302. anonimliyimin verdiyi avantajdan istifadə eliyib bir-iki ağız mənim də yazmaq istədiyim bir etiraf,
etiraf eliyirəm ki,bəzi yazarların "loser"dediyi insanlardan biri də mənəm. mən həyatımın bir digər hissəsini sevdiyimin addım-addım getməsini izləməklə keçirirəm (və ya daha artıq keçirəcəyimnən qorxuram) yox səbəb o deyil ki,mən platonik sevgi yaşamışam və o sevgimə qarşılıq vermiyib. o da məni sevib amma ayrılmağa məcbur olmuşam.
etiraf eliyirəm ki,o gün "sevdiyi halda ayrılan adam"başlığına uzun bir entry girmək istədim. amma sonra dedim öncə oxuyum görüm nə yazıblar? acınacağlı idi. məgər birini qınayan onun nə yaşadığını bilirmi ki,onu qınıyır?
digər tərəfdən də düşündüm ki,bəlkə də qınayan yazarlar haqlıdı. niyə nəyin bahasına olursansa olsun mübarizə aparmadın? olmadı,alınmadı.
etiraf eliyirəm ki bu il qış imtahanlarım bitənnən sonra imtahanları pul vermədən keçdiyim gün sevinə-sevinə evə qayıtdım. amma evdə eşitdiyim xəbər məni sarsıtdı. o artıq nişanlanıb dedilər. inanın yazıram bəlkə də film kimi gələ bilər və süni oxuna bilər. mən ikinci dəfə kimin nişanlandığını soruşdum. daha da dəqiqləşdirənnən sonra şok kimi bir şey yaşadım. depresiyaya düşdüm. amma cəzamı almışdım. sevə sevə uzağlaşmamalı,uzağlaşdırmamalı idim. düzdü bunu səbəbsiz etməmişdim amma səbəbdən asılı olmayaraq ağır olacağını da bilirdim. bu acı hadisəni etibar etdiyim çox az adamla paylaşdım. aralarında biri mənə günlük tutub-yazmağı da məsləhət verdi. amma bilirdim ki bu mənlik deyil.
sözlüyün faydalarınnan biri də budur. dərdini kiməsə(kimlərəsə) danışırsan amma onlar sənin kim olduğunu bilmir.
etiraf eliyirəm ki,uduzmuşam. amma könül işidi bu idman turnini deyil ki hər il bir dəfə keçirilsin və udma şansım olsun. nə bilim yazdım ki,ürəyimi boşaldım mən də bir az.