10. ölümü ilə 27lər klubuna düşmüş nirvana qrupunun yaradıcısı.

son məktubu:



--sitat--

"təcrübəli, amma sadəlövh, cəsarətin olmamasını seçən və şikayət edən balaca uşağın dili ilə yazıram. bu yazı yəqin ki, çox asan başa düşüləcək. bütün xəbərdarlıqlar bu illər ərzində "punk rock 101" kursundan götürülüb, həmin vaxtdan etibarən mənim etikaya, bir növ, baxışım, nəzərdə tutulan müstəqillik və birgə qəbul olunan dəyərlər öz doğruluğunu sübut edib. artıq neçə ildirki, mən nə musiqiyə qulaq asanda, nə musiqi yaradanda, nə də ki, şeir oxuyanda və ya yazanda həyacan keçirirəm, həzz alıram. buna görə necə utandığımı sözlə çatdırmaq çox çətindi.
misalçün, biz pərdə arxasında dayananda, işıqlar yanır və fanatik kütlənin səs-küyü eşidilən vaxt mən heç bir həyacan keçirmirəm, bütün bunlar mənə heç çür təsir eləmir. freddie mercuryni, kütlənin ona göstərdiyi təsiri yadınıza salın... görünür, kütlənin sevgisindən həzz alırdı. buna heyranam və buna paxıllığım tutur.
iş orasındadı ki, mən sizi aldada bilmərəm. sizlərdən heç kimi aldada bilmərəm. bu, sadəcə sizlərə və özümə qarşı ədalətsizlik olardı. ən böyük günah mənə görə insanları aldatmaqdı. mən axı şad və sevincli deyiləm...

hərdən, səhnəyə çıxmamışdan qabaq saatı sındırmaq istəyirəm. mən əlimdən gələni edirəm ki, aramızdakı olan münasibəti qiymətləndirim, allah görür ki hər şey edirəm! amma bu kifayət etmir... mən çoxlarının hisslərinə toxuna bildiyimi qiymətləndirirəm. yəqin ki, mən özünü sevən kəslərdən biri kimi ancaq nəyisə itirəndə dəyəri və qiymətini bilənlərdənəm... mən çox duyğusalam. uşaqlığımda olduğu kimi, yenidən entuziazm əldə etmək üçün mənə biraz hissiyatsız olmaq lazımdır. axırıncı üç tur müddətində mən yaxınlarıma və musiqimin həvəskarlarına daha çox diqqət ayırmağa başladım, daha çox qiymətləndirdim, amma mənim hələ də sizin hamınıza qarşı hiss elədiklərim sadəcə xəyallarımın alt-üst olmasıdı. halınıza yanma hisslərindən ayrıla bilmirəm. hər birimizdə yaxşı nəsə var və mənə elə gəlir ki, mən insanları çox sevirəm. o qədər çox sevirəm ki, bu hiss məndə kədər oyadır. məni insancıqların, balığın, isanın qiymətini bilməyən qəmli bir insana çevirir. niyə buna sevinmirsən? bilmirəm. mənim dərdə şərik olan və məğrurluq ilə nəfəs alan ilahə - aravadım və mənə uşaqlığımı xatırladan qızım var. o - sevgi və sevinc ilə dolan qızım, qarşısına çıxan hər kəsi öpür, çünki bilir ki, ətrafda hamı yaxşı insandı və heç kim ona pislik etməyəcək. elə bu da məni qorxudur. o dərəcədə qorxudur ki, mən heç nə barədə düşünə bilmirəm. mən frensisin nə vaxtsa mənim kimi özünü bədbəxt edən roker olması barədə fikrini heç cür qəbul edə bilmirəm.

mənə yaxşılığı əhatəm edir, hər tərəfdə yaxşılıq var və mən buna görə minnətdaram, amma yeddi yaşımdan başlayaraq mən bütün insanlara nifrət edirəm. ona görə ki, onlar üçün bir yerdə yaşamaq və bir-birinə dayaq olmaq çox sadə gəlir. dərdə şərik olmaq! ancaq ona görə ki, mən insanları çox sevirəm və onların halına acıyıram. mən belə hesab edirəm. alovlanan və bulanan mədəmin dərinliyindən sizə axırıncı illərimdə daha çox hiss etməyə məcbur edən məktublarınıza və qayğılarınıza görə minnətdarlığımı bildirirəm. mənim içimdə dəlisov və kaprizli uşaq var.
mənim içimdə ehtiras artıq ölüb... ona görə də yadda saxlayın: yavaş-yavaş sönməkdənsə, tez alışıb yanmaq yaxşıdı.

sülh, sevgi, və şəfqət.
kurt cobain.
frensis və kortni, mən sizin səcdəgahınızda olacam.
kortni, xahiş edirəm, davam elə frensisin xətrinə.
onun həyatının xətrinə, hansı ki, mənsiz daha xoşbəxt olacaq.
mən sizi sevirəm, mən sizi sevirəm...

--sitat--