1. iranlı rejissor asghar farhadinin 2011 - ci ildə çəkdiyi və "əcnəbi dildə ən yaxşı film" nominasiyasında oskar mükafatını qazanan film. adının hərfi tərcüməsi "nader və siminin ayrılığı", ingilis dilində adə isə "a seperation"dır.
film nader və simin adlı iranlı ər-arvadın ayrılması prosesindən və bu zaman onların başına gələnlərdən bəhs edir. asghar farhadinin sözləri ilə "ənənəvi və müasir yaşama və düşünmə biçimləri arasındakı münaqişə ilə birlikdə sinif fərqlililikləri də ələ alan filmdir bu ayrılıq hekayəsi" filmi izlədikcə heç bir qəhrəmana haqq vermək olmur. hər kəsin özünə görə haqlı səbəbləri var. bəzən bir obraz barədə şübhəyə düşürsən, bütün bu hadisələrin günahını onda görürsən, amma tədricən görürsən ki, yox bu problemlərdə hamının "əli" var, heç kim günahkar deyil, eyni zamanda heç kim günahkar da deyil. iranın müasir yaşamı və rejissorun dediyi kimi siniflər arasındakı kəskin fərq o qədər aydın sezilir ki, hətta naderin atasına baxan qulluqçunun əri də bəzi səhnələrdə öz əzilmişlik hissini açıq - aşkar biruzə verir.

--spoiler--

ən öldürücü iki səhnə var ki, heç zaman yadımdan çıxmaz. birincisi, əvvəldə məhkəmə qarşısında nader və simin öz arqumentlərini göstərərkən simin uşağı ilə birlikdə naderə xaricə getmək istədiyini deyir, bunun üçün bütün sənədlər hazırdır. nader isə xəstə atasına baxacağını deyir. simin cavabında deyir: axı o səni heç tanımır xəstəliyinə görə. naderin cavabı mükəmməldi: o məni tanımaya bilər, amma axı mən onu tanıyıram. ikincisi, sonlarda nader qulluqçunun and içmək üçün qurana əl basacağını deyəndə qulluqçunun və naderin qızının bir - birinə baxması səhnəsi var ki, əslində o qədər şey ifadə olunur ki, o epizodda.

--spoiler--
uzun müddət təxirə saldığın və baxdıqdan sonra niyə bunu indiyə kimi izləməmişəm dediyi filmlər var hər kəsin. "jodaeiye nader az simin" mənimçün belə filmlərdən biri oldu. imdb 8.5 top250/101