67. özüm üçün yox başqaları üçün sualım var. məlum məsələdir ki, çətinlik çəkmədən bir şey əldə etmək olmur və nəsə qazanmaq üçün nəsə də itirməlisən. amma yaşadığım müddətdə gördüyüm şeylərin qarşılığında ən çox soruşmaq bir şey var: "qarşılığında verdiyin o qədər dəyərli şey nədir ki, bəzi insanlara bu qədər dərd və acı verirsən?"

isanın ya da anneliese michelin vəziyyətində misalçun hardasa izah edirlər məsələni. tutaq ki, lap onlar üçün deyilənlər doğrudu, bəs adi, heç kimin xəbəri olmadan yaşayıb ölən insanlar? ömür boyu hansısa əqli və fiziki qüsurla yaşayan insanlar? hər şeyi keçdim bəs elə doğulan uşaqlar? yəni dəyərmi doğurdan bu qədər əziyyətə bu insanlara vereceyin qarşılıq? mən və mənim kimilərin çəkdikləri əziyyətləri və çətinlikləri anlayıram. heç nə göydən düşmə qazanılmır. göydən düşmə qazanılanın da əldə çox qalma imkanı yoxdur. bütün bunlara eyvallah, amma geri qalanını anlamıram. qaçırılıb böyrəkləri ya başqa yerləri satılan uşaqları anlamıram. bütün ömrünü təkərlekli sandalyedə keçirən insanları anlamıram. bəlkə içlərindən bir stephen hawking çıxar deyə edirsən. onda da geri qalanlara günah deyil? bilmirəm, bəlkə də verəcəyin cavab bütün suallarımı yuyub aparacaq, amma indi əlimdəki cavablarla elədiklərin heç də ədalətli görünmür.