli şalvarını geyindi. Revolverini həmişəki yerində, bel hissəsində gizlətdi. Makyaj etməyi çox sevməsə də aynanın qarşısında dayanaraq atasının ona yeni ildə aldığı pamada ilə dodaqlarını qırmızıya boyadı, yanaqlarına isə xəfif qırmızı rəng verərək həyəcanla otaqdan çıxdı. Son dəfə qapıdakı aynada özünə baxan la jolie fille, həqiqətən də çox cəlbedici görünürdü. Qapıdan bayıra addım atanda isə saatın hələ də erkən olduğunu vecinə almadı. Axurdaki Ağ atını tumarlayan la jolie fille, dərin xəyallara daldı. Sanki vicdanı onu rahat qoymurdu. Ata minən la jolie fille, qəsəbə mərkəzinə doğru gedirdi. Səhər erkən olduğundan mərkəzdə çox adam gözə dəymirdi. Günəş hələ təzə-təzə çıxırdı. Sözaltı Kafe ilə üzbəüz yerləşən Üç mərtəbəli binanın qabağında atını bağladı. Pilləkənləri tez-tez çıxan la jolie fille, ikinci mərtəbədə sağ qapını döydü. Qapını açan yox idi. la jolie fille daha da sərt şəkildə qapını döyərək, açılmasını tələb edirdi. Birdən orta qapı açıldı. Ora tərəf yönələn la jolie fille, qapını açanın yaşlı qadın olduğunu gördü. “orada yaşayan yoxdur.” – deyən həmin qadın qapısını örtərkən la jolie fille, ondan asosyal adam-ın harada yaşadığını soruşdu. “o, mənim oğlumdur. Sizə nə üçün lazım idi ki?” – deyə yaşlı qadın soruşdu. “mən onun dostuyam, ona demək istədiyim bəzi vacib sözlərim var. Onu görə bilərəm?” – dedi la jolie fille gülümsəyərək. “hmm. Onun çox dostu yoxdur.” – dedi yaşlı qadın. “hələ qız dostu olduğunu ilk dəfədir ki eşidirəm.”
La jolie fille-ni içəri dəvət edən yaşlı qadın ona oğlunun otağını göstərdi. Qapını döyən la jolie fille, həyəcanla içəri daxil oldu. Yazı yazmaqla məşğul olan asosyal adam, gözlərinə inanmırdı. Hələ dünən onu qovan qız indi onun otağında idi. “atım binanın qarşısındadır. Bəlkə bir yerlərə gedək?” – deyən la jolie fille, gülümsəyirdi.
2-ci seriyanın sonu