2. Kənddə və ya rayonda həyət evində qalmış olanlar yaxşı bilərlər. Uşaq vaxtı hər yay tətilində rayona gedərdik. Həyət evində nahar yeməyinə qədər bağ-bağça işləri görülür ( mən yatırdım təbii ki), nahar samovar çayının ətrafında söhbətə oturulur, nahar çörəyi yeyilir. Samovarda suyu qızdırmaq üçün odun filan qırılır. Nahar yeməyindən sonra ya hamı bir tərəfdə yatır, ya da qadınlar oturub kənddə tanımadığım biri haqqında qeybət edirlər, mən də oturub həvəslə onlara qulaq asıram. Bəzən elə şeylər eşidirəm ki, ağzım açıq qalır. Nahardan sonra hava biraz sərinləyir, biz uşaqlar da ya həyətə düşüb məhlədəki uşaqlarla futbol oynayırıq (mən pox kimi oynayıram), ya da evdə qalıb bağçanın suvarılmasına kömək edirik.
Həmin zamanlar isə günün ən sevdiyim vaxtı axşam saatları olub. Çox zaman qaranlıq düşməmişdən biraz əvvəl dağın başına çıxıb günəşin batışını seyr edirdik, bəzən də ucadan oxunan azan məhlədəki oyunumuzun bitdiyini və evə qayıtmaq vaxtının gəldiyini işarə edirdi. Hətta bəzən güclü bir yağış da yağardı, göy üzü qıpqırmızı olardı.

Axşam yeməyi yeyiləndən sonra qarpız kəsilir, yenə hər kəs bir süfrə arxasında əyləşib söhbət edirdi. Həmin vaxtlar cartoon networkdən babat cizgi filmlər verilirdi (indiki kimi yox). Mən isə söhbətlərə qulaq asmaq və cizgi film izləmək arasında qalırdım hər zaman. Bəzən söhbətlər o qədər maraqlı olurdu ki, cizgi filmi tamam unudurdum. Bəzən eyni süfrədə oturanlar nədə isə razılaşmır, 2 ayrı qrupa ayrılıb həmin fikirləri alovlu şəkildə müdafiə edirdilər. Onların debatını izləmək isə mənə ləzzət edirdi. Danışalan mövzunun nə olduğunu anlamasam belə. Axşam isə yerdə döşək salınır və hərə öz otağına çəkilib yatırdı.

O zamanlar günün hər saatı mənə ayrı cür xoş gəlirdi. Tətil heç zaman bitməsin istəyirdim. Uzun zamandır ki, rayona getmirdim, keçən ilə qədər. Uşaqlığımda daddığım o hissi yenidən yaşayacağımı zənn edirdim. Amma heç nə qoyub getdiyim kimi deyildi. Ölənlər ölmüş, qalanlar sakitləşmiş, ruhsuzlaşmışdı. Bir vaxtlar barmağımızı kəsib üst üstə qoyub qan qardaşı olduğum dostlar belə yox idi artıq, məhlənin ortasında havası enmiş bir top qalmışdı sadəcə. Kölgəsində dincəldiyimiz sərv ağacını da kəsmişdilər, öz yerində quru bir kötük qoyub getmişdi. Hətta bağçada tut belə yetişmirdi artıq. Uşaqlıqda yaşadığım o hissləri təkrar yaşamaq üçün çox şeydən keçərdim doğrusu. Amma bəzi şeylərin ömrü qısa olurmuş.