1. (latınca “super” ideal, “eqo” mən deməkdir) inkişaf edən şəxsiyyətin sonuncu komponentidir. freydə görə insan orqanizmi super eqo ilə doğulmur. hər şеydən əvvəl uşaqlar valideynlərin, müəllim və formalaşdıran fiqurların köməyilə eqoya malik olmalıdırlar. şəxsiyyətin mənəvi-etik gücü olan super eqo uşağın öz valideynindən normal asılılığı kimi başa düşülür. formal olaraq uşaq doğru və səhvi fərqləndirməyi bacaranda, pislik və yaxşılığı öyrənəndə super eqo meydana gəlir. ilkin super eqo yalnız valideynin uşaqdan gözlədiyi yaxşı və pis davranışı əks etdirir. uşaq konflikt və cəzadan qurtulmaq üçün hər bir hərəkətini buna uyğun qurur.ziqmund freyd super eqonu iki sistem altına ayırır: vicdan və eqo-ideal. vicdan valideynin cəzalandırılmasının nəticəsində meydana gəlir. super eqonu həvəsləndirən aspekt eqo-idealdır. bu valideynlərin öz uşaqlarına verdiyi yüksək qiymətlə xarakterizə olunur, bu fərdin özünü yüksək dərəcədə yaxşı hiss etməsinə səbəb olur. valideyn nəzarətinin özünü nəzarətə keçdiyi zaman super eqo yüksək dərəcədə formalaşmış olur.