(youtube: 
)
)O aralar da ayağımdan çıxartmadığım bir şəpit var, özü də deyəsən bakıdan almışdım nədi, amma yadıma gəlir ki, dəhşətli dərəcədə ucuz və ucuzluğunu da bəlli edən şəpit idi. * amq Ucuzluğunu bəlli etməsinin yanında bir də həmən şəpiti ən azı iki ay ayağımdan çıxartmadığımı, çöldə-bayırda geyindiyimi düşün. Bununla ühü-ühü, kasıblıq elədi-belədi kimi ədəbiyyatına girmirəm, zira, o vaxtlar belə şeylərlərə qoz qoymurdum həqiqətən.
Nəisə, bir dəfə yenə namaz qılmağa gedirəm. o vaxta qədər içinə girmədiyim bir cami tapıb həyətinə girdim. O ələddinin şəpitindən çox danışdığım şəpit də ayağımdadır. Şəpiti ayağımdan çıxardanda gördüm ki, elə qapının ağzında üstü nömrəli balaca şkaflar var ki, millət də ayaqqabılarını çıxarır onun içinə qoyur. Avtomatik olaraq bu şəpiti götürüb ayaqqabı üçün olan şkaflardan birinə qoydum, ağzını da açarla bağladım getdim namaza. Daha özümə demədim ki, “ala pis fakir, millətin nəyinə lazımdı o sənin bir cüt cındır başmağın?! Onu piləkənlərin üstünə qoysan, oğurluğa gələnin yazığı gəlib yenisini alasan deyə içinə pul da qoyar. “ * glş mən demədim elə bilirsiz bu söz mənə deyilmədi?! Şifahi şəkildə də olmasa bir qaqaş baxışları ilə bunu mənə dedi. nənəmin sözü olmasın `mal qədri bilən` olsam dərd yarı, o şəpiti ora qoymağımın səbəbi şkafın mövcudluğu idi. avtobusda boş yeri görüb oturmağa çalışmaq füssətçiliyi sövq etmişdi məni hər halda * glş
Deməli sözüş, namazdan çıxdım, şkafın açarının nömrəsinə baxmaqla şkafın nömrəsini tapıb şəpitlərimi götürdüm. Bu momentdə fərqinə vardım ki, arxamda biri gözləyir. Şkaf qapıya yaxındı deyə çıxış qapısını tutmuşam. Çönüb gördüm bir dənə stilni kostyumlu qaqaşdı. çölə çıxdım və şəpitləri geyinəndə nə görsəm yaxşıdı?! Bu arxamda gözləyən kostyumlu qaqaş sən demə, ayaqqabısını çölə qoyub. Yəni ki, qapının ağzına. Ala ayaqqabı da ayaqqabı deyiramaa sənə. Nəəm ala, berlutidən idi, armanidən idi amma onu bilirəm ki əsl yekədaşşaq ayaqqabısı idi. qaqaşımız ayaqqabısını geyinib, gözümün içinə baxdı. Bəlkə də baxmadı, amma mənə elə gəlir ki baxdı əmin deyiləm. Ancaq ona əminəm ki, qaqaş yüz faiz yuxarıda dediyim cümlələri mənə dedi. yəni ki, "ala, şkafa qoymalı olsam mən qoyaram da, sənə nə olub amk. ?!"
Note : bu söhbət, keçən dəfə fb-da hansısa səhifələrdən birində seymur baycanın müsəlmanların məscidə girərkən ayaqqabılarını oğrulardan qorumaq üçün özləri ilə içəri aparmalarına dair yazısını görəndən sonra yadıma düşmüşdü. Normalda yadda saxlamalı bir hadisə deyil. Ancaq yadımda qalmağı hafizəmə bir daha aşiq olmağıma səbəb oldu. seymurun bu ayaqqabı faktına dayanıb öz aləmində gəldiyi qənaətlərdən əlavə yaşadığım umbaylama durumu da gülümsəməyimə səbəb oldu həmçinin.