25. işimlə əlaqədar zorakılığa məruz qalmış çox qadın görürəm. Demək olar ki gündə 3-5 qadın. Ölkəmizdə qadınların böyük əksəriyyəti fiziki yaxud psixoloji zorakılığa məruz qalırlar. Bunun səbəbi patriarxal dövlət deyil. Özünüzü cırmaq üçün deyil ki azərbaycan Respublikası dövləti bütün bu problemlərə dırnaq arası baxır bu düzdür amma zorakılığın səbəbi sosialdır. Cəmiyyətimizdə qadınına qarşı zorakılıq etməyənə "kişi deyil arvadını döymür" deyən qadını görmüşəm mən. Cəmiyyətimiz qadını ev heyvanı kimi görür və qadınların çoxunun bundan xoşu gəlir. Yəni demək istəyirəm ki dövləti bir şeyə vadar etməkdənsə bir məhkəmədə zorakılığa məruz qalmış bir qadının hüquqlarını müdafiə edib cinayət Məcəlləsinə qadına qarşı zorakılıq maddəsi və çox ciddi sanksiya gətirilməsi üçün səy göstərilsə hökumət evinin qabağında poza verməkdən yaxud fəvvarələr meydanında qışqırmaqdan daha böyük uğurlar əldə edilə bilər. Vəl hasil kəlam qadın cinayətləri siyasi deyil sosial iqtisadidir. Gəlir yeri olmayan qadın məcbur qalıb ona qarşı fiziki yaxud psixoloji zorakılıq göstərən kişi ilə birlikdə yaşayır. Buna görə də qışqırmaqdan, poza verməkdən və Twitterda özünü göstərməkdən daha mənalı işlər görülə bilər. Yetər ki səmimi şəkildə qadınları fikirləşin. Martin əminin dediyi kimi "məsələ qadın olanda ən amansız olanlar yenə qadınlar olur"