4. bilmirəm, günün neçəsə saatını "bir gün niyə 48 ya da 32 saat deyil axı?" deyə zarımaqla keçirirəm deyədirmi, amma o 24 saat heç nəyimə çatmır. tez oyanmaq, gec yatmaq, yox e yox. fərqi yoxdur. iyirmi dördünü də oyaq qalıram ve yenə çatmır. bilmirəm, eyni üçcə dəqiqəlik (!) mahnıları bir-iki dəfə dinləməyimdənmi ixtisar edim, çimməyimdənmi, yeməyimdənmi? ç a t m ı r . özü də son vaxtlar vaxt elə bil ki, uçub gedir. on gün sonraya "dədənin ad günü" deyə zəngli saat qurursan, bir də baxırsan, səhəri günü dədənin ad günüdür. müəllim deyir ki, bəs çərşəmbə axşamı imtahan var, bütün mövzulara hazırlaşın, gəlin. bir də baxırsan, sabah imtahandır. filmin çıxmağına hələ bir ay qalıb deyə səbrsizlikdən ölürsən, amma bir də görürsən beş gün sonra kinoteatrlardadır. məncə, dünyada nələrsə, olur. (baxma: konspirasiya teoriyaları) məncə o içinə tüpürdüyüm momo kitabındakı kimi bir alçaq təşkilat vaxtımızı oğurlayır. oğurlamırsa da, mən bezdim bu maratonu qaçmaqdan. kaş bir sonu gələydi. iyirmi yaşımda olmaqdan da qorxuram və elə hey buna doğru irəlilədiyimi fikirləşməkdən heç nə bacarmıram. bir il və iki ay sonra olacaq, amma bəs əgər o da sabah gözlərimi açanda gəlmiş olsa?