199. abi, zdaç kalsın.
abi, son zamanlar hiç kendine hürmet etmiyorsun.
abi, bu ayakkabının tayını getirirmisin.
abi, dediklerimi kulak artına vurma.
abi, ateşin varmı?
-yox çəkən deyilik.
abi, napıyosun?
-tırnaklarımı tutuyorum.
allah seni saklasın.
abi, dolapdakı yemeyi kızdır ben geliyorum.

-kazaklı arkadaş az konuş.
-mənim qazaxlı olduğumu hatdan bilir ala bu?

azərbaycanlı tələbələrin başına gəlmiş hadisə.
polis: gençler, nereye? kapılar kapalı.
bizimki: abi, türkiyenin oyununa geldik.
p: ne oyunu?
b: reis, biz oyuna geldik oyuna.
p: beyler size kazık mı atmışlar ne oyunu?
b: yok e abi. maça gelmişik maça.
p: siz maç mı seyretmeye geldiniz.
b: ay ölenlerin rahmetlik.

bir dəfə bəxtiyar paylaşmışdı.
deməli, birinci kursda oxuyan birın qız alış-veriş mərkəzində belə dialoqu olub:
satıcı oğlan qıza yaxınlaşır.
-hanfendi, nasıl yardımcı ola bilirim?
-ben donuma uygun bir çanta arıyorum.
-efendim, nasıl yani?
-donumla aynı renkte çanta arıyorum.
-donunuz hangi renkte sorabilirmiyim?
-görmüyor musunuz mavi.

bu da bakıda olmuş hadisədi.
deməli, bakıya gələn türk tələbələr bizim uşaqlarla çıxıblar şəhərə gəzməyə.
iki qrup olublar. 2-3 nəfər qabaqda, 2-3 nəfər də bir az arxada gedirlər. arxadakı qrupda olan türk tələbə qabaqdakının nömrəsini telefonda yaddaşa vurmaq istəyir. şəhərin ortasında qışqıra- qışqıra deyir ki, abi rica etsem beni çaldırırmısın?
bazen düzgün türkce konuşmak istersin.
ama nabarot neprav çıkarsın.