2. adətən həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anlarda olur. onda adamın bütün olan qalan ümidləri də ölür ki, atam, həmişə bumbuz görünən, bərk adam, hər şeyi yoluna qoya bilən, qoya bilməsə də yenə bir yol tapıb dağ kimi dayanan atam ağlayırsa demək daha yol yoxdur. çarəsizlik, üzüntü o həddə çatır ki, ata ağlayır. hələ o gözünüzün qabağında durub durub söhbət sakitləşmiş, arada bir nəfər nəsə təsəlli kimi söz deyir, ata özünü saxlaya bilməyib hönkürür ha, o an həyatın ən cındır anlarındandır. balası ölümlə üz üzədir gözü görə-görə və heç bir şey edə bilmir ata, içinə atır atır, bütün yolları yoxlayır, bir yandan fikir edir, içini yeyir yeyir, nəbilim əşi atalar ağlayanda adam özünü yetim kimi hiss edir.